Αδεοδάτος της Νάπολης
| Αδεοδάτος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Adeodatus (Λατινικά) |
| Θάνατος | 672 Νάπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Eορτασμός αγίου | 27 Ιουνίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος (653–672) |
Ο Αδεοδάτος (ιταλικά : Adeodato, λατινικά : Adeodatus), (απεβίωσε το 672 στη Νάπολη), ήταν επίσκοπος της Νεαπόλεως από το 653 έως το 672[1][2]. Τιμάτε ως άγιος από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία όπου η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Ιουνίου και 1 Οκτωβρίου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κύρια ιστορική πηγή για τον Άγιο Αδεοδάτο της Νεάπολης είναι το πρώτο μέρος των «Πράξεων των Ναπολιτανών Επισκόπων» που γράφτηκε από έναν ανώνυμο συγγραφέα στα τέλη του 8ου-9ου αιώνα. Τα γεγονότα στη Νάπολη εκείνη την εποχή αναφέρονται επίσης στην «Ιστορία των Λομβαρδών» του Παύλου διάκονου και στο «Liber Pontificalis»[3].
Δεν έχουν διατηρηθεί πληροφορίες για την προέλευση και τα πρώτα χρόνια της ζωής του Αδεοδάτου. Ανήλθε στην επισκοπική έδρα της Νεάπολης μετά τον Άγιο Λεόντιο, ο οποίος πέθανε το 652 ή το 653. Είναι πιθανό η ενθρόνισή του να έγινε το 653 ή το 654[4][1][5].
Από το 661, αναφέρονται δούκες της Νάπολης σε μεσαιωνικές ιστορικές πηγές έως τότε αναφέρονταν σποραδικά, ο πρώτος από τους οποίους ήταν ο Βασίλειος. Η συνεχής απειλή επιθέσεων στη Νάπολη από τους Λομβαρδούς ανάγκασε τους τοπικούς ευγενείς να δώσουν την εξουσία πάνω στην πόλη σε ένα άτομο με γνώση των στρατιωτικών υποθέσεων ή τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Κώνστα Β' να διορίσει έναν δουξ. Ο αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ την εποχή αυτή έκανε ένα ταξίδι στην Ιταλική χερσόνησο, ήρθε πρώτα στη Ρώμη και στη συνέχεια έφτασε στη Νάπολη, όπου τον υποδέχτηκαν πανηγυρικά οι κάτοικοι και ο κλήρος της πόλης. Από εδώ, ο Κώνστας πήγε στο Ρήγιο και στη συνέχεια στις Συρακούσες[6][7][8][9].
Κατόπιν διαταγής του Αδεοδάτου, χτίστηκε ρητορείο στη Βασιλική του Αγίου Restituta, που ήταν τότε ο καθεδρικός ναός της Νάπολης, και τα λείψανα αυτού του αγίου μεταφέρθηκαν εκεί από το νησί Ίσκια. Το 670 ο επίσκοπος πραγματοποίησε πανηγυρική τελετή για την ταφή των λειψάνων της Αγίας Πατρικίας[5].
Ο Αδεοδάτος πέθανε το 671 ή το 672, έχοντας συμπληρώσει δεκαοκτώ χρόνια στον επισκοπικό θρόνο της Νάπολης. Τάφηκε στο Αβαείο της Παναγίας, όπου αργότερα αφιερώθηκε βωμός στην κρύπτη σε αυτόν και στον Άγιο Κωνστάντιο του Κάπρι. Ο διάδοχος του Αδεοδάτου στον επισκοπικό βαθμό ήταν ο Άγιος Ανιέλος[4][1][5].
Λίγο μετά το θάνατό του, ο Αδεοδάτος άρχισε να τιμάται από τους Ναπολιτάνους ως άγιος. Αυτό αποδεικνύεται από την αναφορά του ονόματός του στο μαρτυρολόγιο του 9ου αιώνα, ο συγγραφέας του οποίου χρησιμοποίησε προγενέστερες εκκλησιαστικές πηγές για τη σύνταξη του. Οι εορτές των Αγίων Αδεοδάτων της Νεάπολης εορτάζονται στις 27 Ιουνίου[5] και την 1η Οκτωβρίου[4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Cronotassi dei Vescovi, Chiesa di Napoli
- ↑ Francesco Ceva Grimaldi (marchesi di Pietracatella.), Memorie storiche della città di Napoli
- ↑ Деяния неаполитанских епископов (глава 30); Павел Диакон. История лангобардов (книга V, главы 6, 8—9 и 11); Liber Pontificalis (глава 78).
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Zigarelli D. M., Biografie dei vescovi e arcivescovi della Chiesa di Napoli, Napoli, Stabilimento tipografico di G. Gioja, 1861, page 24
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Sant’ Adeodato di Napoli, Santi, beati e testimoni (Ιταλικά)
- ↑ Кулаковский, Юлиан Андреевич,История Византии. Т. 3: 602—717, Алетейя, 1996|страницы=208—209, isbn=5-89329-005-4
- ↑ Le Liber Pontificalis, Дюшен, Луи, Paris, Ernest Thorn, 1886, pages 343—344
- ↑ Schipa M., Il Mezzogiorno d’Italia anteriormente alla monarchia, Bari, Gius. Laterza & Figli, 1923, pages 26—27
- ↑ Cappelli A., Cronologia, cronografia e calendario perpetuo, Milano, HOEPLI EDITORE, 1998, page 469, isbn 978-8-8203-2502-2