Αλίκη Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου
| Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1917 Κέρκυρα |
| Θάνατος | 31 Αυγούστου 2018[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] Αγγλικά[3] νέα ελληνική γλώσσα[3] |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | εγκληματολόγος δικηγόρος |
| Εργοδότης | Πάντειο Πανεπιστήμιο |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Παναγιώτης Γιωτόπουλος |
Η Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου (Κέρκυρα 1917 - Αθήνα 2018) ήταν Ομότιμη Καθηγήτρια Εγκληματολογίας και πρώην Πρύτανης (δύο φορές) του Παντείου Πανεπιστημίου, Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Γυναικών και του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και Πρόεδρος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.Για τη δράση της έχει τιμηθεί, πλην άλλων, με το παράσημο του «Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, το Εθνικό Αριστείο της Ακαδημίας Αθηνών του έτους 2006 (τελετή απονομής 25 Μαρτίου 2006), το Βραβείο Tocqueville 1992 της Association Internationale des Criminologues de Langue Française, το Βραβείο του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας και με το Βραβείο του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία (τελετή απονομής στο Κοινοβούλιο 18.6.2010).[4]
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1917 στην Κέρκυρα και ήταν κόρη του νομικού Παναγιώτη Γιωτόπουλου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ποινικό Δίκαιο και στην Εγκληματολογία στη Ρώμη και στη Γενεύη, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας.
Τη διετία 1974-1976 ήταν αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Το 1976 εξελέγη τακτική καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο οποίο διατέλεσε πρύτανης πρώτη φορά το διάστημα 1979-1980 και δεύτερη φορά το διάστημα 1983-1984.[5] Συμμετέσχε στην επιστημονική επιτροπή που συνέταξε τον νόμο για την ισότητα των φύλων (N. 1329/1983).
Ήταν μέλος του ΔΣ της Διεθνούς Εταιρίας Εγκληματολογίας. Το 2008 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρία Εγκληματολογίας, της οποίας υπήρξε και Πρόεδρος, ενώ υπήρξε αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Γυναικών, από 1989 μέχρι το 1996, και Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής της Ελλάδας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την εξαετία 2000-2006. Από το 1965 μέχρι την Απριλιανή Δικτατορία διηύθυνε το περιοδικό Ο Αγώνας της Γυναίκας, που εξέδιδε ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου μετά την πτώση της δικτατορίας.
Από το 1978 ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που είχε ιδρύσει το 1973 ο σύζυγός της, Γεώργιος Ν. Μαραγκόπουλος, πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμ. 34
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «H Ναυτεμπορική». (Ελληνικά) Η Ναυτεμπορική. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12785913b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου Αλίκη». Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2021.
- ↑ «panteion.gr - Η Διοίκηση του Πανεπιστημίου 1930 - σήμερα». www.panteion.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2019.