Βασίλειο του Βιδινίου
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Βασίλειο του Βιδινίου Видинско царство | ||||||
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
 Το Βασίλειο του Βιδινίου το 1371 (Vidin Tsardom, με κίτρινο χρώμα) και τα γειτονικά εδάφη
| ||||||
| Πρωτεύουσα | Βιδίνιο | |||||
| Θρησκεία | Ορθόδοξος Χριστιανισμός | |||||
| Πολίτευμα | Πριγκιπάτο, Βασίλειο | |||||
| Ιστορία | ||||||
| - | Ίδρυση | |||||
| - | Κατάλυση | |||||
.svg)
.png)
Το Βασίλειο του Βιδινίου (αγγλικά: Tsardom of Vidin, βουλγαρικά: Видинско царство, Vidinsko Tsarstvo) ήταν ένα μεσαιωνικό βουλγαρικό κρατίδιο την εποχή της διαίρεσης της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας σε μικρότερα βουλγαρικά βασίλεια και πριγκιπάτα, με επίκεντρο την πόλη του Βιδινίου στη βορειοδυτική Βουλγαρία. Το 1257 ο τοπικός δεσπότης Ραστισλάβος Μιχάηλοβιτς ανακηρύχθηκε Τσάρος της Βουλγαρίας στην πόλη Τίρνοβο, σύντομα όμως αποσύρθηκε στο Βιδίνιο. Το 1356, ο Βούλγαρος τσάρος Ιβάν Αλέξανδρος αυτονόμησε το Βιδίνιο από τη βουλγαρική μοναρχία, διορίζοντας τον γιο του Ιβάν Σρατσιμίρ (1356–1396) ως απόλυτο δεσπότη του.
Το 1365, το βασίλειο καταλήφθηκε από Ούγγρους σταυροφόρους, αλλά η κατοχή του δεν κράτησε πολύ και ανακτήθηκε από δυνάμεις που έστειλε ο Ιβάν Αλέξανδρος. Παρόλο που η αρχική βουλγαρική εκστρατεία ανάκτησης δεν ήταν απόλυτα επιτυχημένη, επειδή οι Ούγγροι κατέλαβαν πάλι το κρατίδιο, οι διαπραγματεύσεις που προέκυψαν μεταξύ του Βασιλείου της Ουγγαρίας και των συμμάχων τού Ιβάν Αλέξανδρου, Βλάντισλαβ Α΄, ηγεμόνα της Βλαχίας, και Τομπροτίτζα, δεσπότη του ημιαυτόνομου Δεσποτάτου της Δοβρουτσάς, οδήγησαν στην επιστροφή της πόλης στα χέρια των Βουλγάρων. Πιστεύεται ότι ο Ιβάν Σρατσιμίρ επανατοποθετήθηκε στην ηγεσία του κρατιδίου το φθινόπωρο του 1369. Το 1393 το σύνολο σχεδόν των εδαφών της Βουλγαρίας, μαζί με τις γειτονικές του περιοχές, καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς. Το γεγονός αυτό επέφερε το τέλος της μεσαιωνικής βουλγάρικης αυτοκρατορίας (διαιρεμένης από καιρό σε τρία κύρια τμήματα και άλλα μικρότερα, αλλά βουλγάρικης ακόμα). Το Βιδίνιο αποτελούσε πλέον τη μοναδική περιοχή που ήλεγχε ο ιθαγενής βουλγάρικος πληθυσμός και όχι οι εισβολείς Οθωμανοί.
Οι Οθωμανοί συνέχισαν την προέλασή τους στα Βαλκάνια κατακτώντας τις υπόλοιπες αυτόνομες και ημιαυτόνομες βουλγαρικές και γειτονικές σερβικές ηγεμονίες: Το βουλγάρικο Δεσποτάτο της Δοβρουτσάς, τη σερβική Ηγεμονία του Πρίλεπ και την Ηγεμονία του Βελμπάζντ (με έδρα στο Κιουστεντίλ της σημερινής Βουλγαρίας). Η ανεξαρτησία του Βιδινίου δεν κράτησε πολύ. Το 1396, ο Ιβάν Σρατσιμίρ συνεισέφερε στρατιώτες προς βοήθεια των χριστιανικών κρατών στην προσπάθειά τους αναχαίτισης των Οθωμανών. Μετά τη συντριπτική ήττα του χριστιανικού συνασπισμού στη μάχη της Νικόπολης του ποταμού Δούναβη την ίδια χρονιά, το Βιδίνιο περιήλθε στη σφαίρα επιρροής των Οθωμανών υπό τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Α΄.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tsardom of Vidin στο Wikimedia Commons
