Στέφαν Σταμπολόφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στέφαν Σταμπολόφ
Stefan Stambolov by Georgi Danchov Zografina.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Стѐфан Нико̀лов Стамболо̀в (Βουλγαρικά)
Γέννηση31 Ιανουαρίουιουλ. / 12  Φεβρουαρίου 1854γρηγ.
Βέλικο Τάρνοβο[1][2][3]
Θάνατος6ιουλ. / 18  Ιουλίου 1895γρηγ.
Σόφια[4][2][5]
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςΚεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας
Χώρα πολιτογράφησηςΒουλγαρία[6]
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΒουλγαρικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΒουλγαρικά[7]
ΣπουδέςΘεολογική Σχολή Οδησσού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[8][6][9]
δημοσιογράφος
ποιητής[10]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΛαϊκό Φιλελεύθερο κόμμα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΣερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης (1st Regular National Assembly of Bulgaria, 2nd Regular National Assembly of Bulgaria, 4th Regular National Assembly of Bulgaria, 3rd Grand National Assembly of Bulgaria, 4th Grand National Assembly of Bulgaria, 5th Regular National Assembly of Bulgaria, 6th Regular National Assembly of Bulgaria και 7th Regular National Assembly of Bulgaria)
Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας (1887–1894)
ΒραβεύσειςOrder of Bravery
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Στέφαν Νικόλοφ Σταμπολόφ (βουλγαρικά: Стефан Николов Стамболов‎, 1854-1895) ήταν Βούλγαρος πολιτικός που διετέλεσε και Πρωθυπουργός.

Μετά την παραίτηση του Αλέξανδρου Βάτεμπεργκ, ηγήθηκε της αντιρωσικής πολιτικής μερίδας και το 1887 σχημάτισε κυβέρνηση. Εργάσθηκε ιδιαίτερα στην ανάδειξη και εκλογή του Βασιλέως Φερδινάνδου, του Οίκου Σαξονίας-Κόμπουργκ, ως ηγεμόνα της Βουλγαρίας. Ο Σταμπολόφ κυβέρνησε επί οκτώ συνεχή έτη, όπου το 1895, δολοφονήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Σχέσεις με την Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος που οραματίστηκε μια συμμαχία των χριστιανικών κρατών του Αίμου κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης (1890), ο οποίος επισκέφτηκε γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τον Σταμπολόφ το 1891 στη Σόφια. Μόλις την επομένη όμως της αναχώρησης του Έλληνα πρωθυπουργού, ο Σταμπολόφ έσπευσε στη Κωνσταντινούπολη, ζητώντας ακρόαση από τον Σουλτάνο, προκειμένου να του μεταφέρει την ελληνική πρόταση ως «μεγάλη είδηση». Έτσι θα τύχαινε ευμενέστερες παροχές, με συνέπεια να δημιουργηθεί έντονο διπλωματικό θέμα κατά της Ελλάδος.

Αργότερα, το όραμα εκείνο το πέτυχε ο Ε. Βενιζέλος, μετά και από τη διπλωματική παρουσία του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου στη Σόφια, εκπροσωπώντας επίσημα την Ελλάδα, στις εορτές προς τιμή του διαδόχου της Βουλγαρίας Μπόρις (Φεβρουάριος του 1912).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικό Λεξικόν Ηλίου, τόμ. 17ος, σελ. 212.
  • Χαραλ. Νικολάου, «Διεθνείς Συνθήκες», σελ. 198.