Αραβοϊσραηλινή σύγκρουση

Αραβοϊσραηλινή σύγκρουση
	Οι βασικοί παράγοντες της αραβο-ισραηλινής διένεξης
Χρονολογία	Μάιος 1948–σήμερα ; Κύρια φάση: 1948–1973
Τόπος	Μέση Ανατολή
Έκβαση	Συνεχιζόμενη Συνθήκη ειρήνης Αιγύπτου-Ισραήλ; Συμφωνίες του Όσλο; Συνθήκη ειρήνης Ιορδανίας-Ισραήλ; Ψήφισμα 1701 ΣΑ ΟΗΕ;
Αντιμαχόμενοι
Ισραήλ; Εθελοντές Μαχάλ (1947–49); Γαλλία (1956 μόνο); Ηνωμένο Βασίλειο (1956 μόνο); Κόμμα Καταέμπ (1978–82); Κράτος του Ελεύθερου Λιβάνου (1978–84); Στρατός του Νοτίου Λιβάνου (1984–2000); Υποστηριζόμενοι από: ; ΗΠΑ (1973–)	Παλαιστίνη (1948–59) ΣΙΠ (1947–49); Φενταγίν (1949–64); Αραβικός Σύνδεσμος Αίγυπτος (1948–78); Ιορδανία (1948–94); Λίβανος (1948–67); Ιράκ (1948–2003); Συρία (1948–); ΟΑΠ (1964–1993); Κράτος της Παλαιστίνης (2000–05); Γάζα (2006–) Υποστηριζόμενοι από: ; Σοβιετική Ένωση (1967–91); Ιράν (2006–2012)

Η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση αναφέρεται στην πολιτική ένταση και τις στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ ορισμένων αραβικών χωρών και του Ισραήλ. Οι ρίζες της σύγχρονης αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης βρίσκονται στην άνοδο του Σιωνισμού και του αραβικού εθνικισμού στο τέλος του 19ου αιώνα. Η Παλαιστίνη, η περιοχή που εκλαμβάνεται από τους Εβραίους ως η ιστορική πατρίδα τους, εκλαμβάνεται επίσης από το Παναραβικό κίνημα ότι ιστορικά και επί του παρόντος ανήκει στους Παλαιστίνιους Άραβες,^[2] και σε Πανισλαμικό πλαίσιο, ως μουσουλμανικοί τόποι. Η σεκταριστική σύγκρουση μεταξύ Παλαιστίνιων Εβραίων και Αράβων εμφανίστηκε στον πρώιμο 20ο αιώνα, κορυφώθηκε σε πλήρους κλίμακας εμφύλιο πόλεμο το 1947, μετετράπη στον πρώτο Αραβο-Ισραηλινό πόλεμο τον Μάιο του 1948, και επηρέασε την ευρύτερη περιοχή.

Η σύγκρουση έχει μετατοπιστεί κατά τη διάρκεια ετών από την μεγάλης κλίμακας περιφερειακή αραβο-ισραηλινή σύγκρουση σε μια περισσότερο τοπική ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη, καθώς οι εχθροπραξίες μεγάλης κλίμακας έληξαν κυρίως με συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός, μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973. Στη συνέχεια, συμφωνίες ειρήνης υπογράφτηκαν μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου το 1979, και του Ισραήλ και της Ιορδανίας το 1994. Οι ενδιάμεσες Συμφωνίες του Όσλο οδήγησαν στη δημιουργία της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής το 1994, αν και τελική ειρηνευτική συμφωνία δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Μία κατάπαυση πυρός ισχύει σήμερα μεταξύ του Ισραήλ και της Συρίας, καθώς και πιο πρόσφατα με τον Λίβανο (από το 2006). Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της, ελεγχόμενης από την Χαμάς, Γάζας η οποία είχε ως αποτέλεσμα την κατάπαυση του πυρός το 2009 (αν και μάχες συνεχίζονται έκτοτε), συνήθως συμπεριλαμβάνεται επίσης ως μέρος της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης και ως εκ τούτου της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης. Παρά τις συμφωνίες ειρήνης με την Αίγυπτο και την Ιορδανία και την εν γένει υφιστάμενη κατάπαυση του πυρός, ο Αραβικός κόσμος και το Ισραήλ παραμένουν γενικά σε αντίθεση μεταξύ τους για τη συγκεκριμένη περιοχή, εκτός από άλλα ζητήματα.

Επιπλέον ανάγνωση

Maoz, Zeev (2006). Defending the Holy Land. Ann Arbor: University of Michigan. (ISBN 0-472-11540-5)

Παραπομπές

↑ Pollack, Kenneth, M., Arabs at War: Military Effectiveness, University of Nebraska Press, (2002), pp. 93–94, 96.
↑ «The Palestinian National Charter – Article 6». Mfa.gov.il. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2013.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

A historical summary of Middle East Peace Plans and Proposals

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[Pollack-1] Pollack, Kenneth, M., Arabs at War: Military Effectiveness, University of Nebraska Press, (2002), pp. 93–94, 96.

[2] «The Palestinian National Charter – Article 6». Mfa.gov.il. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2013.

[1]

[2]