Γουαϊφέρος του Σαλέρνο
| Γουαϊφέρος του Σαλέρνο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 835 Σαλέρνο |
| Θάνατος | 880 Teano |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Landelaicha of Capua |
| Τέκνα | Γουαϊμάρος Α΄ του Σαλέρνο |
| Γονείς | Daufer Mutus |
| Συγγενείς | Πουλχάριος του Αμάλφι (γαμπρός) |
Ο Γουαϊφέρος (Guaiferm, Guaifar, Waifer, Waifar, ή Guaiferio ) (π. 835 - 880) ήταν ο πρίγκιπας του Σαλέρνο από το 861. Γιος του Ντάουφερ του Βωβού και εγγονός του Ντάουφερ του Προφήτη, ήταν ο πρώτος από τους Ναουφερίδες που κάθισε στον θώκο του Σαλέρνο, στον οποίο η οικογένειά του κυριάρχησε ανεμπόδιστα μέχρι το 977.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αδελφή του Γουαϊφέρος, η Aντελχίζα, είχε νυμφευτεί τον Σικάρδος του Μπενεβέντο και όταν ο Σίκαρντ δολοφονήθηκε και ο Ράντελχις σφετερίστηκε τον θρόνο, ο Γουαϊφέρος βοήθησε να απελευθερωθεί ο Σίκονουλφ, αδελφός του αποβιώσαντος πρίγκιπα, και τον υποστήριξε στον πόλεμο του με τον Ράτελχις για τον θρόνο, ανακηρύσσοντάς τον ακόμη και πρίγκιπα. Το 851 το μεγάλο πριγκιπάτο του Μπενεβέντο μοιράστηκε επίσημα μεταξύ του Μπενεβέντο και του Σαλέρνο από τον Λουδοβίκο Β΄ της Λομβαρδίας, αυτοκράτορα της Φραγκίας. Ο γιος και διάδοχος του Σίκονουλφ, ο Σίκο, περιέπεσε υπό τον έλεγχο του Πέτρου, ο οποίος, τον Δεκέμβριο του 853, έλαβε την αναγνώριση από τον Λουδοβίκο Β΄ ως πρίγκιπα. Τον διαδέχθηκε ο γιος εκείνου Αδεμάρος, αλλά η κυριαρχία του τελευταίου ήταν αντιδημοφιλής και μέχρι το 859, η Κάπουα, περιοχή υποτελής του Σαλέρνο που επιθυμούσε την ανεξαρτησία, εξαντλούσε την υπομονή του πρίγκιπα με τις επιθέσεις της. Το 861 τα πράγματα κορυφώθηκαν και ο Γουαϊφέρος ηγήθηκε μίας λαϊκής εξέγερσης, απομάκρυνε τον Αδεμάρος και τον φυλάκισε, τυφλώνοντάς τον αργότερα. Για να εδραιώσει τη δική του θέση, εξόρισε τον ανιψιό του, έναν άλλον Ντάουφερ. Όλα αυτά θεωρήθηκαν ως εξέγερση από τον Λουδοβίκο Β΄, αλλά ήταν αλλού απασχολημένος.
Στην αρχή της βασιλείας του, η ανήσυχη Κάπουα, που είχε περάσει από πολλές εσωτερικές αναταραχές, υπό τον διοικητή (gastald) ή κόμη Λάντουλφ Β΄ έκανε μία κίνηση για ανεξαρτησία, αλλά ο Γουαϊφέρος την κράτησε με ασφάλεια στην επικράτεια του Σαλέρνο. Ωστόσο, ο Γουαϊφέρος νυμφεύτηκε τη Λαντελάικα, κόρη του Λάντο Α΄ κόμη της Κάπουα, από την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Γουαϊμάρος Α΄, ο οποίος τον διαδέχθηκε. Το 865 ο Γουαϊφέρος ίδρυσε το μοναστήρι του Σαν Μάσιμο, όπου είναι θαμμένοι ο ίδιος και οι απόγονοί του, και το 868 το προίκισε πλούσια με επιχορηγήσεις σε γαίες και χρήματα. Παρά την ιδιότητά του ως Χριστιανού πρίγκιπα, δεν ήταν συνήθως σε πόλεμο με τους Μουσουλμάνους και μπορεί ακόμη και να ήταν ο φοιδεράτος (foedus) τους για ένα διάστημα (σύμφωνα με τον Έρχεμπερτ). Πολιόρκησαν την πόλη του το 871-872, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αποσύρθηκε ή εξαναγκάστηκε από τον γιο του στο μοναστήρι του Μόντε Κασίνο το 880, αλλά απεβίωσε πολύ σύντομα μετά.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Αντελάικα, κόρη του Λάντο Α΄ κόμη της Κάπουα και είχε τέκνο:
- Γουαϊμάρος Α΄ π.855-901, πρίγκιπας του Σαλέρνο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Caravale, Mario (επιμ.). Dizionario Biografico degli Italiani: LX Grosso – Guglielmo da Forlì . Ρώμη, 2003.