Βούσιρις
| Βούσιρις | |
|---|---|
 | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αμφιδάμας |
| Γονείς | Ποσειδώνας και Ανίππη και Λυσιάνασσα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μυθικός βασιλιάς της Αιγύπτου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στην ελληνική μυθολογία ο Βούσιρις ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου.
Ο μύθος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφέρεται ως γιος του θεού Ποσειδώνα και της Λυσιάνασσας ή της Λιβύης ή της Ανίφρας ή Ανίππης (κόρης ή εγγονής του Νείλου). Ο Βούσιρις ήταν σκληρός και αφιλόξενος, αφού θανάτωνε κάθε ξένο που έφθανε στο βασίλειό του. Η αφορμή ήταν το εξής γεγονός: όταν η Αίγυπτος υπέφερε κάποτε από ακαρπία επί εννέα χρόνια, έφθασε στη χώρα ο Κύπριος μάντης Φράσιος, που συμβούλεψε τον Βούσιρι να θυσιάζει κάθε χρόνο ένα ξένο στον Δία για να σταματήσει το κακό. Ο Αιγύπτιος βασιλιάς σκότωσε τότε πρώτο-πρώτο τον Φράσιο και έπειτα όλους τους ξένους που έρχονταν στην Αίγυπτο.
Στη σκληρότητα του Βούσιρι έβαλε τέλος ο Ηρακλής όταν πέρασε από την Αίγυπτο στο ταξίδι του για τον άθλο των μήλων των Εσπερίδων ή των βοδιών του Γηρυόνη. Τον συνέλαβαν τότε και τον έδεσαν καλά με πέτσινα λουριά για να τον θυσιάσουν, αλλά ο Ηρακλής έσπασε τα δεσμά του, σκότωσε τον Βούσιρι, τον γιο του Αμφιδαμαντα, και όλους τους ανθρώπους του βασιλιά[1].
Στη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου ο Βούσιρις είναι ένας από τους 50 γιους του Αιγύπτου, που παντρεύτηκαν τις ισάριθμες Δαναΐδες. Ο Ευριπίδης και ο Επίχαρμος έγραψαν με βάση τον μύθο του Βούσιρι ομώνυμα δράματα, ενώ και ο Ισοκράτης είχε συγγράψει φερώνυμο έργο για την «ψεύτικη ιστορία του Ηρακλή και του Βούσιρι»[2] Με το όνομα του βασιλιά αυτού ήταν γνωστές στους αρχαίους Έλληνες πόλεις της Αιγύπτου, ενώ ο ίδιος φαίνεται προϊόν της ελληνικής μυθοπλασίας, ετυμολογούμενο από τη λέξη Όσιρις. Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρει ότι οι πριν από τον Ψαμμήτιχο[χρειάζεται αποσαφήνιση] φαραώ της Αιγύπτου «έπασχαν από ξενηλασία», από όπου και ο μύθος. Τη σχετική όμως με τον Ηρακλή παράδοση την αποκρούει ο Ηρόδοτος ως ανόητη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ [76] ΒΟΥΣΙΡΙΣ, παῖς Ποσειδῶνος καὶ Ἀνίππης τῆς Νείλου, τοὺς παριόντας ὑπούλῳ φιλοξενίᾳ κατέθυε· μετῆλθε δ´ αὐτὸν ἡ τῶν τετελευτηκότων νέμεσις· Ἡρακλῆς γὰρ ἐπιτεθεὶς τῷ ῥοπάλῳ διεχρήσατο· ὡς Ἀγάθων Σάμιος., Πλουτάρχου, Συναγωγή Ιστοριών παραλλήλων Ελληνικών και Ρωμαϊκών
- ↑ Ισοκράτης Βούσιρις (11:30-11:40).
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
