Γουριά Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°28′22.58″N 21°15′40.79″E / 38.4729389°N 21.2613306°E
| Γουριά | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου |
| Δημοτική Ενότητα | Οινιάδων |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 15 μ. |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 737 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
Η Γουριά είναι πεδινός οικισμός του δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου στον νομό Αιτωλοακαρνανίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός της Γουριάς ανέρχεται στους 862 κατοίκους[2].
Γενικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Γουριά είναι κτισμένη σε υψόμετρο 15 μέτρων, δυτικά της λιμνοθάλασσας του Αιτωλικού και κοντά στον ποταμό Αχελώο, σε απόσταση 24 χιλιομέτρων από το Μεσολόγγι. Σημαντικό αξιοθέατο του οικισμού είναι ο μικρός ναός των Ταξιαρχών, ο οποίος χρονολογείται κατά τον 16ο αιώνα[3] και διαθέτει τοιχογραφίες που ανάγονται στον 17ο αιώνα[4].
Διοικητικά η Γουριά υπαγόταν μέχρι το 1997 στην επαρχία Μεσολογγίου, ενώ στη συνέχεια αποτέλεσε κομμάτι του καποδιστριακού δήμου Οινιάδων[5]. Από το 2011 ανήκει στη δημοτική ενότητα Οινιάδων του καλλικρατικού δήμου της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου[2].
Απογραφές πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 1006[5] | 880[5] | 1029[5] | 1189[5] | 1169[5] | 1124[5] | 1007[5] | ; | 862 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ 2,0 2,1 «Αναλυτικά στοιχεία του μόνιμου πληθυσμού της Αιτωλοακαρνανίας». agriniopress.gr. Agrinio Press. 23 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Αθανάσιος Δ. Παλιούρας, Βυζαντινή Αιτωλοακαρνανία, εκδόσεις Αρσινόη, 1985, σελ. 18.
- ↑ Αιτωλοακαρνανία. Τόποι - Μνημεία - Ιστορία, έκδοση Ιστορικής - Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, Αγρίνιο 1995, σελ. 38.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 172.