Αντρέ Καγιάτ
| Αντρέ Καγιάτ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | André Cayatte (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 3 Φεβρουαρίου 1909[1][2][3] Καρκασσόν[4][5] |
| Θάνατος | 6 Φεβρουαρίου 1989[1][2][3] 4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[6][7][5] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Ψευδώνυμο | Armand Tréguière |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8] |
| Σπουδές | lycée Pierre-de-Fermat Πανεπιστήμιο Τουλούζ 1 - Καπιτόλ[9] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας δημοσιογράφος σκηνοθέτης κινηματογράφου σεναριογράφος δικηγόρος σκηνοθέτης[10] |
| Περίοδος ακμής | 1942 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Prix Cazes[11] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντρέ Καγιάτ (γαλλικά: André Cayatte) (Καρκασσόν, 1909 - Παρίσι, 1989) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης και δικηγόρος, ο οποίος έγινε γνωστός για τις ταινίες του με επίκεντρο θέματα εγκληματικότητας, δικαιοσύνης και ηθικής ευθύνης.[12]
Ο Αντρέ Καγιάτ ξεκίνησε τη σκηνοθετική του καριέρα στην υπό γερμανικό έλεγχο κινηματογραφική εταιρεία Continental Films κατά τη διάρκεια της γαλλικής κατοχής κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του που ασχολήθηκαν με τα χαρακτηριστικά του θέματα περιλαμβάνουν τις Justice est faite (Η δικαιοσύνη μίλησε, 1950), την πρώτη από μια σειρά ταινιών με τις οποίες στράφηκε κατά του γαλλικού δικαστικού συστήματος [13] και με την οποία κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το Είμαστε όλοι δολοφόνοι, (Nous sommes tous des assassins,1952), μια καταγγελία της θανατικής ποινής, και Le Passage du Rhin (Το πέρασμα του Ρήνου, 1960).[14]
Το 1963, έκανε ένα τολμηρό πείραμα στην αφηγηματική ταινία με ένα σύνολο δύο ταινιών: Jean-Marc ou La vie conjugale (Ανατομία ενός γάμου: Οι μέρες μου με τον Ζαν-Μαρκ) και Françoise ou La vie conjugale (Ανατομία ενός γάμου: Οι μέρες μου με τη Φρανσουάζ). Αυτές οι δύο ταινίες αφηγούνται την ίδια ιστορία από διαφορετική αφηγηματική άποψη. Η ταινία του του 1973, Il n'y a pas de fumée sans feu, κέρδισε το βραβείο Χρυσή Άρκτος στο 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. [15]
Περαιτέρω θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ήταν κοινωνικά προβλήματα, διαφθορά, κατάχρηση εξουσίας, παιδεραστία, ευθανασία, ατομική βόμβα, γαλλο-γερμανική συμφιλίωση, θανατική ποινή.
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1942: La fausse maîtresse
- 1943: Au bonheur des dames[16]
- 1943: Pierre et Jean (Πιέρ και Ζαν)
- 1946: Le dernier sou
- 1946: Sérénade aux nuages
- 1946: Roger-la-Honte
- 1946: La revanche de Roger-la-Honte
- 1947: Le chanteur inconnu
- 1948: Le dessous des cartes
- 1949: Les amants de Vérone (Οι εραστές της Βερόνα)
- 1949: Retour à la vie
- 1950: Justice est faite (Η δικαιοσύνη μίλησε)
- 1952: Nous sommes tous des assassins (Είμαστε όλοι δολοφόνοι)
- 1954: Avant le déluge (Πριν από τον κατακλυσμό)
- 1955: Le Dossier noir (Ο μαύρος φάκελος)
- 1957: Œil pour œil
- 1958: Le miroir à deux faces
- 1960: Le passage du Rhin (Το πέρασμα του Ρήνου)
- 1964: Jean-Marc ou la vie conjugale (Ανατομία ενός γάμου: Οι μέρες μου με τον Ζαν-Μαρκ)
- 1964: Françoise ou la vie conjugale (Ανατομία ενός γάμου: Οι μέρες μου με τη Φρανσουάζ)
- 1963: Le glaive et la balance (Δύο είναι οι ένοχοι)
- 1965: Piège pour Cendrillon
- 1967: Les risques du métier (Οι κίνδυνοι του επαγγέλματος)
- 1969: Les chemins de Katmandou
- 1971: Mourir d'aimer (Πεθαίνω από αγάπη)
- 1973: Il n'y a pas de fumée sans feu
- 1974: Verdict (Η ετυμηγορία)
- 1977: À chacun son enfer
- 1978: La raison d'état
- 1978: L'amour en question (Ένα έγκλημα με δύο δολοφόνους)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118956410. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Andre-Cayatte. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0003737. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb118956410. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ www
.acmi .net .au /creators /83014. - ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ . «britannica.com/biography/Andre-Cayatte».
- ↑ . «frenchfilms.org/biography/andre-cayatte».
- ↑ . «imdb.com/André Cayatte/Biography».
- ↑ . «mubi.com/cast/andre-cayatte».
- ↑ . «frenchfilms.org/review/au-bonheur-des-dames-1943».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα André Cayatte στο Wikimedia Commons
|