Γκεόργκι Ομπρέτενοφ

Γκεόργκι Ομπρέτενοφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Георги Тихов Обретенов (Βουλγαρικά)
Γέννηση	1849 (περίπου) Ρούσε
Θάνατος	10  Μαΐου 1876 Βουλγαρία
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Βουλγαρία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	επαναστάτης
Οικογένεια
Γονείς	Τόνκα Ομπρετένοβα
Αδέλφια	Anastasiya Obretenova Petrana Obretenova
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	April Uprising of 1876
Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκεόργκι Τίχοφ Ομπρέτενοφ ( βουλγαρικά: Георги Тихов Обретенов‎‎) ήταν Βούλγαρος επαναστάτης, γνωστός για τη συμμετοχή του στην εξέγερση του Απριλίου του 1876.

Βιογραφία

Ο Γκεόργκι Ομπρέτενοφ, ο νεότερος γιος της Τόνκα Ομπρέτενοβα, γεννήθηκε μετά το 1849. Σπούδασε στο σχολείο της τάξης στο Ρούσε και στη συνέχεια βοήθησε τον πατέρα του με την επιχείρησή του στο χωριό Ίσακτσα της Βόρειας Ντόμπρουτζα. Την άνοιξη του 1870, ο Γκεόργκι έγινε δεκτός στο σχολείο στην Οδησσό.

Για να πάρει μέρος στην προετοιμασία για την εξέγερση της Στάρα Ζαγόρα του 1875, επέστρεψε στη Ρούσε και συμμετείχε στις προετοιμασίες ενός αποσπάσματος στο Βέλικο Τάρνοβο. Μετά την αποτυχία της εξέγερσης, μετακόμισε στη Ρουμανία. Η επαναστατική επιτροπή του Τζιούρτζιου εκτίμησε την εκπαίδευση του Ομπρέτενοφ και τον έστειλε στην περιοχή του Σλίβεν ως στρατιωτικός εκπαιδευτής και ως βοηθός απόστολος του Ιλαρίου Ντραγκόστινοβ. Μαζί με τα όπλα, ο Ομπρέτενοφ έφερε στο Σλίβεν κάποιες επαναστατικές διακηρύξεις, νόμους, μια σημαία και την εμπνευσμένη ποίηση των Χρίστο Μπότεφ και Στέφαν Σταμπολόφ.

Ο Ντραγκόστινοβ και ο Ομπρέτενοφ επέλεξαν διαφορετικές διαδρομές προς το Σλίβεν. Ο Ντραγκόστινοφ ταξίδεψε μέσω του Σβιστόφ και του Αρμπάνασι, για να αποχαιρετήσει τους γονείς και τους συγγενείς του. Η διαδρομή του Ομπρέτενοφ ήταν μέσω του Ρούσε. Αφού πέρασε τα βουνά των Βαλκανίων, έμεινε στην Τβαρντίτσα στον ιερέα Στέφαν και έκρυψε τις επικίνδυνες αποσκευές στο βωμό της τοπικής εκκλησίας. Στη συνέχεια, ξεκίνησε στο χωριό Κόρτεν, για να επισκεφθεί τον Γκεόργκι Κόλεβ, τον αρχηγό της τοπικής επαναστατικής επιτροπής, με τη βοήθεια του οποίου έκρυψε τα αντικείμενα που έφερε σε ένα καλάθι με σιτάρι, και και οι δύο έφτασαν στο Σλίβεν. Ο ερχομός των δύο έδωσε νέα ώθηση στις προετοιμασίες στο Σλίβεν, αν και δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε συναίνεση με τοπικούς ακτιβιστές όσον αφορά την τακτική. Το σχέδιο των ντόπιων ήταν να υιοθετήσουν μια πορεία προετοιμασίας αποσπασμάτων, που επρόκειτο να λειτουργήσουν στα βουνά των Βαλκανίων, χωρίς να προκαλέσουν εξέγερση στην πόλη. Αυτή η άποψη κυριάρχησε και έβαλε ένα αποτύπωμα στο συνολικό προπαρασκευαστικό έργο, και αργότερα στο εύρος και τη δύναμη της εξέγερσης σε όλη την περιοχή του Σλίβεν.

Ο στρατιωτικός εκπαιδευτής, Γκεόργκι Ομπρέτενοφ, έφερε στο Σλίβεν σύγχρονα όπλα, έχοντας εκδώσει οδηγίες για όπλα πριν αναχωρήσει από το Τζιούρτζιου. Έγραψε ότι κάθε επαναστάτης έπρεπε να διαθέτει ένα περίστροφο με 200 σφαίρες, ένα όπλο με 250 σφαίρες και ένα μαχαίρι. Επιπλέον, καθένας από αυτούς έπρεπε να παρέχει δύο κασέτες για τις σφαίρες. Αναμφίβολα, ο Ομπρέβενοφ προσπάθησε να επιβάλει αυτά τα προαπαιτούμενα σε όλους στη Δεύτερη Επαναστατική Περιοχή. Όσον αφορά τη στρατιωτική δράση, έδωσε προφορικές οδηγίες χωρίς να αφήσει τίποτα σε χαρτί. Υπάρχουν πληροφορίες ότι οι ηγέτες της επαναστατικής επιτροπής του Σλίβεν φρόντισαν να προμηθεύσουν σύγχρονα όπλα από τη Ρουμανία. Αυξήθηκαν τα κεφάλαια από τις εθελοντικές δωρεές των ανταρτών.

Ο Ομπρέτενοφ έφερε στο Σλίβεν μια σημαία ραμμένη από τις αδελφές του Πετράνα και Αναστασία. Ως εκ τούτου, οι επαναστάτες του Σλίβεν θεώρησαν περιττό να προετοιμάσουν τη δική τους σημαία. Οι αρχηγοί της ομάδας ανταρτών, συγκεντρώθηκαν στο "Kush Bunar" - ο Ιλαρίων Ντραγκόστινοφ, ο Στόιλ Βοϊβόντα, ο Γκεόργκι Ομπρέτενοφ και ο Γκεόργκι Ντράζεφ - αποφάσισαν να εκτελέσουν το εγκριθέν σχέδιο για περιήγηση στα βαλκανικά χωριά στην περιοχή του Κότελ και να υποδαυλίσουν μια εξέγερση, παρά το μικρό αριθμό επαναστατών. Προσπαθώντας να επιστρέψει για φαγητό μέσω του Νεΐκοβο, το απόσπασμα αντιμετώπισε Μπασί-Μπαζούκ, τακτικό στρατό και ιππικό Κιρκασίων. Στο δρόμο της επιστροφής, πολέμησαν και ο Ομπρέτενοβ τραυματίστηκε θανάσιμα στη μάχη. Στις 10 Μαΐου 1876, συνειδητοποιώντας αυτό, αυτοκτόνησε.

Πηγές

• Божинов, П. (2000). Кой кой е сред българите XV–XIX (στα Bulgarian). София. 

  Μπόζινοφ, Π. (2000). Ποιος είναι ποιος ανάμεσα στους Βουλγάρους, 15ος-19ος αιώνας (στα Βουλγάρικα). Σόφια. Κείμενο με μικρούς χαρακτήρες

• Косев, К. (2001). Априлското въстание в съдбата на българския народ (στα Bulgarian). София. 

  Κοσεφ, Κ. (2001). Η εξέγερση του Απριλίου στη μοίρα του βουλγαρικού λαού (στα Βουλγάρικα). Σόφια. 

• Митев, Й. (1981). История на Априлското въстание 1876 том 1 (στα Bulgarian). София. 

  Μίτεφ, Y. (1981). Ιστορία της εξέγερσης του Απριλίου του 1876, τόμος 1 (στα Βουλγάρικα). Σόφια.