Βασίλειος Αθανασίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 22:08, 20 Δεκεμβρίου 2009

Ο Βασίλειος Αθανασίου (Ριζά Χαλκιδικής 1790 - Λαμία 1839) συμμετείχε ως αξιωματικός στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Το 1812 υπηρετούσε στις στρατιωτικές φρουρές της Μολδοβλαχίας. Το 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης του ανέθεσε την αρχηγία ομάδας ομάδας στρατιωτών υπό το γενικό πρόσταγμα του Γεωργάκη Ολυμπίου και πολέμησε τους Οθωμανούς σε στο Ρους Ντε Βέντε, στη μάχη του Δραγατσανίου και στη Μονή Σέκου. Μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Μοδοβλαχία, μετέβη στη Ρωσία όπου για διάφορους λόγους, κατέστη αδύνατο να επιστρέψει στην επαναστατημένη Ελλάδα.

Το 1825, συμμετείχε ως λοχαγός του ιππικού στις επιχειρήσεις στη Στερεά Ελλάδα υπό το συνταγματάρχη Φαβιέρο. Το 1826 εντάχθηκε στο σώμα του Ηπειρώτη Χατζημιχάλη Νταλιάνη που συμμετείχε στην εκστρατεία του Γεώργιου Καραϊσκάκη στη Ρούμελη. Έλαβε μέρος στη μάχη της Αράχοβας και στις μάχες της Δόμβραινας, Τουρκοχωρίου και Διστόμου. Διακρίθηκε στις συμπλοκές της Αθήνας εναντίον του Κιουταχή, όπου συνεργάστηκε μεταξύ άλλων και με το στρατηγό Μακρυγιάννη. Το 1828, το ιππικό σώμα του Νταλιάνη μετέβη στην Κρήτη, όπου ο Αθανασίου πολέμησε στη μάχη του Φραγκοκάστελλου. Μετά το θάνατο του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στο Φραγκοκάστελλο, ο Βασίλειος Αθανασίου κλήθηκε από το Κρητικο Συμβούλιο να σχηματίσει νέο ιππικό σώμα. Έως το 1830, το σώμα του Βασίλειου Αθανασίου πέτυχε να περιορίσει τον Οθωμανικό στρατό μέσα στα φρούρια της Μεγαλονήσου.

Με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους (στο οποίο δεν περιλαμβανόταν η Κρήτη), μετέβη στην Πελοπόννησο. Εκεί με τη συμπαράσταση του κουμπάρου του, Μακρυγιάννη (τον στεφάνωσε), διορίστηκε στη νεοσύστατη Χωροφυλακή, με το βαθμό του ταγματάρχη ιππικού (1833). Υπηρέτησε στη Χωροφυλακή, όπου διακρίθηκε για την τιμιότητά του και για τη συμβολή του στην αντιμετώπιση της ληστείας, στη Στερεά Ελλάδα. Η προσφορά του στην Επανάσταση αναγνωρίστηκε και μετατάχθηκε τιμητικά στη Βασιλική Φάλαγγα. Το Ελληνικό Κράτος του διέθεσε εθνικές γαίες στο Νομό Φθιώτιδας. Τα τελευταία του χρόνια, τα πέρασε στη Λαμία, όπου σχεδίαζε από κοινού με τον Μακρυγιάννη, την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Πέθανε το 1839, αφήνοντας 3 ανήλικα τέκνα.

Τραυματίστηκε τρείς φορές στην στρατιωτική του πορεία, στη Δόμβραινα Βοιωτίας, στην Αθήνα και στο Φραγκοκάστελλο Χανίων. Συνολικά, πήρε μέρος σε 25 μάχες. Θεωρούνταν από τους καλύτερους ιππείς και διακρίθηκε για την τιμιότητα και ευτολμία του. Ο Μακρυγιάννης στα Ενθυμήματά του αναφέρει τα εξής:

«Όρκισα εγώ (για την απελευθέρωση της Μακεδονίας) και τον Βασίλη Αθανασίου. Ήταν αρχηγός της καβαλλαρίας στην Κρήτη και ήρθε στο Άργος και τον στεφάνωσα. Ήταν κι αυτός Μακεδόνας […] Πολλά τίμιος άνθρωπος και γενναίος».

Αναφορές

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χαλκιδικής, Εισήγηση Κωνσταντίνου Χιούτη, εκπαιδευτικού
Δήμος Ζερβοχωρίων Χαλκιδικής, Ριζά

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
-Το 1812 υπηρετούσε στις στρατιωτικές φρουρές της [[Μολδοβλαχία|Μολδοβλαχίας]]. Όταν ο [[Αλέξανδρος Υψηλάντης]] συγκρότησε το επαναστατικό στράτευμα στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, ο ''Αθανασίου'' τέθηκε επικεφαλής μικρής ομάδας στρατιωτών υπό τις οδηγίες του [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολυμπίου]] και πολέμησε τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] σε όλες τις μάχες του Ρους Ντε Βέντε, του [[Μάχη του Δραγατσανίου|Δραγατσανίου]] και της Μονής Σέκου. Μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Μοδοβλαχία, μετέβη στη [[Ρωσία]] όπου για διάφορους λόγους κατέστη αδύνατο να επιστρέψει στην επαναστατημένη Ελλάδα.
+Το 1812 υπηρετούσε στις στρατιωτικές φρουρές της [[Μολδοβλαχία|Μολδοβλαχίας]]. Το 1821 ο [[Αλέξανδρος Υψηλάντης]] του ανέθεσε την αρχηγία ομάδας ομάδας στρατιωτών υπό το γενικό πρόσταγμα του [[Γεωργάκης Ολύμπιος|Γεωργάκη Ολυμπίου]] και πολέμησε τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] σε στο Ρους Ντε Βέντε, στη μάχη του [[Μάχη του Δραγατσανίου|Δραγατσανίου]] και στη Μονή Σέκου. Μετά την αποτυχία της επανάστασης στη Μοδοβλαχία, μετέβη στη [[Ρωσία]] όπου για διάφορους λόγους, κατέστη αδύνατο να επιστρέψει στην επαναστατημένη Ελλάδα.
-Το 1825, συμμετείχε ως λοχαγός του ιππικού στις πολεμικές επιχειρήσεις στη [[Στερεά Ελλάδα]] υπό το συνταγματάρχη [[Φαβιέρος|Φαβιέρο]]. Το 1826 εντάχθηκε στο άτακτο ιππικό σώμα του [[Ήπειρος|Ηπειρώτη]] Χατζημιχάλη Νταλιάνη που συμμετείχε στην εκστρατεία του [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιου Καραϊσκάκη]] στη Ρούμελη. Έλαβε μέρος στη μάχη της [[Αράχοβα|Αράχοβας]] και στις μάχες της [[Δήμος Θίσβης|Δόμβραινας]], Τουρκοχωρίου και [[Δίστομο|Διστόμου]]. Μεγάλη γενναιότητα έδειξε στις μάχες της [[Αθήνα|Αθήνας]] εναντίον του Κιουταχή, όπου συνεργάστηκε μεταξύ άλλων και με το στρατηγό [[Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]]. Το 1828, το ιππικό σώμα του Νταλιάνη μετέβη στην [[Κρήτη]], όπου ο ''Αθανασίου'' ποέμησε στη μάχη του Φραγκοκάστελλου. Μετά το θάνατο του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στο Φραγκοκάστελλο, το ''Κρητικο Συμβούλιο'' του ανέθεσε τη σύσταση και την αρχηγία νέου ιππικού σώματος. Έως το 1830, το σώμα του ''Βασίλειου Αθανασίου'' πέτυχε να εγκλείσει τον Οθωμανικό στρατό μέσα στα φρούρια της Μεγαλονήσου.
+Το 1825, συμμετείχε ως λοχαγός του ιππικού στις επιχειρήσεις στη [[Στερεά Ελλάδα]] υπό το συνταγματάρχη [[Φαβιέρος|Φαβιέρο]]. Το 1826 εντάχθηκε στο σώμα του [[Ήπειρος|Ηπειρώτη]] Χατζημιχάλη Νταλιάνη που συμμετείχε στην εκστρατεία του [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιου Καραϊσκάκη]] στη Ρούμελη. Έλαβε μέρος στη μάχη της [[Αράχοβα|Αράχοβας]] και στις μάχες της [[Δήμος Θίσβης|Δόμβραινας]], Τουρκοχωρίου και [[Δίστομο|Διστόμου]]. Διακρίθηκε στις συμπλοκές της [[Αθήνα|Αθήνας]] εναντίον του Κιουταχή, όπου συνεργάστηκε μεταξύ άλλων και με το στρατηγό [[Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]]. Το 1828, το ιππικό σώμα του Νταλιάνη μετέβη στην [[Κρήτη]], όπου ο ''Αθανασίου'' πολέμησε στη μάχη του Φραγκοκάστελλου. Μετά το θάνατο του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στο Φραγκοκάστελλο, ο ''Βασίλειος Αθανασίου'' κλήθηκε από το ''Κρητικο Συμβούλιο'' να σχηματίσει νέο ιππικό σώμα. Έως το 1830, το σώμα του ''Βασίλειου Αθανασίου'' πέτυχε να περιορίσει τον Οθωμανικό στρατό μέσα στα φρούρια της Μεγαλονήσου.
-Με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους (στο οποίο δεν περιλαμβανόταν η Κρήτη), μετέβη στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Εκεί με τη συμπαράσταση του κουμπάρου του, Μακρυγιάννη (τον στεφάνωσε), διορίστηκε ως ανώτερο στέλεχος της νεοσύστατης Χωροφυλακής, με το βαθμό του ταγματάρχη ιππικού (1833). Υπηρέτησε στη Χωροφυλακή, όπου διακρίθηκε για την τιμιότητά του και συνέβαλε στην πάταξη της ληστείας, στη Στερεά Ελλάδα. Τιμήθηκε για την προσφορά του στην Επανάσταση με τη μετάταξή του στη Βασιλική Φάλαγγα και προικοδοτήθηκε με εθνικές γαίες στο [[Νομός Φθιώτιδας|Νομό Φθιώτιδας]]. Τα τελευταία του χρόνια, τα πέρασε στη Λαμία, όπου σχεδίαζε από κοινού με τον Μακρυγιάννη, την απελευθέρωση της [[Μακεδονία|Μακεδονίας]]. Πέθανε το 1839, αφήνοντας 3 ανήλικα τέκνα.
+Με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους (στο οποίο δεν περιλαμβανόταν η Κρήτη), μετέβη στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Εκεί με τη συμπαράσταση του κουμπάρου του, Μακρυγιάννη (τον στεφάνωσε), διορίστηκε στη νεοσύστατη Χωροφυλακή, με το βαθμό του ταγματάρχη ιππικού (1833). Υπηρέτησε στη Χωροφυλακή, όπου διακρίθηκε για την τιμιότητά του και για τη συμβολή του στην αντιμετώπιση της ληστείας, στη Στερεά Ελλάδα. Η προσφορά του στην Επανάσταση αναγνωρίστηκε και μετατάχθηκε τιμητικά στη Βασιλική Φάλαγγα. Το Ελληνικό Κράτος του διέθεσε εθνικές γαίες στο [[Νομός Φθιώτιδας|Νομό Φθιώτιδας]]. Τα τελευταία του χρόνια, τα πέρασε στη Λαμία, όπου σχεδίαζε από κοινού με τον Μακρυγιάννη, την απελευθέρωση της [[Μακεδονία|Μακεδονίας]]. Πέθανε το 1839, αφήνοντας 3 ανήλικα τέκνα.
-Τραυματίστηκε τρείς φορές στις πολεμικές επιχειρήσεις με τον εχθρό, στη Δόμβραινα [[Νομός Βοιωτίας|Βοιωτίας]], στην Αθήνα και στο Φραγκοκάστελλο [[Νομός Χανίων|Χανίων]]. Συνολικά, πήρε μέρος σε 25 μάχες. Θεωρούνταν από τους καλύτερους ιππείς και διακρίθηκε για την αξιοσύνη του και ευτολμία του. Ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του αναφέρει τα εξής:
+Τραυματίστηκε τρείς φορές στην στρατιωτική του πορεία, στη Δόμβραινα [[Νομός Βοιωτίας|Βοιωτίας]], στην Αθήνα και στο Φραγκοκάστελλο [[Νομός Χανίων|Χανίων]]. Συνολικά, πήρε μέρος σε 25 μάχες. Θεωρούνταν από τους καλύτερους ιππείς και διακρίθηκε για την τιμιότητα και ευτολμία του. Ο Μακρυγιάννης στα Ενθυμήματά του αναφέρει τα εξής:
 «Όρκισα εγώ ''(για την απελευθέρωση της Μακεδονίας)'' και τον Βασίλη Αθανασίου. Ήταν αρχηγός της καβαλλαρίας στην Κρήτη και ήρθε στο Άργος και τον στεφάνωσα. Ήταν κι αυτός Μακεδόνας […] Πολλά τίμιος άνθρωπος και γενναίος».