Γιούργκις Μπαλτρουσάιτις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιούργκις Μπαλτρουσάιτις
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jurgis Baltrušaitis (Λιθουανικά)
Γέννηση20 Απριλίουιουλ. / 2  Μαΐου 1873γρηγ. (specified date of both Julian and Gregorian calendar)[1]
Paantvardys[2]
Θάνατος3  Ιανουαρίου 1944 (unspecified calendar, assumed Gregorian)[2][3][4]
Παρίσι[2][5][6]
Τόπος ταφήςΠαρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Λιθουανία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Λιθουανικά[8]
Γαλλικά[9]
Σπουδέςd:Q59773110
Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής[2]
διπλωμάτης
ηθοποιός[10]
θεατρικός συγγραφέας[10]
Περίοδος ακμής1899
Οικογένεια
ΤέκναJurgis Baltrušaitis
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρέσβης της Λιθουανίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γιούργκις Μπαλτρουσάιτις (2 Μαΐου 1873 – 3 Ιανουαρίου 1944) ήταν Λιθουανός συμβολιστής ποιητής και μεταφραστής, ο οποίος έγραψε τα έργα του στα λιθουανικά και τα ρωσικά. Εκτός από τη σημαντική συνεισφορά του στη λιθουανική λογοτεχνία, ήταν γνωστός ως πολιτικός ακτιβιστής και διπλωμάτης. Όντας ο ίδιος ένας από τους κορυφαίους εκφραστές της εικονολογίας, ήταν ο πατέρας του ιστορικού τέχνης και κριτικού Γιούργκις Μπαλτρουσάιτις ο νεότερος.

Συγγραφέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπαλτρουσάιτις γεννήθηκε σε μια οικογένεια αγροτών στο χωριό Πααντβάρντις κοντά στο Γιούρμπαρκας, το οποίο ήταν τότε υπό την κυριαρχία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1885, μπήκε στο γυμνάσιο του Κάουνας και αποφοίτησε το 1893. Στη συνέχεια εισήλθε στη Σχολή Φυσικών και Μαθηματικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Παράλληλα, παρακολούθησε διαλέξεις στην Ιστορική και Φιλολογική Σχολή και σπούδασε ξένες γλώσσες. Ο Μπαλτρουσάιτις έμαθε 15 ξένες γλώσσες κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Από το 1895 και μετά, ο Μπαλτρουσάιτις άρχισε να συμμετέχει στην επιμέλεια λογοτεχνικών περιοδικών με έδρα τη Μόσχα και ξεκίνησε τη δική του δημιουργική δουλειά στα ρωσικά. Εντάχθηκε στο Συμβολιστικό κίνημα και, σε συνεργασία με τον Σεργκέι Πολιάκοφ, ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Scorpio, ο οποίος εξέδιδε τα κύρια ρωσικά περιοδικά συμβολισμού όπως το Βέσι (Ζυγός) και το Λουλούδια του Βορρά (Severnyie Tzvety) καθώς και συλλογές των μεγαλύτερων Ρώσων Συμβολιστών ποιητών. Μέλος της πολιτιστικής ελίτ της πόλης, ο Μπαλτρουσάιτις ήταν στενός φίλος και συνάδελφος διάσημων Ρώσων συγγραφέων και καλλιτεχνών όπως οι Αντόν Τσέχωφ, Κονσταντίν Μπαλμόν, Βαλέρι Μπριούσοφ, Βιάτσεσλαβ Ιβάνοφ, Μαξίμ Γκόρκι, Κονσταντίν Στανισλάφσκι, Μιχαήλ Βρούμπελ και Αλεξάντρ Σκριάμπιν. Ο Μπορίς Παστερνάκ ήταν ο ιδιωτικός δάσκαλος στο σπίτι των παιδιών του Μπαλτρουσάιτις.

Ο Μπαλτρουσάιτις δημοσίευσε τρεις ποιητικές συλλογές στα ρωσικά και άλλες τρεις στα λιθουανικά. Έγραψε πολλές ρωσικές μεταφράσεις σύγχρονης λογοτεχνίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από τον Χένρικ Ίψεν, τον Όσκαρ Ουάιλντ, τον Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, τον Κνουτ Χάμσουν και τον Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο. Η μετάφρασή του του έργου του Χάμσουν Πείνα θεωρείται κλασική απόδοση αυτού του έργου στα ρωσικά και έχει επανεκδοθεί συνεχώς μέχρι τη σύγχρονη εποχή.

Πολιτικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ 1900 και 1914, ο Μπαλτρουσάιτις έζησε στην Ιταλία και τη Νορβηγία και πέρασε πολύ χρόνο ταξιδεύοντας σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και της επακόλουθης Ρωσικής Επανάστασης βρέθηκε στη Ρωσία, όπου συμμετείχε ενεργά στον πολιτικό αγώνα της Λιθουανίας για ανεξαρτησία. Το 1919 εξελέγη Πρόεδρος της Ένωσης Ρώσων Συγγραφέων και ήταν γνωστός για τις προσπάθειές του να βοηθήσει και να σώσει πολλούς συγγραφείς και διανοούμενους κατά τα πρώτα χρόνια του μπολσεβίκικου καθεστώτος. [11]

Μετά την ανάκτηση της ανεξαρτησίας της Λιθουανίας το 1918, ο Μπαλτρουσάιτις διορίστηκε πρεσβευτής της Λιθουανίας στη Ρωσία το 1920 και κράτησε αυτή τη θέση μέχρι το 1939. Το 1932 τιμήθηκε με διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο Βυτάουτας Μάγκνους στο Κάουνας. Το 1939, ο Μπαλτρουσάιτις διορίστηκε σύμβουλος της λιθουανικής πρεσβείας στο Παρίσι. Μετά την προσάρτηση της Λιθουανίας από τη Σοβιετική Ένωση, ο γιος του, Γιούργκις Μπαλτρουσάιτις ο νεότερος, ιστορικός τέχνης και κριτικός τέχνης, υπηρέτησε ως διπλωμάτης για τη λιθουανική διπλωματική υπηρεσία, που συνέχισε να εκπροσωπεί τα λιθουανικά συμφέροντα σε ορισμένες δυτικές χώρες. Ο Μπαλτρουσάιτις πέθανε στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 1944. Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο Μόνρουζ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  3. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb155532679. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002151505. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2019.
  7. LIBRIS. 26  Σεπτεμβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/tr572r4c570kjt2. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb155532679. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. CONOR.SI. 8638819.
  10. 10,0 10,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/68328. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. Kazys Norkeliunas (1996). «Jurgis Baltrusaitis as rescuer of Russian poets and artists from Bolshevik persecution». A historical essay. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2006. 
Βιβλιογραφία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]