Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ανιέλος της Νάπολης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανιέλος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Agnello (Λατινικά)
Θάνατος694
Νάπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Eορτασμός αγίου9 Ιανουαρίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαεπίσκοπος

Ο Ανιέλος (ιταλικά : Agnell, λατινικά : Agnello), (απεβίωσε το 693 ή 694 στη Νάπολη), ήταν επίσκοπος της Νεαπόλεως από το 672 ή 673 έως το 693 ή 694[1][2]. Τιμάτε ως άγιος από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία όπου η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Ιανουαρίου.

Η κύρια ιστορική πηγή για τον Άγιο Αγνέλ της Νάπολης είναι το πρώτο μέρος των «Πράξεων των Ναπολιτών Επισκόπων» που γράφτηκε στις αρχές του 8ου-9ου αιώνα από έναν ανώνυμο συγγραφέα[3][4].

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ανιέλου ή της καταγωγής του. Ανέβηκε στην επισκοπική έδρα της Νεάπολης μετά τον Άγιο Αδεοδάτο, ο οποίος πέθανε το 671 ή το 672. Είναι πιθανό η ενθρόνιση του νέου επισκόπου να έγινε το 672 ή το 673[5]у[1][4].

Τον Μάρτιο του 680, ο Ανιέλος συμμετείχε σε εκκλησιαστικό συμβούλιο που συγκλήθηκε στη Ρώμη από τον Πάπα Αγάθωνα[4][5][6][7].

Τον Μάρτιο του 685 εξερράγη ο Βεζούβιος, από τον οποίο υπέστησαν μεγάλες ζημιές τα περίχωρα της Νάπολης. Ωστόσο, η ίδια η πόλη δεν υπέστη σοβαρές ζημιές. Οι εκκλησιαστικές παραδόσεις απέδιδαν μια τέτοια «θαυματουργή απελευθέρωση» της Νάπολης από την καταστροφή στη μεσολάβηση του Αγίου Ιανουάριου. Από τότε, η λατρεία αυτού του αγίου άρχισε να εξαπλώνεται γρήγορα στην πόλη και σύντομα ο Ιανουάριος άρχισε να γίνεται σεβαστός ως ο κύριος προστάτης της Νάπολης. Πιθανώς με αυτά τα γεγονότα συνδέεται η εμφάνιση των πρώτων εικόνων του Αγίου Ιανουάριου στις σφραγίδες των Ναπολιτάνων επισκόπων και των νομισμάτων που κατασκευάστηκαν εδώ[8][9].

Με εντολή της Ανιέλου στη Νάπολη χτίστηκε η εκκλησία του Αγίου Ιανουάριου. Στην εκκλησία αυτή συγκροτήθηκε μοναστική κοινότητα, την οποία ο επίσκοπος προμήθευσε με όλα τα απαραίτητα, ενώ οργανώθηκε και στέγαστρο για τους φτωχούς. Οι «Πράξεις των Ναπολιτάνων Επισκόπων» αναφέρει ότι ο Ανιέλος διέταξε δύο φορές το χρόνο, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, να δίνουν στα μέλη αυτής της μοναστικής κοινότητας σαπούνι «για κόπους για τη διατήρηση της καθαριότητας»[4][5][8].

Αναφέρεται επίσης ότι ο επίσκοπος Ανιέλος έσωσε τη Νάπολη από την κατάληψη από τους Σαρακηνούς[10].

Οι Πράξεις των Επισκόπων της Νάπολης αναφέρουν ότι ο Ανιέλος κατέλαβε την επισκοπική έδρα για είκοσι ένα χρόνια και δεκαπέντε ημέρες. Πέθανε το 693 ή 694. Διάδοχός του ως επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιουλιανός[4][5][1][8].

Λίγο μετά το θάνατό του, ο Ανιέλος άρχισε να τιμάται από τους Ναπολιτάνους ως άγιος. Αυτό αποδεικνύεται από την αναφορά του ονόματός του στο μαρτυρολόγιο, το ηνωστό ως «Μαρμάρινο Ημερολόγιο», που έγινε τον 9ο αιώνα, ο συγγραφέας του οποίου χρησιμοποίησε προγενέστερες εκκλησιαστικές πηγές για τη σύνταξη του. Η μνήμη του Αγίου Ανιέλου, Επισκόπου Νεάπολης, εορτάζεται στις 9 Ιανουαρίου[4][5].

Προκάτοχος
Αδεοδάτος
Επίσκοπος Νάπολης
672/673—693/694
Διάδοχος
Ιουλιανός
  1. 1,0 1,1 1,2 Cronotassi dei Vescovi, Chiesa di Napoli
  2. Francesco Ceva Grimaldi (marchesi di Pietracatella.), Memorie storiche della città di Napoli
  3. Деяния неаполитанских епископов (глава 31).
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Agnello, santo, Istituto dell’Enciclopedia Italiana, Dizionario Biografico degli Italiani, 1960, volume 1
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Zigarelli D. M., Biografie dei vescovi e arcivescovi della Chiesa di Napoli, Napoli, Stabilimento tipografico di G. Gioja, 1861, page 24
  6. Kehr P. F, Regesta Pontificum Romanum. Italia Pontificia, Berolini, Apud Weidmannos, 1935, volume VIII (Regnum Normannorum — Campania) page 430
  7. Agnellus (№ 141 / corr., Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit, Berlin – New York, De Gruyter Verlag, 1998, band 1, isbn 978-3-1101-5179-4
  8. 8,0 8,1 8,2 Schipa M., Il Mezzogiorno d’Italia anteriormente alla monarchia, Bari, Gius. Laterza & Figli, 1923, pages 26—27
  9. Italia Meridionale Continentale. Napoli. Parte I: dal ducato napoletano a Carlo V, Corpus Nummorum Italicorum, Roma, Accademia Nazionale dei Lincei, 1940,volume XIX, pages 5—8
  10. Benigni U., Naples, Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1911, volume X, pages 683—687