Φόβος (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 08:54, 11 Σεπτεμβρίου 2009

Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος είναι η προσωποποίηση του φόβου. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτη. Μαζί με τον αδελφό του Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους. Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν θυσίες στα πεδία των μαχών. Η Λάρνακα του Κυψέλου αναπαριστά σε δύο διαφορετικές μορφές τον Φόβο: με κεφάλι λιονταριού και όμοιο με τον θεό Πάνα. Για τους Σπαρτιάτες το ιερό του Φόβου συνιστούσε σύμβολο πειθαρχίας και συνοχής των στρατιωτικών δυνάμεων.

Στην Ιλιάδα ο Φόβος ως πρόσωπο αναφέρεται στους στίχους Δ 440, Ν 299 και Ο 119. Στον τελευταίο προστάζεται μαζί με τον Δείμο να ζέψει τα άλογα του `Αρη.

Ο δορυφόρος Φόβος του πλανήτη Άρη, που ανακαλύφθηκε το 1877, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό συνοδό και γιό του θεού του πολέμου.

Πηγές

Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 701

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 Στην [[ελληνική μυθολογία]], ο '''Φόβος''' είναι η προσωποποίηση του [[φόβος|φόβου]]. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του [[Άρης (μυθολογία)|Άρη]] και της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτη]]. Μαζί με τον αδελφό του [[Δείμος (μυθολογία)|Δείμο]], που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους.
-Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν [[θυσία|θυσίες]] στα πεδία των μαχών. Η [[Λάρνακα του Κυψέλου]] αναπαριστά σε δύο διαφορετικές μορφές τον Φόβο: με κεφάλι [[λιοντάρι|λιονταριού]] και όμοιο με τον θεό [[Παν|Πάνα]]. Για τους [[Σπάρτη|Σπαρτιάτες]] το ιερό του Φόβου συνιστούσε σύμβολο πειθαρχίας και συνοχής των στρατιωτικών δυνάμεων.
+Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν [[θυσία|θυσίες]] στα πεδία των μαχών. Η [[Λάρνακα του Κυψέλου]] αναπαριστά σε δύο διαφορετικές μορφές τον Φόβο: με κεφάλι [[λιοντάρι|λιονταριού]] και όμοιο με τον θεό [[Παν|Πάνα]]. Για τους [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτες]] το ιερό του Φόβου συνιστούσε σύμβολο πειθαρχίας και συνοχής των στρατιωτικών δυνάμεων.
 Στην ''[[Ιλιάδα]]'' ο Φόβος ως πρόσωπο αναφέρεται στους στίχους Δ 440, Ν 299 και Ο 119. Στον τελευταίο προστάζεται μαζί με τον Δείμο να ζέψει τα άλογα του `Αρη.