Γιόσεφ Καλλέγια
| Γιόσεφ Καλλέγια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Ιανουαρίου 1978[1][2][3] Ατάρντ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μάλτα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | λυρικός τραγουδιστής μουσικός |
| Περίοδος ακμής | 1998 |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιόσεφ Καλλέγια (μαλτέζικα: Joseph Calleja, 22 Ιανουαρίου 1978, Ατάρντ)[4] είναι Μαλτέζος τενόρος.
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ξεκίνησε το τραγούδι στην ηλικία των 16 ετών, αφού τον ανακάλυψε ο τενόρος Brian Cefai και συνέχισε τις σπουδές του με τον Paul Asciak. Στην ηλικία των 19, έκανε το οπερατικό του ντεμπούτο ως Μακντάφ στον Μάκβεθ του Βέρντι στο Θέατρο Astra στο Γκόζο ενώ την ίδια χρονιά ήταν και ο νικητής του βραβείου στον διαγωνισμό Belvedere Hans Gabor. Το 1998, κέρδισε τον διαγωνισμό Caruso στο Μιλάνο και το 1999 ήταν επίσης νικητής του διαγωνισμού Operalia International Opera Competition του Πλάθιντο Ντομίνγκο.[5][6]
Το 2000 έκανε το Αμερικανικό ντεμπούτο του στο Τορόντο, ως Ροδόλφος στην όπερα Λα Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι. Το φθινόπωρο του 2009, ο Καλλέγια ερμήνευσε στη Μετροπόλιταν Όπερα στη Νέα Υόρκη, το ρόλο του Χόφμαν στην όπερα Τα Παραμύθια του Χόφμαν, του Ζακ Όφενμπαχ και σε αντικατάσταση του Rolando Villazón, οι εμφανίσεις του οποίου ακυρώθηκαν εξαιτίας ενός φωνητικού προβλήματος. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2010/2011 ο Καλλέγια πήρε τρεις ρόλους στη Μετροπόλιταν Όπερα: του Ροδόλφου στο Λα Μποέμ, του Σερ Εντγκάρντο στο Λουτσία ντι Λάμερμουρ του Γκαετάνο Ντονιτσέττι δίπλα στη σοπράνο Natalie Dessay, καθώς και του Δούκα της Μάντοβας στο Ριγκολέττο του Τζουζέπε Βέρντι.
Κατά τη διάρκεια του ντεμπούτου του στο Covent Garden του Λονδίνου, τραγούδησε στον ρόλο του Δούκα της Μάντοβας όπως επίσης τον ρόλο του Αλφρέδου στην Τραβιάτα και του Μακντάφ στον Μάκβεθ, εκτός από τον ρόλο του Νικία στην όπερα Θαΐς του Ζυλ Μασνέ σε μια συναυλιακή εμφάνιση.
Σε άλλες συναυλίες, ανέλαβε το ρόλο του Τυβάλδου στους Καπουλέτοι και Μοντέκοι του Βιντσέντζο Μπελίνι στο Konzerthaus στη Βιέννη, μαζί με την Anna Netrebko (σοπράνο) και την Ελίνα Γκαράντσα (μέτζο-σοπράνο), η οποία συναυλία ηχογραφήθηκε από την Deutsche Grammophon και κυκλοφόρησε στις αρχές του 2009.
Ως τραγουδιστής συναυλιών ο Καλλέγια, έχει κάνει πολλές περιοδείες στη Γερμανία με ρεσιτάλ και σόλο συναυλίες, καθώς και σε κοινές εμφανίσεις με τη ρωσίδα σοπράνο Anna Netrebko. Επιπλέον έχει εμφανιστεί σε Γκαλά όπερας στη Λειψία, στο Hampton Court και στο Φεστιβάλ Faenol στο Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τον Ουαλό μπάσο-βαρύτονο Bryn Terfel. Το 2012 ερμήνευσε μέρη από όπερες στο φεστιβάλ The Proms του Λονδίνου.
Στις 2 Νοεμβρίου του 2012, το Πανεπιστήμιο της Μάλτας ανακήρυξε τον Καλλέγια με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτωρ Λογοτεχνίας Honoris Causa, σε αναγνώριση των επιτευγμάτων του ως ένας διεθνούς φήμης τενόρος.[7]
Στις 8 Οκτωβρίου 2015, ο Καλλέγια, εξελέγη μέλος του Διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Μουσικού Θεάτρου.[8]
Συναυλίες στη Μάλτα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2009 ο Καλλέγια ξεκίνησε μια σειρά από ετήσιες συναυλίες στις Σιταποθήκες στη Μάλτα. Η πρώτη συναυλία έγινε με τον Μάικλ Μπόλτον.[9] Το 2010, τραγούδησε με την Dionne Warwick και τον Riccardo Cocciante και τη χορωδία του των 500 παιδιών. Το 2011, εμφανίστηκε με τη σοπράνο Hayley Westenra και τον Ιταλό τραγουδιστή Λούτσιο Ντάλα.[10] Το 2012, εμφανίστηκε μαζί με τους Ronan Keating και Gigi D'Alessio.[11] Το 2013, τραγούδησε με τους Τσούκερο, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Gianluca Bezzina, Riccardo Cocciante και Tenisha.[12] Το 2015, τραγούδησε με την Anastacia ως ειδικός καλεσμένος.
Ηχογραφήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη σόλο δισκογραφική δουλειά του Καλλέγια, το Tenor Arias, κυκλοφόρησε το 2004. Ακολούθησε το 2005 το The Golden Voice. Το 2011, το τρίτο σόλο άλμπουμ του Joseph Calleja – The Maltese Tenor έφτασε στη δεύτερη θέση στα γερμανικά charts[13] και έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο ένα στα αμερικάνικα charts Billboard Classical Traditional. Το DVD του της Τραβιάτας από τη Βασιλική ´Οπερα του Λονδίνου με συμπρωταγωνιστή τον Ρενέ Φλέμινγκ ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy.[14]
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καλλέγια εμφανίζεται ως τενόρος Ενρίκο Καρούζο στην ταινία του 2013 Ο Μετανάστης του James Gray[15] στην οποία πρωταγωνιστεί επίσης ο Χοακίν Φίνιξ και η Μαριόν Κοτιγιάρ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Opera Vivra. tenors/joseph-calleja. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Discogs. 899549. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. calleja-joseph. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Joseph Calleia - Malta's Hollywood actor». Malta Independent. 21 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Joseph Calleja». Decca Records. 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2011.
- ↑ Operalia Νικητές tο 1999 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-01 στο Wayback Machine..
- ↑ "Joseph Calleja – Maltese Tenor", 18 December 2012)
- ↑ "Το Νέο διοικητικό συμβούλιο εκλέγονται: Thomas Adès, Joseph Calleja και Alessandro Di Profio νέα μέλη", Ευρωπαϊκή Ακαδημία Mουσικoύ Θεάτρου, 10 Οκτωβρίου 2015
- ↑ «Joseph Calleja in Concert with Bolton». Times of Malta. Malta. 9 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014.
- ↑ «Musical giants come together». The Times. Malta. 20 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2011.
- ↑ «Ronan dines at Villa Parisio». Times of Malta. 20 July 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 July 2016. https://web.archive.org/web/20160730125955/http://www.timesofmalta.com/articles/view/20120715/social/Ronan-dines-at-Villa-Parisio.428668.
- ↑ «Opera vs. pop – A summer concert in Malta». Euronews. 2013-08-03. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-06. https://web.archive.org/web/20160306033916/http://www.euronews.com/2013/08/03/opera-vs-pop-a-summer-concert-in-malta. Ανακτήθηκε στις 2018-09-12.
- ↑ "Calleja's album second in German charts", The Times, Malta, 28 June 2011
- ↑ «Joseph Calleja's new album debuts as vocal bestseller on German charts». The Times. Malta. 3 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2011.
- ↑ «The Immigrant: Cannes Review».
