Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βουλή των Αντιπροσώπων (Λίβανος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κοινοβούλιο του Λιβάνου

Assemblée nationale
مجلس النواب
Είδος
ΤύποςΜονοθάλαμο
Ηγεσία
Πρόεδρος
Ναμπί Μπερί (Κίνημα Αμάλ)
Από 20 Νοεμβρίου 1992
Δομή
Κοινοβουλευτικές
Ομάδες
Κυβέρνηση (προσωρινή) 79
20 Ισχυρός Λίβανος
  • 17 Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα
  • 3 ΑΡΕΠΟ
15 Ανάπτυξη και Απελευθέρωση
15 Πίστη στην Αντίσταση
8 Δημοκρατική Συγκέντρωση
6 Βόρεια Κοινοβουλευτική Συγκέντρωση
4 Ανεξάρτητο Εθνικό Μπλοκ
  • 4 Κίνημα Μαράντα και ανεξ.
2 Σύνδεσμος Έργων
  • 2 ΕΙΦΕ (αλ Αχμπάς)
1 Κόμμα της Ένωσης
1 Ισλαμική Ομάδα

Αντιπολίτευση (49)

20 Ισχυρή Δημοκρατία
13 Διαδηλωτές 17ης Οκτωβρίου
4 Μπλοκ Ανανέωσης[1]
  • 2 Κίνημα Ανεξαρτησίας
  • 1 Κόμμα Εθνικός Διάλογος
2 Μπλοκ Έργων Ανθρώπινου Έθνους
1 Λαϊκή Νασεριστική Οργάνωση
Εκλογές
Τελευταία εκλογή
15 Μαΐου 2022
Επόμενη εκλογή
2022
Τόπος συνεδριάσεων
Κοινοβούλιο του Λιβάνου
Βηρυτός, Λίβανος
Ιστοσελίδα
lp.gov.lb

Η Βουλή των Αντιπροσώπων (αραβικά: مجلس النواب) ή Εθνοσυνέλευση (γαλλικά: Assemblée nationale) αποτελεί το εθνικό κοινοβούλιο του Λιβάνου. Συγκροτείται από 128 μέλη που εκλέγονται για περίοδο τεσσάρων ετών στις πολυμελείς εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες κατανέμονται μεταξύ των διαφορετικών χριστιανικών και μουσουλμανικών δογμάτων του Λιβάνου. Το εκλογικό σώμα του Λιβάνου απαρτίζεται από ενηλίκους οι οποίοι λαμβάνουν μέρος σε καθολική ψηφοφορία. Κύριες λειτουργίες της είναι να εκλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να εγκρίνει την κυβέρνηση (αν και διορίζεται από τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό, μαζί με το Υπουργικό Συμβούλιο, πρέπει να διατηρήσει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο), τους νόμους και τον προϋπολογισμό.

Στις 31 Μαΐου του 2013, το Κοινοβούλιο παρέτεινε την εντολή του για 17 μήνες, λόγω του αδιεξόδου σχετικά με τον εκλογικό νόμο. Επίσης, στις 5 Νοεμβρίου του 2014, το Κοινοβούλιο θέσπισε μια άλλη επέκταση, διατηρώντας έτσι την εντολή του για επιπλέον 31 μήνες, έως τις 20 Ιουνίου του 2017.[2]

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα, η αραβική ονομασία του είναι Βουλή των Αντιπροσώπων (مجلس النواب Majlis an-Nuwwab), η γαλλική ονομασία του είναι Εθνοσυνέλευση (Assemblée nationale), ενώ η αγγλική είναι Κοινοβούλιο του Λιβάνου (Lebanese Parliament).

Κτίριο του κοινοβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κτίριο του Κοινοβουλίου χτίστηκε το 1933 σύμφωνα με τα σχέδια του Αρμενίου αρχιτέκτονα της Μπο-Άρτ, Μαρντιρός Αλτουνιάν. Το κτίριο είχε αρχικά στόχο να χρησιμεύσει ως εθνική βιβλιοθήκη του Λιβάνου. Έχει επιβλητική συμμετρική δομή με ένα ανατολίτικο στυλ ιστορικών περιφερειακών αναφορών με νεο-Μαμελουκικές αποχρώσεις.[3][4]

Κατανομή των εδρών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα μοναδικό χαρακτηριστικό του Λιβανέζικου συστήματος είναι η αρχή της «ομολογιακής διανομής»: σε κάθε θρησκευτική κοινότητα έχει παραχωρηθεί αριθμός βουλευτών στο Κοινοβούλιο. Στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1932 και 1972 (η τελευταία πριν τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου), οι έδρες κατανεμήθηκαν μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων σε αναλογία 6:5, με τα διάφορα δόγματα των δύο θρησκειών, στα οποία διατέθηκε εκπροσώπηση περίπου ανάλογη με το μέγεθός τους. Από τη δεκαετία του 1960, οι μουσουλμάνοι είχαν γίνει φανερά δυσαρεστημένοι με αυτό το σύστημα, έχοντας επίγνωση ότι το υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων τους και το υψηλότερο ποσοστό μετανάστευσης μεταξύ των χριστιανών, είχαν σχεδόν βέβαιη μουσουλμανική πλειοψηφία, η οποία δεν αντικατοπτρίζει την κατανομή των εδρών. Οι χριστιανοί πολιτικοί ήταν απρόθυμοι να καταργήσουν ή να τροποποιήσουν το σύστημα, κάτι το οποίο αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες που οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο 1975–1990. Η συμφωνία του Ταΐφ του 1989, η οποία έληξε τον εμφύλιο πόλεμο, ανακατένειμε τις έδρες του κοινοβουλίου και προνόησε για την ίση εκπροσώπηση χριστιανών και μουσουλμάνων, με καθεμία να εκλέγει 64 από τους 128 βουλευτές.[5]

Παρόλο που διανέμονται ομολογιακά όλα τα μέλη, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική τους πίστη, εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία, αναγκάζοντας τους πολιτικούς να αναζητήσουν υποστήριξη εκτός των δικών τους θρησκευτικών κοινοτήτων, με εξαίρεση τις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ομόθρησκοί τους κυριαρχούν συντριπτικά στην εκλογική τους περιφέρεια.

Οι αλλαγές που προβλέφθηκαν από τη συμφωνία του Ταΐφ αναφέρονται στον παρακάτω πίνακα:

Κατανομή των εδρών
Ομολογία Προ Ταΐφ Μετά Ταΐφ
Μαρωνίτες 30 34
Ελληνορθόδοξοι 11 14
Έλληνες Καθολικοί 6 8
Αρμένιοι Ορθόδοξοι 4 5
Αρμένιοι Καθολικοί 1 1
Προτεστάντες 1 1
Άλλες χριστιανικές μειονότητες 1 1
Σύνολο Χριστιανών 54 64
Σουνίτες 20 27
Σιίτες 19 27
Αλαουίτες 0 2
Δρούζοι 6 8
Σύνολο Μουσουλμάνων 45 64
Σύνολο 99 128

Πρόεδροι του Κοινοβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η θέση του Προέδρου του Κοινοβουλίου συστάθηκε το 1922. Πρόεδροι του Κοινοβουλίου έχουν διατελέσει τα ακόλουθα[6] πρόσωπα:

Κράτος του Μείζονος Λιβάνου, τμήμα της Γαλλικής Εντολής (1922–1943)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διοικητική Επιτροπή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο νομοθετικό σώμα ήταν η Διοικητική Επιτροπή, που συστάθηκε από τους Γάλλους το 1922.

Θητεία Πρόεδρος Πολιτική τοποθέτηση Εκλογή
1 4 Οκτωβρίου 1920

11 Μαρτίου 1922
Νταούντ Αμούν
(1869-1922)
Γαλλόφιλος 1920

Συμβούλια Αντιπροσώπων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1922 ανακοινώθηκε η σύσταση του Συμβουλίου Αντιπροσώπων του Λιβάνου, που εκπροσωπούσε διαφορετικές σέκτες και περιοχές.

Συμβούλιο Αντιπροσώπων Θητεία Πρόεδρος Πολιτική τοποθέτηση Συμβούλιο Αντιπροσώπων
1ο 2 25 Μαΐου 1922

15 Οκτωβρίου 1923
Χαμπίμπ Πασά Σαάντ
(1867-1942)
Γαλλόφιλος 1ο
1ο 3 15 Οκτωβρίου 1923

21 Οκτωβρίου 1924
Ναούμ Λαμπάκι
(1875-1924) (απεβίωσε εν ενεργεία)
Γαλλόφιλος
1ο 4 21 Οκτωβρίου 1924

13 Ιουλίου 1925
Εμίλ Εντέ
(1886-1949)
Γαλλόφιλος
2ο 5 13 Ιουλίου 1925

18 Οκτωβρίου 1927
Μουσά Ναμούρ
(18??-19??)
Γαλλόφιλος 2ο

Το 1926 συστάθηκε η Γερουσία του Λιβάνου, όμως καταργήθηκε την επόμενη χρονιά.

Θητεία Πορτρέτο Όνομα Πολιτική τοποθέτηση
1 25 Μαΐου 1926

6 Οκτωβρίου 1927
Μοχάμεντ αλ Τζισρ
(1881-1934)
Γαλλόφιλος

Το Κοινοβούλιο συστάθηκε το 1926 με βάση το σύνταγμα και συγχωνεύτηκε με τη Γερουσία το 1927.

Κοινοβούλιο Θητεία Πορτρέτο Όνομα Πολιτική τοποθέτηση
1ο (5) 19 Οκτωβρίου 1926

18 Οκτωβρίου 1927
Μουσά Ναμούρ
(18??-19??)
Γαλλόφιλος
1ο 6 18 Οκτωβρίου 1927

30 Ιανουαρίου 1934
Μοχάμεντ αλ Τζισρ
(1881-1934)
Γαλλόφιλος
2ο
3ο 7 30 Ιανουαρίου 1934

10 Νοεμβρίου 1934
Σαρλ Ντεμπά
(1885-1935)
Γαλλόφιλος
3ο 8 10 Νοεμβρίου 1934

22 Οκτωβρίου 1935
Πέτρο Τραντ
(1876-1947)
Γαλλόφιλος
3ο 9 22 Οκτωβρίου 1935

29 Οκτωβρίου 1937
Χαλέντ Σεχάμπ
(1886-1978)
Γαλλόφιλος
4ο 10 29 Οκτωβρίου 1937

21 Σεπτεμβρίου 1939
Πέτρο Τραντ
(1876-1947)
Γαλλόφιλος

Λιβανέζικη Δημοκρατία (1943-σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κοινοβούλιο του Λιβάνου[7]

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1943 τερματίστηκε η γαλλική εντολή στο Λίβανο και ιδρύθηκε η Δημοκρατία του Λιβάνου.

Κοινοβούλιο No. Θητεία Πρόεδρος του Κοινοβουλίου Πολιτική τοποθέτηση
5ο 1 21 Σεπτεμβρίου 1943

22 Οκτωβρίου 1946
Σαμπρί Χαμαντέ
(1902-1976)
Συνταγματικό Μπλοκ
5ο 2 22 Οκτωβρίου 1946

9 Ιουνίου 1947
Χαμπίμπ Αμπού Σαχλά
(1902-1957)
Εθνικό Μπλοκ
6o (1) 9 Ιουνίου 1947

5 Ιουνίου 1951
Σαμπρί Χαμαντέ
(1886-1978)
Συνταγματικό Μπλοκ
7o 3 5 Ιουνίου 1951

13 Αυγούστου 1953
Καμέλ Ασάαντ
(1932-2010)
Al-Asaadiyya
8o 4 13 Αυγούστου 1953

20 Οκτωβρίου 1959
Αντέλ Οσεϊράν
(1905-1998)
"Χωρίς πολιτική τοποθέτηση"
9o (1) 20 Οκτωβρίου 1959

8 Μαΐου 1964
Σαμπρί Χαμαντέ
(1886-1978)
"Χωρίς πολιτική τοποθέτηση"
10o
11o 5 8 Μαΐου 1964

20 Οκτωβρίου 1964
Καμέλ Ασάαντ
(1932-2010)
Al-Asaadiyya
11ο (1) 20 Οκτωβρίου 1964

9 Μαΐου 1968
Σαμπρί Χαμαντέ
(1886-1978)
"Χωρίς πολιτική τοποθέτηση"
12o (5) 9 Μαΐου 1968

22 Οκτωβρίου 1968
Καμέλ Ασάαντ
(1932-2010)
Al-Asaadiyya
12ο (1) 22 Οκτωβρίου 1968

20 Οκτωβρίου 1970
Σαμπρί Χαμαντέ
(1886-1978)
"Χωρίς πολιτική τοποθέτηση"
12o (5) 20 Οκτωβρίου 1970

16 Οκτωβρίου 1984
Καμέλ Ασάαντ
(1932-2010)
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
13o
14o
15o
16o 6 16 Οκτωβρίου 1984

20 Οκτωβρίου 1992
Χουσεΐν ελ Χουσεϊνί
(1937-2023)
Κίνημα Αμάλ
17o
18o 7 20 Οκτωβρίου 1992

Σημερινός
Ναμπίχ Μπερί
(1938-)
Κίνημα Αμάλ
19o
20ό
21o
22o
23ο
24o
  1. «كتلة نيابية لبنانية جديدة تدعو لتسليم السلاح غير الشرعي». الشرق الأوسط (στα Αραβικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2022. 
  2. Lebanon's MPs extend own terms. Al-Monitor. Published: 10 Νοεμβρίου 2014.
  3. Saliba, Robert, 1840-1940:Genesis of Modern Architecture in Beirut, http://archnet.org/library/pubdownloader/pdf/9444/doc/DPC1478.pdf., ανακτήθηκε στις 2015-03-01 
  4. «لمحة تاريخية للمجلس النيابي». The Lebanese Parliament. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2013. 
  5. Laura Etheredge (15 Ιανουαρίου 2011). Syria, Lebanon, and Jordan. The Rosen Publishing Group. σελ. 151. ISBN 978-1-61530-329-8. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2013. 
  6. (in Arabic)Republic of Lebanon - House of Representatives History
  7. (in Arabic)Republic of Lebanon - House of Representatives History

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]