Continental Films
| Κλάδος | Κινηματογράφος |
|---|---|
| Ίδρυση | Οκτώβριος 1940 |
| Ιδρυτής | Γιόζεφ Γκέμπελς |
| Διάλυση | 1944 |
| Έδρα | Παρίσι |
| Σημαντικά πρόσωπα | Άλμπερτ Γκρέβεν (διεύθυνων σύμβουλος) |
| Προϊόντα/ Υπηρεσίες | Παραγωγή ταινιών |
| Ιδιοκτήτης | Ναζιστική Γερμανία |
| δεδομένα () | |
Η Continental Films ήταν μια γαλλική εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, που δραστηριοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής της Γαλλίας του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.[1][2] Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1940, χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τη γερμανική κυβέρνηση και είχε επικεφαλής τον Άλφρεντ Γκρέβεν στο Παρίσι, με τα οικονομικά, την παραγωγή και τη διανομή της να ενσωματώνονται στενά στη γερμανική κινηματογραφική βιομηχανία.[3]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εταιρεία δημιουργήθηκε το 1940 από τον Γιόζεφ Γκέμπελς για σκοπούς προπαγάνδας. Για τον Γκέμπελς, το αντικείμενο αυτής της εταιρείας ήταν πρωτίστως πολιτικό, προκειμένου να διατηρηθεί ο έλεγχος της κινηματογραφικής παραγωγής των κατεχόμενων χωρών, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος:
«Η πολιτική του κινηματογράφου μας πρέπει να είναι ίδια με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Πρέπει να γίνουμε η κινηματογραφική δύναμη στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Στο βαθμό που οι ταινίες παράγονται σε άλλες χώρες, πρέπει να παραμένουν καθαρά τοπικές. Στόχος μας είναι να αποτρέψουμε, στο μέτρο του δυνατού, τη δημιουργία οποιασδήποτε εθνικής κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Ωστόσο διευθύνονταν από τον Γαλλόφιλο Άλφρεντ Γκρέβεν, ο οποίος θα λάβει ελάχιστα υπόψη τις πολιτικές εντολές που έπαιρνε από το Βερολίνο.
Άλφρεντ Γκρέβεν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκέμπελς διόρισε επικεφαλής της Continental Films τον Άλφρεντ Γκρέβεν, έναν πρώην στρατιώτη, που είχε σπουδάσει στη Γαλλία και ανεπιφύλακτα υπήρξε θαυμαστής του Γαλλικού πολιτισμού και του κινηματογράφου. Η πρωταρχική φιλοδοξία του Γκρέβεν είναι να ανταγωνιστεί τον αμερικανικό κινηματογράφο παράγοντας, πάνω απ' όλα, καλές γαλλικές ταινίες με τις καλύτερες τεχνικές ομάδες και τους σημαντικότερους ηθοποιούς στην υπηρεσία φιλόδοξων θεμάτων, ακόμα κι αν αυτό ήταν πέρα από τις οδηγίες του Γκέμπελς. Έτσι, η Continental-Films παρήγαγε το 1943 την ταινία Au Bonheur des Dames σε σκηνοθεσία του Αντρέ Καγιάτ βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά, έναν συγγραφέα που ήταν στη μαύρη λίστα των Ναζί. Σύμφωνα με τον Μπερτράν Ταβερνιέ, κάποιες ταινίες που παρήχθησαν από την Continental Films δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να γίνουν αν είχαν υπαχθεί στη λογοκρισία του καθεστώτος του Βισύ.
Παραγωγή και συντελεστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εταιρεία παρήγαγε μεταξύ 1941 και 1944 περίπου τριάντα ταινίες μεγάλου μήκους, μερικές από τις οποίες όπως το La Main duable, το Au Bonheur des Dames ή το Το Κοράκι έχουν γίνει πλέον κλασικές του Γαλλικού κινηματογράφου. Ανάμεσα στους σκηνοθέτες που συνεργάστηκαν με την Continental, εκτός από τον Ανρί-Ζωρζ Κλουζό, είναι οι Κλωντ Ωτάντ-Λαρά, Ζακ Μπεκέρ, Ρομπέρ Μπρεσόν, Αντρέ Καγιάτ, Ζαν Ντιβέβρ (τότε βοηθός σκηνοθέτη), Κριστιάν Ζακ και Ζωρζ Λακόμπ. Όσον αφορά τους ηθοποιούς, υπήρχαν σχεδόν αρχάριοι όπως ο Ζεράρ Φιλίπ ή ο Φρανσουά Περιέ, αλλά και μερικοί επιβεβαιωμένοι καλλιτέχνες όπως οι Μισέλ Σιμόν, Φερναντέλ, Σούζι Ντελέρ και η Ντανιέλ Νταριέ, πριν μεταναστεύσουν προσωρινά στη Νότια Αμερική.
Η τελευταία ταινία που παρήγαγε η Continental είναι το Les Caves du Majestic , μια προσαρμογή ενός μυθιστορήματος του Ζωρζ Σιμενόν με πρωταγωνιστή τον Αλμπέρ Πριζάν (στο ρόλο του επιθεωρητή Μεγκρέ). Η πιο αξιοσημείωτη συνεισφορά της Continental στον γαλλικό κινηματογράφο είναι αναμφίβολα η παραγωγή της ταινίας Το Κοράκι σε σκηνοθεσία Ανρί-Ζωρζ Κλουζό. Μετά την Απελευθέρωση της Γαλλίας, η Επιτροπή Εκκαθάρισης του γαλλικού κινηματογράφου έβαλε αυτό το σκοτεινό και απαισιόδοξο έργο, μαζί με τους συγγραφείς και τους ηθοποιούς της, στη μαύρη λίστα. Μερικοί από αυτούς, όπως ο Πιέρ Φρενέ (τότε πρόεδρος της «ένωσης των επαγγελματιών ηθοποιών [4]) και η Ζινέτ Λεκλέρ έμειναν στη φυλακή (έξι εβδομάδες για τον πρώτο και ένα έτος για την δεύτερη, συμπεριλαμβανομένου εγκλεισμού στο στρατόπεδο Drancy). Ο Κλουζό έπρεπε να περιμένει τρία χρόνια για να βγει από τη μαύρη λίστα και να σκηνοθετήσει την ταινία Στις όχθες του Σηκουάνα το 1947.
Πλήρης φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1941 : L'Assassinat du Père Noël του Κριστιάν-Ζακ
- 1941 : Le Dernier des six του Ζωρζ Λακόμπ
- 1941 : Premier rendez-vous του Ανρί Ντεκουέν
- 1941 : Le Club des soupirants του Μορίς Γκλείζ
- 1941 : Péchés de jeunesse του Μορίς Τουρνέ
- 1941 : Ne bougez plus του Πιέρ Καρόν
- 1941 : Caprices του Léo Joannon
- 1941 : Mam'zelle Bonaparte του Μορίς Τουρνέ
- 1941 : Annette et la dame blonde του Ζαν Ντρεβίλ
- 1941 : La Symphonie fantastique του Κριστιάν-Ζακ
- 1941 : Les Inconnus dans la maison του Ανρί Ντεκουέν
- 1942 : Simplet του Φερναντέλ
- 1942 : Mariage d'amour του Ανρί Ντεκουέν
- 1942 : La Fausse Maîtresse του Αντρέ Καγιέτ βασισμένο σε βιβλίο του Ονορέ ντε Μπαλζάκ
- 1942 : Ο δολοφόνος κατοικεί στο 21 του Ανρί-Ζωρζ Κλουζό
- 1942 : Défense d'aimer του Ρισάρντ Πουατιέ
- 1942 : La Main du diable του Μορίς Τουρνέ βασισμένο σε βιβλίο του Ζεράρ ντε Νερβάλ
- 1942 : Picpus του Ρισάρντ Πουατιέ
- 1943 : Vingt-cinq ans de bonheur του Ρενέ Ζαγιέ
- 1943 : Au Bonheur des Dames του Αντρέ Καγιάτ βασισμένο σε βιβλίο του Εμίλ Ζολά
- 1943 : Adrien του Φερναντέλ
- 1943 : Το Κοράκι του Ανρί-Ζωρζ Κλουζό
- 1943 : Mon amour est près de toi του Ρισάρντ Πουατιέ
- 1943 : Le Val d'enfer του Μορίς Τουρνέ
- 1943 : La Ferme aux loups του Ρισάρντ Πουατιέ
- 1943 : Pierre et Jean του Αντρέ Καγιάτ βασισμένο σε βιβλίο του Γκι ντε Μοπασάν
- 1943 : La Vie de plaisir του Αλμπέρ Βαλεντίν
- 1943 : Le Dernier Sou του Αντρέ Καγιάτ
- 1943 : Cécile est morte του Μορίς Τουρνέ
- 1944 : Les Caves du Majestic του Ρισάρντ Πουατιέ βασισμένο σε βιβλίο του Ζωρζ Σιμενόν
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Francis Courtade, La Continental, in Heike Hurst et Heiner Gassen (dir.), Tendres ennemis. Cent ans de cinéma entre la France et l'Allemagne, L'Harmattan, 1991, σ. 217-236
- Jean-Louis Ivani, Continental Films, l'incroyable Hollywood nazie, Lemieux éditeur, 2017
- Christine Leteux, Continental Films - Cinéma français sous contrôle allemand, La Tour Verte, 2017
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Η Continental films της Ναζιστικής Γερμανίας στο Παρίσι». frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2020. (Αγγλικά)
- ↑ The A to Z of French Cinema, by Dayna Oscherwitz, MaryEllen Higgins, page xxviii
- ↑ The Ufa Story: A History of Germany's Greatest Film Company, 1918-1945, by Klaus Kreimeier, page 335
- ↑ Fresnay Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine. sur encinematheque.fr