Δρύας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Δρύας αναφέρονται τα ακόλουθα οκτώ πρόσωπα:


  1. Γιος του θεού Άρη και αδελφός του Τηρέα. Ο Δρύας έλαβε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου. Ο Τηρέας, όταν κάποτε έμαθε, ύστερα από προφητικά «σημεία», ότι ο γιος του Ίτυς θα σκοτωνόταν από συγγενικό χέρι, υποψιάσθηκε τον Δρύα, καθώς νόμισε ότι ο Δρύας με τον τρόπο αυτό θα επεδίωκε να σφετερισθεί τον θρόνο. Με βιασύνη λοιπόν σκότωσε τον Δρύα για να προλάβει να αποσοβήσει τον φόνο. Τελικώς όμως τον Ίτυν τον σκότωσε η Πρόκνη (βλ.λ.), ενώ ο Δρύας δεν είχε κανένα τέτοιο σχέδιο και ήταν εντελώς αθώος.
  2. Γιος του βασιλιά των Ηδωνών Λυκούργου. Ο Νέστορας τον αποκαλεί «ποιμένα λαού» (Ιλιάδα, Α 263). Σκοτώθηκε όταν ο πατέρας του τρελάθηκε και τον είδε σαν βλαστό κισσού, του ιερού φυτού του θεού Διονύσου, του οποίου τη λατρεία ο Λυκούργος προσπαθούσε να εξαλείψει. Ο Λυκούργος έκοψε τη μύτη, τα αυτιά και τα δάχτυλα του Δρύα. Τότε η γη της Θράκης ξεράθηκε από τη φρίκη και ένας μάντης προέβλεψε ότι η γη θα παρέμενε ξηρή και άγονη όσο θα ζούσε ο Λυκούργος, κι έτσι ο λαός του τον έβαλε και τον κομμάτιασαν άγρια άλογα. Μετά τον θάνατο του Λυκούργου, ο Διόνυσος απέσυρε την κατάρα του και η γη ξανάγινε εύφορη.
  3. Ο παππούς του προηγούμενου, πατέρας του Λυκούργου.
  4. Ο ένας από τους μνηστήρες της Παλλήνης ή Παλλάνης, που σκοτώθηκε με πλεκτάνη από τον Κλείτο, τον μετέπειτα σύζυγο της Παλλήνης.[1]
  5. Ο πατέρας του Αμφιλόχου.
  6. Ο ένας από τους 50 «Αιγυπτιάδες», όπως είναι γνωστοί οι γιοι του Αιγύπτου. Παντρεύτηκε την Ευρυδίκη, μία από τις 50 Δαναΐδες, που τον δολοφόνησε την πρώτη νύχτα του γάμου, όπως έπραξαν και οι άλλες 48 από τις αδελφές της.
  7. Στρατιωτικός αρχηγός από την Τανάγρα, που μαζί με χίλιους τοξότες πήγε να βοηθήσει στην άμυνα των Θηβών κατά των «Επτά επί Θήβας». Αυτός ο Δρύας σκοτώθηκε σε μάχη αυτής της εκστρατείας από άγνωστο χέρι.
  8. Πολεμιστής στο ελληνικό στρατόπεδο κατά τον Τρωικό Πόλεμο. Σκοτώθηκε από τον Δηίφοβο.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Σίθωνας». mythotopia.eu. Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2023. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969