Βίνια δελ Μαρ
| Βίνια δελ Μαρ | |||
|---|---|---|---|
.jpg) | |||
| |||
  Βίνια δελ Μαρ | |||
| Χώρα | Χιλή | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Viña del Mar | ||
| Ίδρυση | 1878 | ||
| Έκταση | 120,57 km²[1] | ||
| Υψόμετρο | 2 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 332.875 (2017)[1] | ||
| Τηλ. κωδ. | 56 32 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC-4 | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Η Βίνια δελ Μαρ (ισπαν. Viña del Mar, δηλαδή «Αμπελώνας της Θάλασσας»), είναι πόλη και δήμος της κεντρικής Χιλής, στην ακτή του Ειρηνικού Ωκεανού. Αποκαλούμενη συχνά «La Ciudad Jardín» («Η πόλη των κήπων») και κατά δεύτερο λόγο «La Perla del Pacífico» («Μαργαριτάρι του Ειρηνικού»), υπάγεται στην Περιφέρεια Βαλπαραΐσο. Κατατάσσεται ως η τέταρτη σε πληθυσμό πόλη της Χιλής με πληθυσμό 324.836 κατοίκους (το 2012), ωστόσο είναι οικιστικά ενωμένη με το Βαλπαραΐσο στα βορειοανατολικά του, στα πλαίσια του «Μείζονος Βαλπαραΐσο», της τρίτης μεγαλύτερης μητροπολιτικής περιοχής της χώρας, έναν από τους 5 δήμους της οποίας αποτελεί η Βίνια δελ Μαρ.[2]
Η Βίνια δελ Μαρ είναι γνωστή για τον ήσυχο χαρακτήρα της ως θερέτρου, τα υψηλά κτήρια της παραλίας της, τα ξενοδοχεία της και τις ψυχαγωγικές υποδομές της. Προσελκύει σημαντικό αριθμό Χιλιανών και ξένων επισκεπτών σε όλη τη διάρκεια του έτους.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κοιλάδα στην οποία ιδρύθηκε η Βίνια δελ Μαρ ήταν γνωστή ως κοιλάδα του Πέουκο από τους ιθαγενείς Τσάνγκος (ή Καμαντσάκος) της περιοχής, που ζούσαν από το ψάρεμα. Με την άφιξη των Ισπανών κονκισταδόρες η κοιλάδα χωρίστηκε σε δύο μεγάλες χασιέντες (κτήματα), τη Βίνια δελ Μάρ στα βόρεια του χειμάρρου Μάργκα Μάργκα και τη Las Siete Hermanas («Οι επτά αδελφές») στα νότια.
Ο Φρανθίσκο Χαβιέρ Αλβάρες έδωσε την άδεια για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής μέσα από τις εκτάσεις του για την ένωση του Σαντιάγο με το λιμάνι του Βαλπαραΐσο. Η άφιξη του σιδηροδρόμου συνοδεύθηκε από την άφιξη ενός νεαρού μηχανικού, του Χοσέ Φρανθίσκο Βεργκάρα, και τον επακόλουθο γάμο του με την εγγονή του Αλβάρες, τη Μερθέντες Αλβάρες. Ο Βεργκάρα υπέβαλε την ιδέα της δημιουργίας μιας νέας πόλης δίπλα στο Βαλπαραΐσο, ξεχωριστού δήμου από αυτό.
Η ίδρυση της Εταιρείας Σακχάρεως CRAV το 1873 και ο ερχομός της βρετανικής εταιρείας Lever & Murphy το 1883 έδωσαν την οικονομική ώθηση για την ανάδειξη της νέας πόλεως σε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Χιλής. Το κτίσιμο των στρατιωτικών εγκαταστάσεων του Συντάγματος Κοραθέρος (Regimiento Coraceros) το 1917 και ναυτικών εγκαταστάσεων στο Λας Σαλίνας, με τη συνακόλουθη στέγαση των οικογενειών του προσωπικού τους, προώθησε περαιτέρω την ανάπτυξη της Βίνια δελ Μαρ. Το 1906-1917 κτίσθηκε και μία παραθαλάσσια έπαυλη, το σημερινό «Κάστρο Βουλφ» (Wulff).[3]
Το 1925 άνοιξε το Δημοτικό Θέατρο στη σημερινή του θέση, στην ανατολική πλευρά της κεντρικής πλατείας της Βίνια δελ Μαρ (Plaza de Viña del Mar). Τρία χρόνια αργότερα ο πρόεδρος Κάρλος Ιμπάνιες δελ Κάμπο έδωσε την άδεια για τη λειτουργία 1 καζίνο, διαμορφώνοντας έτσι τον μελλοντικό τουριστικό χαρακτήρα της πόλεως. Το «Δημοτικό Καζίνο της Βίνια δελ Μαρ» άνοιξε τελικώς στις 31 Δεκεμβρίου 1930.[4] Ακριβώς έναν μήνα αργότερα εγκαινιάσθηκε το Ανάκτορο του Σέρο Καστίγιο (Cerro Castillo = «Λόφος του Κάστρου») ως θερινή κατοικία του εκάστοτε Προέδρου της Χιλής. Ο τουριστικός χαρακτήρας της Βίνια δελ Μαρ εδραιώθηκε και με τη λειτουργία των Ξενοδοχείων «O'Higgins» από το 1936 και «Μιραμάρ» από το 1945.
Η πόλη υπήρξε μία από αυτές που φιλοξένησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1962. Η ποδοσφαιρική της παράδοση προϋπήρχε, με την ομάδα της Έβερτον ντε Βίνια ντελ Μαρ, κάτοχο 4 πρωταθλημάτων Χιλής.
Σύμφωνα με την ταινία Ο Αγνοούμενος και άλλες πηγές, η Βίνια δελ Μαρ υπήρξε εστιακό σημείο για τους συνωμότες του Πραξικοπήματος του 1973.[5]
Από το 1982 η παγκόσμια οικονομική ύφεση επηρέασε δυσανάλογα πολύ την πόλη, με τη χρεοκοπία μικρών αλλά και μεγαλύτερων εργοστασίων, όπως του Coda και κυρίως του CRAV και του «Textiles Viña», δύο εκ των μεγαλύτερων εργοδοτών στην πόλη. Η ανεργία εκτοξεύθηκε απότομα, καθώς πολλά εργοστάσια άρχισαν να μεταφέρουν εργασίες τους στο Σαντιάγο. Η πόλη δεν έχει ακόμη αναλάβει πλήρως από τότε, αλλά ο τουρισμός απετέλεσε μεγάλο παράγοντα για την ανάκαμψη, όπως και οι υψηλές παγκόσμιες τιμές του χαλκού.
Η πόλη επηρεάσθηκε και από τον σεισμό της 27ης Φεβρουαρίου 2010.[6]
Τοπόσημα στην πόλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι επισκέπτες και οι κάτοικοι απολαμβάνουν τα πάρκα και τα συντριβάνια της Βίνια δελ Μαρ. Το μεγάλο Λουλουδένιο Ρολόι (Reloj de Flores) βρίσκεται κοντά στην Ακτή Caleta Abarca. Το ιπποδρόμιο του Valparaiso Sporting Club είναι ένα άλλο αξιοθέατο. Ο Βοτανικός Κήπος ή Πάρκο του Salitre είναι αρκετά μεγάλος βοτανικός κήπος σε προάστιο, δημόσιος σήμερα, αλλά σχεδιασμένος και δημιουργημένος από έναν επιχειρηματία που είχε πλουτίσει από την εκμετάλλευση του «νίτρου της Χιλής» στα βόρεια.
Παρά τους πολλούς σεισμούς, επιβιώνουν μερικά κτίσματα από τον 19ο αιώνα. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται κατά μήκος της Avenida Libertad (Λεωφόρου Ελευθερίας), της οδού Quillota και γύρω από το κεντρικό πάρκο Quinta Vergara, όπου το Μέγαρο Βεργκάρα (κατοικία της κόρης του ιδρυτή της πόλης και σήμερα δημοτικό κτήριο που στεγάζει τη Σχολή Καλών Τεχνών) και το αμφιθέατρο όπου γίνεται το ετήσιο φεστιβάλ τραγουδιού.
Το καζίνο της πόλεως κτίσθηκε σε στιλ Αρ Ντεκό και περιβάλλεται από καλοδιατηρημένους κήπους, που δίνουν στην πόλη την επωνυμία «Η πόλη των κήπων». Το 2002 προστέθηκε το ξενοδοχείο Hotel del Mar με παρόμοια αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά.
Το Palacio Rioja, ένα μέγαρο κτισμένο από τον Φερνάντο Ριόχα το 1907 στην οδό Quillota, στεγάζει ένα περιβαλλοντικό μουσείο. Το Μουσείο Fonck στην οδό Cuatro Norte διαθέτει μεγάλη συλλογή προκολομβιανών αντικειμένων. Το Palacio Carrasco, κτισμένο από τον Εμίλιο Καράσκο από το 1912 μέχρι το 1923, στεγάζει σήμερα τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και κατά καιρούς εκθέσεις τέχνης. Το κτίσμα αυτό, που ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο στις 8 Σεπτεμβρίου 1986, περιβάλλεται επίσης από όμορφους κήπους, διακοσμημένους με γλυπτά, ανάμεσά τους και ένα του Ροντέν (το «La Defensa») στην είσοδο του μεγάρου.
Το Κάστρο Μπρουνέτ, γνωστό και ως «Καστίγιο Yarur», κτίσθηκε το 1923 από τον Αντόλφο Μπρουνέτ στον λόφο Σέρο Καστίγιο, κοντά στη θερινή προεδρική κατοικία, και σήμερα ανήκει στη χιλιανή αστυνομία (Carabineros de Chile), χρησιμοποιούμενο ως κέντρο υποδοχής σημαντικών επισκεπτών. Ανακηρύχθηκε εθνικό μνημείο το 2005.
Το Κάστρο Βουλφ, «σήμα κατατεθέν» της Βίνια δελ Μαρ, κτισμένο σε αρχιτεκτονικό ρυθμό νεο-Τυδώρ από τον επιχειρηματία και ευεργέτη δον Γουσταύο Βουλφ Μόβλε (Gustavo Wulff Mowle, 1862-1946), είναι στρατηγικά τοποθετημένο στο παραθαλάσσιο σύνορο μεταξύ του στομίου του Μάργκα Μάργκα και της Ακτής Caleta Abarca. Είναι διώροφο κτίσμα που συνδέεται με πύργο μέσω μιας γέφυρας μεσαιωνικού ρυθμού. Το 1995 ανακηρύχθηκε εθνικό μνημείο και σήμερα στεγάζει τα γραφεία του Τμήματος Διατηρητέων του Δήμου της Βίνια δελ Μαρ και τη Λέσχη Αραβικής Ενώσεως.
-
Πανοραμική άποψη του προαστίου Ρενιάκα -
Παραλία στη Βίνια δελ Μαρ -
Η παραλία της Ρενιάκα το καλοκαίρι -
Το Μέγαρο Καράσκο -
Δέντρο στο Πάρκο Quinta Vergara -
Ακτή κοντά στη Ρενιάκα -
Ακτή κοντά στη Ρενιάκα -
Ακτή κοντά στη Ρενιάκα
Πολιτισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού της Βίνια δελ Μαρ, που θεσπίστηκε το 1960 και διεξάγεται κάθε χρόνο στο αμφιθέατρο στο Πάρκο Quinta Vergara, είναι το μεγαλύτερο και γνωστότερο μουσικό φεστιβάλ στη Λατινική Αμερική. Σημαντικό είναι επίσης το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βίνια δελ Μαρ, γνωστό σε όλη τη Λατινική Αμερική.
Το Δημοτικό Θέατρο στην Plaza de Viña αποτελεί το επίκεντρο πολιτιστικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων σημαντικών για όλη τη Χιλή. Το Μουσείο Ναυτικών Κανονιών είναι ένα υπαίθριο μουσείο στην παραλιακή οδό Jorge Montt, όπου εκτίθενται αρκετά δείγματα πυροβολικού μπροστά από τον ναύσταθμο του Ναυτικού της Χιλής.
Το Μουσείο Fonck, που ιδρύθηκε το 1937, διαθέτει μεγάλη συλλογή προκολομβιανών αντικειμένων από πολιτισμούς όπως του Περού, της Ατακάμα, των Ντιαγκίτας και των Μαπούτσε, καθώς και ένα μεγάλο μοάι από το Νησί του Πάσχα, το μοναδικό στην ηπειρωτική Χιλή. Στη φυσική ιστορία επίσης έχει μεγάλη συλλογή αρθρόποδων και άλλων ζώων από διαφορετικές περιφέρειες της χώρας.
Πολυάριθμα εστιατόρια και μπαρ έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή γύρω από την Πλατεία México και τη Λεωφόρο San Martín, με τα πρώτα να προσφέρουν χιλιανή και διεθνή κουζίνα. Ψαροταβέρνες υπάρχουν στην Camino Costero (= «Παραλιακή οδός») που συνδέει τη Βίνια δελ Μαρ με την παραλιακή κωμόπολη Κονκόν στα βόρεια.
Το ετήσιο τουρνουά αντισφαιρίσεως ανδρών VTR Open, γνωστό ως Χιλιανό όπεν, ήταν ένα επαγγελματικό τουρνουά που διεξαγόταν στα υπαίθρια γήπεδα σκληρής επιφάνειας στο Club Naval de Campo Las Salinas από το 2001 ως το 2014.
«Αδελφές» πόλεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η Βίνια δελ Μαρ κηρύχθηκε «αδελφή πόλη» με το Σαουσαλίτο της Καλιφόρνιας το 1971. Για τον λόγο αυτό υπάρχει μια πλατεία με το όνομα «Viña del Mar» στο κέντρο του Σαουσαλίτο και ένα στάδιο και λιμνοθάλασσα στη Βίνια δελ Μαρ με το όνομα «Sausalito».
- Η Βίνια δελ Μαρ είναι επίσης «αδελφή πόλη» με το Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής από το 1993.
Κλίμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Βίνια δελ Μαρ έχει μεσογειακό κλίμα με την παραλιακή επίδραση του θαλάσσιου Ρεύματος Χούμπολτ. Παρά τη χαρακτηριστικά μεσογειακή ξηρότητα του καλοκαιριού, οι θερμοκρασίες σπανίως υπερβαίνουν τους 30 βαθμούς C, εξαιτίας της επιδράσεως του παραπάνω ψυχρού ρεύματος. Οι καλοκαιρινές νύχτες είναι επίσης δροσερές, με θερμοκρασίες γύρω στους 16 °C. Οι χειμώνες είναι υγροί, με ημερήσιες μέγιστες θερμοκρασίες από 13 έως 17 βαθμούς C και νυχτερινές από 5 έως 9. Σπανίως σημειώνεται παγετός. Η άνοιξη και το φθινόπωρο κυμαίνονται από το ήπιο μέχρι το αρκετά ψυχρό. Οι βροχοπτώσεις περιορίζονται κυρίως στο φθινόπωρο και τον χειμώνα, με τον Ιούλιο να είναι ο πλέον βροχερός μήνας του έτους (107 mm. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 480 mm, λίγο μεγαλύτερη από αυτή της Αθήνας.
Εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρκετά ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά, βρίσκονται στη Βίνια δελ Μαρ:
- Το Ποντιφηκικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Βαλπαραΐσο, με τις σχολές της αρχιτεκτονικής, των τεχνών, και τη φιλοσοφική εδώ
- Το Πανεπιστήμιο του Βαλπαραΐσο, με τις σχολές διοικήσεως επιχειρήσεων, θαλάσσιων επιστημών και την πολυτεχνική
- Το Πολυτεχνείο (Universidad Técnica) Federico Santa María, στα όρια μεταξύ των δήμων Βαλπαραΐσο και Βίνια δελ Μαρ
- Το Πανεπιστήμιο της Βίνια δελ Μαρ (UVM), στη συνοικία Rodelillo
- Το Πανεπιστήμιο Andrés Bello
- Το Πανεπιστήμιο del Mar
- Το Πανεπιστήμιο των Αμερικών (de las Américas)
- Το Πανεπιστήμιο Adolfo Ibáñez
- Το Επαγγελματικό Ινστιτούτο ARCOS[7]
Το Ναυτικό της Χιλής λειτουργεί επίσης αρκετές τεχνικές σχολές και ένα πλανητάριο στο Las Salinas, στο βορειοδυτικό άκρο της πόλης.
Δημογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, η Βίνια δελ Μαρ είχε 286.931 κατοίκους (136.318 άνδρες και 150.613 γυναίκες) και ο δήμος χαρακτηρίζεται ως αστικός. Μεταξύ του 1992 και του 2002 ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 0,5%, ενώ μεταξύ του 2002 και του 2012 κατά 13,2%. Ο πληθυσμός της Βίνια δελ Μαρ αποτελεί το 18,6% του πληθυσμού της Περιφέρειας Βαλπαραΐσο.
Αξιοσημείωτα πρόσωπα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βίνια δελ Μαρ είναι η γενέτειρα του Αλμπέρτο Ουρτάδο, του δεύτερου Χιλιανού αγίου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, της συγγραφέως Μαρία Λουίζα Μπομπάλ, του πρώην προέδρου της Χιλής Πατρίθιο Έλγουιν, της υπουργίνας Περιβάλλοντος Μαρία Ιγνάθια Μπενίτεθ, του παίκτη της χειροσφαιρίσεως Μάρκο Ονέτο (αρχηγού της Εθνικής Ομάδας της Χιλής), του τενίστα Νικολάς Μασού, και του τραγουδιστή και μπασίστα των Slayer Τομ Αράγια.
Οικονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Βίνια δελ Μαρ, όπως και οι άλλοι παραθαλάσσιοι δήμοι του Μείζονος Βαλπαραΐσο, είναι τουριστική περιοχή, με πολλά έσοδα για τις τουριστικές επιχειρήσεις και πόρους για τον δήμο μέσω των τελών και δημοτικών φόρων. Υπάρχουν ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών και το καζίνο, για πολλά χρόνια ένα από τα λίγα σε ολόκληρη τη Χιλή. Σήμερα κατέχει και το παρακείμενο ξενοδοχείο Hotel del Mar, ωστόσο ο ανταγωνισμός με τα πολλά νέα καζίνο της χώρας έχει μειώσει σημαντικά τα έσοδά του.
Η βιομηχανική περιοχή του δήμου ονομάζεται El Salto και βρίσκεται κοντά στις εκβολές του χειμάρρου Μάργκα Μάργκα, με σύνδεση με το μετρό. Ο δήμος αποτελεί την έδρα πολλών επιχειρήσεων. Σήμερα υπάρχουν επτά εμπορικά κέντρα (malls) στην πόλη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 2017 Chile census. geoarchivos
.ine .cl /File /pub /Cd _Pb _Al _Cs _2019 .pdf. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2021. - ↑ Chile: Ciudades, Pueblos, Aldeas y Caseríos 2005, Instituto Nacional de Estadísticas – Ιούνιος 2005.
- ↑ http://www.patrimoniovina.cl/index.php?ir=pags/det_nuestracasa.php Paragraphs under Historia
- ↑ Hurtado, Julio· Larreta, Alfredo (2013). Crónicas históricas de Viña del Mar: Memorias de una Ciudad Joven. Santiago de Chile: RIL editores. σελ. 150. ISBN 978-956-284-985-2.
- ↑ www.cfnews13.com[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ (Γαλλικά) Easy Voyage, «Le Chili 5 jours après le séisme» (ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2010)
- ↑ «Instituto Profesional ARCOS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2020.
