Εβγκένι Ανίτσκοφ
| Εβγκένι Ανίτσκοφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2ιουλ. / 14 Ιανουαρίου 1866γρηγ.[1] ή 17ιουλ. / 29 Ιανουαρίου 1866γρηγ. ή 14 Ιανουαρίου 1866[1] Borovichi |
| Θάνατος | 22 Οκτωβρίου 1937[1] Βελιγράδι |
| Τόπος ταφής | Νέο Κοιμητήριο Βελιγραδίου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[2][3] |
| Σπουδές | Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης (έως 1892) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | λαογράφος ιστορικός της λογοτεχνίας |
| Εργοδότης | Σχολή μαθημάτων Μπεστούζεφ αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Αγίου Βλαδίμηρου (1893–1901)[4] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Anna Mitrofanovna Anichkova |
| Τέκνα | Igor Anichkov |
| Αδέλφια | Ivan Anichkov |
| Οικογένεια | House of Anichkov |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | υφηγητής (1893–1901, αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Αγίου Βλαδίμηρου)[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εβγκένι Βασίλιεβιτς Ανίτσκοφ (ρωσ. Евге́ний Васи́льевич Ани́чков, 14 Ιανουαρίου 1866 — 22 Οκτωβρίου 1937) ήταν Ρώσος φιλόλογος, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας, που ειδικεύθηκε στη σλαβική λαογραφία και μυθολογία, καθώς και στη χρήση τους στη ρωσική λογοτεχνία.
Ο Ανίτσκοφ γεννήθηκε στην πόλη Μποροβιτσί της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και δίδαξε στη Σχολή μαθημάτων Μπεστούζεφ (ανώτερη σχολή για τη μόρφωση των γυναικών) και στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης, όπου από το 1902 μέχρι το 1917 ήταν επικεφαλής του Τμήματος Δυτικών Φιλολογιών. Ως ανεγνωρισμένη αυθεντία για τα έργα του Σαίξπηρ, επισκεπτόταν τακτικά την Αγγλία (όπου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έδωσε διαλέξεις επί της σλαβικής λαογραφίας και της ρωσικής μυθολογίας) και τη Γαλλία. Με το βιβλίο του Τα τελετουργικά εαρινά άσματα στη Δύση και στους σλαβικούς λαούς («Весенняя обрядовая песня на Западе и у славян»)[6] (1905) κέρδισε το Βραβείο Λομονόσοφ το 1907. Ωστόσο το μέγιστο έργο του θεωρείται το Ο παγανισμός και οι αρχαίοι Ρως («Язычество и Древняя Русь»), που εκδόθηκε το 1914.
Η Ρωσική Επανάσταση του 1917 βρήκε τον Ανίτσκοφ στη Γαλλία, όπου συνίδρυσε στο Παρίσι μαζί με τον Μαξίμ Κοβαλέφσκι το Ρωσικό Γυμνάσιο Κοινωνικών σπουδών. Το 1918 εγκαταστάθηκε στη Γιουγκοσλαβία, όπου δίδασκε στα πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και των Σκοπίων. Το βιβλίο του Η νέα ρωσική ποίηση (Новая русская поэзия), μία εκτεταμένη επισκόπηση του ρωσικού συμβολισμού, του ακμεϊσμού και του φουτουρισμού, εκδόθηκε στο Βερολίνο το 1923. Ακολούθησε το βιβλίο Ο Χριστιανισμός και οι αρχαίοι Ρως («Христианство и Древняя Русь», Πράγα 1924). [7][8]
Τα πολυάριθμα κριτικά δοκίμια του Ανίτσκοφ (για τους Μαξίμ Γκόρκι, Λεονίντ Αντρέγιεφ, Βαλέρι Μπριούσοφ, Κονσταντίν Μπαλμόντ, Φιοντόρ Σαλαγκούμπ και άλλους) εκδόθηκαν σε δύο επαινεθείσες συλλογές, τη Λογοτεχνικές μορφές και ιδέες («Литературные образы и мнения», 1904) και τη Οι πρόγονοι και οι σύγχρονοι στη Δυτική και τη ρωσική λογοτεχνία («Предтечи и современники на Западе и у нас», 1910). Επιπλέον επιμελήθηκε της εκδόσεως των απάντων του N.A. Ντομπρολιούμποφ (σε 9 τόμους, 1911-1913) και έγραψε πολυάριθμα λήμματα για το Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Μπρόκχαουζ και Έφρον.
Ο Εβγκένι Ανίτσκοφ πέθανε στο Βελιγράδι σε ηλικία 71 ετών.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век». (Ρωσικά) Writers of St. Petersburg. XX century.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 150880322. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ CONOR.SI. 12906851.
- ↑ «Иностранная филология в Императорском университете Св. Владимира в XIX – начале XX ст.». (Ρωσικά) d:Q105755516. d:Q104172942. Ταμπόφ,. 2014. σελ. 68.
- ↑ faculty of History and Philology, Imperial University of St. Vladimir. σελ. 68.
- ↑ Аничков Е. В.: Весенняя обрядовая песня на Западе и у славян. Ч. 1. От обряда к песне. СПб., 1903. XXX, 392 σελίδες // Ч. 2. От песни к поэзии. СПб., 1905, XII, 404 σελίδες
- ↑ Timenchik, Roman: Аничков Евгений Васильевич. Russian Writers. Biographical Dictionary // Русские писатели, 1800-1917: Биографический словарь. М., 1989. Т. 1: А - К. σσ. 77—78
- ↑ Е. В. Аничков Αρχειοθετήθηκε 2008-10-24 στο Wayback Machine. στην Online βιβλιοθήκη ρωσικής λογοτεχνίας και λαογραφίας // Русская литература и фольклор feb-web.ru
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το λήμμα «Ανίτσκωφ Ευγένιος Βασιλίεβιτς» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 750