Cadillac

Το έμβλημα της Cadillac, στο εμπρόσθιο μέρος μιας Cadillac του 1989.

Η Cadillac (Κάντιλακ) είναι μία αμερικανική μάρκα κατασκευής αυτοκινήτων πολυτελείας. Είναι σήμερα ο παλαιότερος αμερικανικός κατασκευαστής αυτοκινήτων και από τα παλαιότερα εμπορικά σήματα αυτοκινήτων στον κόσμο. Οι κυριότεροι ανταγωνιστές της είναι οι Mercedes-Benz, BMW, Lexus και Volvo, ενώ στην Βόρεια Αμερική και η Lincoln.

Ιστορία

Cadillac Model A, του 1903.

Cadillac Series 452 V16 Convertible, του 1931.

Cadillac 90, του 1940.

Tα πρώτα χρόνια

Ιδρύθηκε το 1902 από τους William H. Murphy και Henry Martyn Leland, ως Cadillac Automobile Company. Οι ιδρυτές ονόμασαν έτσι την εταιρία, προς τιμήν του Γάλλου εξερευνητή Antoine Laumet de La Mothe, sieur de Cadillac, ιδρυτή του Ντιτρόιτ το 1701, της πόλης που εξελίχθηκε στο παγκόσμιο κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Το 1909 η εταιρία εξαγοράστηκε από την General Motors (GM) και έγινε η πολυτελής εταιρία του ομίλου, θέση την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα. Κατά τα επόμενα 30 χρόνια καθιερώθηκε ως η πολυτελέστερη μάρκα αυτοκινήτων των ΗΠΑ και ένα από τα σύμβολα της Αμερικής. Στο διάστημα αυτό, η Cadillac υπήρξε πρωτοπόρος σε πολλά αξεσουάρ στα αυτοκίνητα, καθώς υπήρξε η πρώτη εταιρία που εισήγαγε πλήρως κλειστό αμάξωμα με οροφή από χάλυβα (1910), πλήρη ηλεκτρικά συστήματα (1912) για την ανάφλεξη (ηλεκτρική μίζα) και τους προβολείς και το πρώτο χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων Synchro-Mesh, χωρίς συμπλέκτη (1928).

Παράλληλα, το 1914, η Cadillac έγινε η πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία που έριξε σε μαζική παραγωγή κινητήρα V8. Από τότε έχει κατασκευάσει 8 γενιές κινητήρων V8 και ήταν και η τελευταία εταιρία του ομίλου της General Motors που διατήρησε το δικό της ανεξάρτητο ντιζάιν στους V8 κινητήρες της, ενώ την εποχή του Μεσοπολέμου παρήγαγε και κινητήρες V12 και V16.

Στις 4 Ιανουαρίου 1930, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης, η Cadillac παρουσίασε τον πρώτο στην ιστορία της αυτοκίνησης κινητήρα V16. Είχε κυβισμό 452 κυβικές ίντσες (7,4 λίτρα) και ισχύ 185 ίππους και ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς και αθόρυβους κινητήρες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο κινητήρας αυτός τοποθετήθηκε στην σειρά μοντέλων Series 452, ενώ μεταγενέστερα και στα Series 60 και Series 90. Ως τον Aπρίλιο, 1.000 αντίτυπα είχαν κατασκευαστεί και ως τον Ιούνιο, 2.000 αντίτυπα. Ωστόσο, όταν οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του 1929 άρχισαν να γίνονται αισθητές, η ζήτηση περιορίστηκε σε μόλις μερικές δεκάδες αυτοκίνητα ανά έτος και τελικώς η παραγωγή των V16 σταμάτησε το 1940.

Γενικότερα, η τότε παγκόσμια οικονομική κρίση έφερε την εταιρία στο χείλος του γκρεμού και το 1932 μάλιστα, δημιουργήθηκε μία επιτροπή για να εξετάσει το ενδεχόμενο διακοπής της Cadillac. Σε σχετική συνεδρίαση που έλαβε χώρα μέσα σε πλοίο, το διοικητικό συμβούλιο της General Motors συμφώνησε να δώσει στον πρόεδρο της Cadillac, Nicholas Dreystadt, 18 μήνες για να παράγει καλύτερα αποτελέσματα.

Η Cadillac κατάφερε τελικώς να επιβιώσει της μεγάλης οικονομικής κρίσης, με το να είναι μέρος της GM. Ως το 1940 οι πωλήσεις της Cadillac αυξήθηκαν κατά δέκα φορές σε σύγκριση με το 1934, ενώ η ανάπτυξη και η εισαγωγή των V8, V12 και V16 βοήθησε την Cadillac να γίνει το «Standard of the World» («Πρότυπο του Κόσμου»). Το 1949 μάλιστα, ένα μεταγενέστερο μοντέλο του κινητήρα V8, που είναι γνωστό ως το σύστημα overhead valve (εναέριες βαλβίδες - δηλαδή είχαν τοποθετηθεί πάνω στην κυλινδροκεφαλή, όταν η τοποθέτηση των βαλβίδων στα πλαϊνά, πίσω από το πιστόνι / έμβολο ήταν ακόμα κοινή) έθεσε το πρότυπο για ολόκληρη την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία.

Η ενδοξη περίοδος

Cadillac Fleetwood του 1959 / εμπρός.

Cadillac Fleetwood του 1959 / πίσω και πλαϊνά.

Cadillac Fleetwood του 1959 / πίσω.

Cadillac Fleetwood Brougham του 1971.

Κατά τη δεκαετία του 1950 και τη δεκαετία του 1960 η Cadillac γνώρισε ημέρες μεγάλης δόξας, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και σε άλλες ηπείρους, ως το απαύγασμα πολυτέλειας και τεχνολογίας, καθώς και τεράστιων διαστάσεων. Μάλιστα οι εξωτερικές διαστάσεις των μοντέλων της ήταν σημανικά μεγαλύτερες ακόμα και ως προς τα (γενικώς) υπερβολικά μεγάλα Αμερικανικά αυτοκίνητα των τότε δεκαετιών. Το ίδιο συνέβη ταυτόχρονα και με τους V8 κινητήρες της. Το αποκορύφωμα ήρθε την σεζόν (model year) του 1968, με τον νέο κινητήρα 472 κυβικών ιντσών (7,7 λίτρων) που αυξήθηκε σε 500 κ.ι. (8,2 λίτρα) στο Cadillac Eldorado του 1970, αν και είχε σχεδιαστεί για τελική μέγιστη χωρητικότητα 600 κ.ι. δηλαδή 9,8 λίτρα!

Το ντιζάιν της επίσης, έγινε πραγματικά εντυπωσιακό και έθεσε τα στάνταρ της μόδας για την τότε αυτοκινητοβιομηχανία των ΗΠΑ, καθώς:

• Από το 1948 καθιέρωσε το καμπυλωτό παρμπρίζ.
• Τα πασίγνωστα πίσω φτερά εμφανίστηκαν επίσης το 1948 και όλες οι Cadillac του 1959 ήταν η επιτομή των πιο ακραίων πίσω πτερυγίων που έχουν υπάρξει ποτέ, με τα πιο αναγνωρίσιμα tailfins οποιουδήποτε αυτοκινήτου παραγωγής. Η έμπνευση για το σχέδιο των πίσω πτερυγίων της τότε χρονικής περιόδου είχε προέλθει από τους διαστημικούς πυραύλους της τότε διαστημικής εποχής, κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου ανταγωνισμού για την τεχνολογία, κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Μάλιστα για αρκετά χρόνια, πολλοί αντιπρόσωποι αυτοκινήτων έβαζαν τα μοντέλα μέσα στις αντιπροσωπείες έτσι ώστε να φαίνεται από τους απ' έξω περαστικούς το πίσω μέρος των αυτοκινήτων, αντί για το μπροστινό (κάτι πραγματικά πρωτοφανές και ανεπανάληπτο σε ολόκληρη την ιστορία της παγκόσμιας αυτοκίνησης!) και την νύχτα άφηναν επίτηδες τα φώτα των αυτοκινήτων αναμμένα.
• Στη δεκαετία του 1950 επίσης, υιοθετήθηκε το χρώμιο για τις γρίλιες των μοντέλων της.

Επίσης και οι καινοτομίες συνεχίζονταν:

• Το 1953 εισήγαγε σύστημα κλιματισμού.
• Η Cadillac Eldorado Brougham του 1957 προσέφερε μία λειτουργία «μνήμης για την θέση του οδηγού», που επιτρέπει αποθήκευση για τις θέσεις του καθίσματος του οδηγού ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από διαφορετικούς οδηγούς.
• Το ίδιο μοντέλο επίσης, παρουσίασε την πρώτη σε παγκόσμια κλίμακα αερανάρτηση.
• Το 1964 η Cadillac καθιέρωσε το πρώτο πλήρως αυτόματο σύστημα θερμαντήρα / κλιματισμού, που επιτρέπει στον οδηγό να καθορίσει μία επιθυμητή θερμοκρασία που μετά διατηρείται από το «climate control» (έλεγχος του κλίματος).
• Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η Cadillac εισήγαγε σύστημα προειδοποίησης οπτικών ινών, για να ειδοποιεί τον οδηγό σε τυχόν βλάβη στους λαμπτήρες πυράκτωσης.
• Από την σεζόν (model year) του 1971, όλες οι πισωκίνητες Cadillac άρχισαν να προσφέρουν ABS (Anti-lock Braking System / Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών) υπό το όνομα «Trackmaster» (το οποίο όμως ενεργούσε μόνο στους πίσω τροχούς - το πρώτο ABS που ενεργούσε και στους 4 τροχούς, εισήχθη την ίδια σεζόν από την Chrysler, υπό το όνομα «Sure Brake», στο Imperial).
• Από τα τέλη του 1973 έως το 1976 προσέφερε ακόμα και μπροστινούς αερόσακους οδηγού / συνοδηγού, ως προαιρετική επιλογή σε κάποια πολυτελή μοντέλα της.

Όλα αυτά σηματοδότησαν την έναρξη μιας περιόδου καλτ εικόνας των αυτοκινήτων της, καθιέρωσης των μοντέλων της ως σύμβολα κοινωνικού στάτους και πίστης των αγοραστών στη φίρμα, που όμοιά της υπάρχει μόνο σε φίρμες όπως την Porsche και την Ferrari. Ιδιαίτερα τα αυτοκίνητα αυτής της περιόδου παραμένουν αντικείμενο λατρείας από πολλούς οπαδούς της αυτοκίνησης. Το 1970 μάλιστα, οι πωλήσεις της Cadillac ξεπέρασαν για πρώτη φορά ακόμα και αυτές της Chrysler, που θεωρείται ως ημι-πολυτελής εταιρία.

Επιπτώσεις των πετρελαϊκών κρίσεων

Cadillac Eldorardo Convertible του 1985.

Cadillac Seville (1986 - 1988).

Cadillac Eldorardo (1986 - 1991).

Το μεγάλο πλήγμα ήρθε ξαφνικά και απρόβλεπτα τον Οκτώβριο του 1973, όταν χτύπησε η πρώτη πετρελαϊκή κρίση. Το σύνολο των μοντέλων της Αμερικανικής αυτοκίνησης βρέθηκε ξαφνικά εκτός τόπου και χρόνου σε έναν κόσμο που κυριολεκτικά αγωνιζόταν να εξοικονομήσει και την τελευταία σταγόνα καυσίμου, αν συνυπολογιστεί ότι η τιμή της βενζίνης διεθνώς σημείωσε τρομακτική άνοδο μέσα σε λίγους μήνες και ότι τα όρια ταχύτητας σε όλα τα κράτη μειώθηκαν για λόγους οικονομίας καυσίμων - ειδικότερα στις ΗΠΑ θεσπίστηκε τότε ενιαίο όριο ταχύτητας, όλων των αυτοκινητοδρόμων της χώρας, στα 55 μίλια/ώρα (88 χιλιόμετρα/ώρα).

Οι συνέπειες ήταν ακόμα βαρύτερες στην Cadillac, η οποία υποβιβάστηκε εν ριπή οφθαλμού σε μία εταιρία άκρως αναχρονιστική, με μοντέλα που άρχισαν ξαφνικά να δέχονται ασφυκτικές πιέσεις από τα μικρότερα και οικονομικότερα ευρωπαϊκά και κυρίως ιαπωνικά αυτοκίνητα. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω με την δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, η οποία ξέσπασε το 1979 και οξύνθηκε ραγδαία το 1980.

Προσπαθώντας τότε να απαντήσει η Cadillac, αναγκάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της να συρρικνώσει τα μοντέλα της, όπως συνέβη τότε και με όλες τις αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Το πρώτο δείγμα ήταν η εισαγωγή της εμφανώς μικρότερης Seville, τον Απρίλιο του 1975, ως μοντέλο 1976. Το νέο αυτό μοντέλο έφερε στάνταρ το πρώτο ηλεκτρονικό σύστημα ψεκασμού καυσίμου (electronic fuel injection system) στην ιστορία της Cadillac. Δύο συνεχείς συρρικνώσεις των μεγάλων μοντέλων της, De Ville και Fleetwood, έγιναν για τις σεζόν του 1977 και του 1985, ενώ στην δεύτερη συρρίκνωση τα αυτοκίνητα αυτά, επίσης, άλλαξαν από πισωκίνητα σε μπροστοκίνητα. Μία μικρότερη Eldorado εμφανίστηκε το 1979, με μία νέα γενιά της Seville να τοποθετείται στην ίδια πλατφόρμα το 1980. Για την σεζόν του 1986, και τα δύο μοντέλα (Eldorado και Seville) υπέστησαν και άλλη συρρίκνωση, πέφτοντας πλέον στην κατηγορία των «compact» πολυτελών αυτοκινήτων. Το ίδιο έτος όμως, σημειώθηκε μία μεγάλη πτώση των τιμών του πετρελαίου διεθνώς και η αγορά αντέδρασε εντελώς αρνητικά, με τις πωλήσεις να πέφτουν κατακόρυφα (ιδίως της Eldoradο, της οποίας έφτασαν μόλις στο 60% των πωλήσεων του 1985 και στο 1/5 των πωλήσεων του 1984).

Ένα άλλο αρνητικό σημείο ήταν η προσφορά ενός κινητήρα diesel V8 της Oldsmobile, του «LF9» 350 κ.ι. (5,7 λίτρων) σε μεγάλα μοντέλα της, στο διάστημα 1979 - 1985 . Ένας diesel V6 ήταν επίσης διαθέσιμος για την σεζόν του 1985, αλλά γρήγορα αποσύρθηκε. Καθώς ο συγκεκριμένος κινητήρας αναπτύχθηκε πάρα πολύ γρήγορα (με κάποιες αλλαγές που έγιναν σε έναν ήδη υπάρχοντα βενζινοκινητήρα, τον Rocket 350 V8 της Oldsmobile), προκειμένου να βρεθεί επειγόντως οικονομικότερη λύση για του πελάτες που επιζητούσαν οικονομία καυσίμων, ο «LF9» υπέστη μία καταστροφική αναξιοπιστία και τελικώς διακόπηκε.

Ανασυγκρότηση

Cadillac Fleetwood Brougham (1993 - 1996).

Cadillac Seville SΤS (1995 - 1997).

Cadillac Seville SΤS (1998 - 2003).

Cadillac De Ville (1997 - 1999).

Cadillac De Ville (2000 - 2005) του 2004.

Cadillac Escalade του 2007 - 2008.

Η Cadillac αποφάσισε τότε να προβεί σε αύξηση των διαστάσεων των μοντέλων της και κατέβαλε επίσης σκληρή προσπάθεια να επανέλθει στο προσκήνιο ως μία εταιρία με υψηλό τεχνολογικό επίπεδο. Η πρώτη προτεραιότητά της ήταν να ξανακερδίσει εκ νέου κύρος στις νέες τεχνολογίες και στην ενεργητική και παθητική ασφάλεια.

Το πρώτο βήμα ήρθε το 1986, όταν εμφανίστηκε στην De Ville Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών ABS και στους 4 τροχούς, που είχε αναπτυχθεί από την εταιρία Teves, καθώς και εργοστασιακής τοποθέτησης κινητό τηλέφωνο, αν και η τιμή του ως έξτρα ήταν 2.850 επιπλέον δολάρια, ποσό εξαιρετικά υψηλό για την εποχή. Ως το 1990, το ABS και στους 4 τροχούς έγινε σταδιακά στάνταρ σε όλα τα μοντέλα της εταιρίας. Το 1989, για την σεζόν (model year) του 1990, ο αερόσακος επανήλθε σε όλες τις Cadillac και αυτή τη φορά ως στάνταρ, αν και πριν το 1993 (1994 για την De Ville) υπήρχε μόνο για τον οδηγό.

Το τελευταίο παραδοσιακό πισωκίνητο σεντάν τεράστιων διαστάσεων, που συνέχιζε την παράδοση των αμερικανικών λιμουζινών του παρελθόντος, η Cadillac Fleetwood, υιοθέτησε ένα πιο αεροδυναμικό ντιζάιν το 1993, με αεροδυναμικό συντελεστή Cd 0,36 και ταυτόχρονα στάνταρ 2 αερόσακους και Σύστημα Ελέγχου Πρόσφυσης (traction control system). Παρόλα αυτά όμως, δεν μπόρεσε να αναθερμάνει το ενδιαφέρον του αμερικανικού αγοραστικού κοινού για τα αυτοκίνητα αυτού του είδους και τελικώς διακόπηκε οριστικά το 1996.

Το 1991, για την σεζόν (model year) του 1992, τα Seville και Eldorado επανασχεδιάστηκαν και κέρδισαν σε μέγεθος, συνεχίζοντας να έχουν ομοιότητες στο ντιζάιν και να βασίζονται σε κοινή πλατφόρμα (με την Seville να παραμένει το 4-πορτο sedan και την Eldorado το 2-πορτο coupé). Οι πωλήσεις τους άρχισαν πάλι να ανεβαίνουν, αν και ποτέ δεν ξαναέφτασαν στα παλαιότερα επίπεδα. Το 1993 προστέθηκε στάνταρ αερόσακος συνοδηγού και στα δύο μοντέλα. Η Seville ανανεώθηκε το 1998, αποκτώντας και πλευρικούς αερόσακους. Το 2002 η έκδοση Seville STS υιοθέτησε μία νέα καινοτομία, την πρώτη παγκοσμίως Μαγνητικά Ελεγχόμενη Απόσβεση Ανάρτησης (γνωστή ως MagneRide), η οποία σήμερα προσφέρεται σε πολλά μοντέλα της Cadillac. Τελικώς η έκδοση STS σταμάτησε να παράγεται τον Mάιο του 2003, ενώ η άλλη έκδοση, η SLS, τον Δεκέμβριο του 2003. Το 2005 αντικαταστάθηκε από την Cadillac STS, η οποία πήρε τον όνομά της από την ισχυρότερη έκδοση της Seville, την STS. Αντιθέτως, η Eldorado δεν υπέστη άλλη ανανέωση και αποσύρθηκε οριστικά από την παραγωγή το 2002, χωρίς να υπάρξει ποτέ διάδοχος.

Το 1989 παρουσιάστηκε η όγδοη γενιά της De Ville, η οποία επίσης κέρδισε σημαντικά σε μέγεθος και μέσα στο ίδιο έτος απέκτησε στάνταρ αερόσακο οδηγού. Το 1994 λανσαρίστηκε η ένατη γενιά της, που για πρώτη φορά βασίστηκε στην ίδια πλατφόρμα με την Seville, αλλά με μακρύτερο μεταξόνιο και είχε στάνταρ 2 αερόσακους. Το 1996, για την σεζόν του 1997, υπέστη ένα λίφτινγκ στο μπροστινό μέρος και ταυτόχρονα έγινε το πρώτο αμερικανικό αυτοκίνητο με πλευρικούς αερόσακους και ESP (υπό το όνομα «StabiliTrak»). Στα τέλη του 1999 με αρχές του 2000, παρουσιάστηκε η δέκατη γενιά της, με αεροδυναμικό συντελεστή Cd 0,30 και δύο εντυπωσιακές καινοτομίες:

• Ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παγκοσμίως με (προαιρετικό στην ισχυρότερη έκδοση, την DTS) σύστημα που επέτρεπε ορατότητα την νύχτα, υπό το όνομα «Night Vision» («Νυχτερινή Όραση»). Μία θερμογραφική κάμερα ανίχνευε την θερμική ακτινοβολία που εκπέμπουν τα αντικείμενα και απεικόνιζε στο παρμπρίζ ότι ήταν πέραν του οπτικού πεδίου που μπορούν να φωτίσουν τα λεγόμενα μακρινά φώτα.
• Επίσης, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παγκοσμίως με πίσω φώτα που αντί για τους παραδοσιακούς λαμπτήρες, διέθεταν στάνταρ το σύστημα που είναι γνωστό ως LΕD (Light-Εmitting Diode / Δίοδος Εκπομπής Φωτός), φωτίζοντας έτσι πολύ δυνατότερα.

Ειδικότερα ωστόσο, το σύστημα Night Vision δεν βρήκε τότε μεγάλη απήχηση στο αγοραστικό κοινό και τελικώς διακόπηκε το 2004. Η παραγωγή της τελευταίας γενιάς που έφερε το όνομα De Ville έληξε τον Ιούνιο του 2005. Το 2006 αντικαταστάθηκε από την Cadillac DTS, η οποία πήρε τον όνομά της από την ισχυρότερη έκδοση της De Ville, την DTS (όπως είχε συμβεί και με τα Seville και STS). Στις ΗΠΑ και τον Καναδά η Cadillac DTS είναι επί του παρόντος η ναυαρχίδα της εταιρίας, ενώ στα άλλα κράτη διεθνώς, η ναυαρχίδα της Cadillac είναι η STS.

Ως απάντηση στην νέα μόδα των SUV και ιδίως στον καινούριο εγχώριο αντίπαλο, το Lincoln Navigator, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 1997, πετυχαίνοντας εξαιρετικά υψηλές πωλήσεις, το 1998 η Cadillac λανσάρισε το πρώτο SUV στην ιστορία της: την Cadillac Escalade, ως μοντέλο 1999, με στάνταρ τετρακίνηση. Η πρώτη γενιά της Escalade (1999 - 2000) ήταν αισθητικά μία σχεδόν πανομοιότυπη εκδοχή του GMC Yukon Denali, με μικρές μόνο διαφοροποιήσεις στο σαλόνι και δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Αντιθέτως, η δεύτερη γενιά της (από τον Ιανουάριο του 2001, ως μοντέλο 2002) εναρμονίστηκε πλήρως αισθητικά με το σύνολο της παλέτας των μοντέλων της εταιρίας και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Η ίδια συνταγή ακολουθήθηκε και με την τρίτη γενιά της (από τον Ιανουάριο του 2006, ως μοντέλο 2007), η οποία ξεκίνησε με επίσης υψηλές πωλήσεις στις ΗΠΑ, σε βαθμό που άρχισε για πρώτη φορά να εξάγεται επίσημα και στην Ευρώπη, αλλά από το 2008 και μετά οι πωλήσεις της, εντός και εκτός, επλήγησαν βαρύτατα από την παγκόσμια οικονομική ύφεση του 2008 - 2010.

Εποχή «Αrt and Science»

Η Cadillac επιμένει να αντιστέκεται στην τάση για την παραγωγή «ρετρό» μοντέλων, όπως η αναβίωση του Mini, του Volkswagen Beetle και του Ford Thunderbird. Αντιθέτως, προχωράει μπροστά με μία νέα σχεδιαστική φιλοσοφία για τον 21ο αιώνα, που ονομάζεται «Αrt and Science» (Τέχνη και Επιστήμη), για την οποία λέει ότι «ενσωματώνει έντονες, καθαρή μορφές και οξείες άκρες - ένα λεξιλόγιο μορφών που εκφράζει έντονο, υψηλής τεχνολογίας σχεδιασμό και επικαλείται την υπάρχουσα τεχνολογία για να διαμορφώσει το design». Αυτή η νέα σχεδιαστική γλώσσα έχει εξαπλωθεί από την αρχική CTS σε ολόκληρη τη γραμμή, μέχρι και το roadster XLR.

Η σημερινή παλέτα των μοντέλων της Cadillac περιλαμβάνει κυρίως πισωκίνητα και τετρακίνητα sedan, roadster, crossover και SUV, με εξαιρέσεις τα μπροστοκίνητα Cadillac DTS και (μεταξύ 2005 και 2009) Cadillac BLS - το τελευταίο δεν κυκλοφόρησε στη Βόρεια Αμερική. Πολλά από αυτά ανταγωνίζονται με καθιερωμένα high-end πολυτελή αυτοκίνητα που παράγονται από Γερμανούς και Ιάπωνες κατασκευαστές. Η ναυαρχίδα των προσπαθειών αυτών είναι η δεύτερη γενιά της CTS-V, που είναι άμεσος ανταγωνιστής της BMW M5. Μια αυτόματη έκδοση της CTS-V κατάφερε να διανύσει την πίστα του Nürburgring σε χρόνο 7:59.32 - στην εποχή του ήταν ρεκόρ για τα sedan παραγωγής.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα της Cadillac