Αγία Σοφία (έννοια)

Ολοσέλιδη εικονογράφηση της Sapientia (Σοφίας) του 12ου αιώνα. Η σοφία είναι η κεντρική φιγούρα, ανάμεσα στις μορφές του Χριστού (πάνω), του Ζαχαρία, πατέρα του Ιωάννη του Βαπτιστή και του πατριάρχη Ιακώβ (κάτω), του Δαβίδ και του Αβραάμ, του Μαλαχία και του Βαλαάμ, του Ησαΐα και του Δανιήλ (αριστερά και δεξιά, αντίστοιχα.)

Αγία Σοφία (λατινικά: Sancta Sapientia‎‎) είναι μια έννοια στη χριστιανική θεολογία, που έλαβε προσωποποίηση από την Παλαιά Διαθήκη (εβραϊκό Τσοκμάχ) καθώς και την έννοια της σοφίας από την ελληνική φιλοσοφία, ιδιαίτερα τον πλατωνισμό. Στη Χριστολογία, ο Χριστός ο Λόγος ως Θεός Υιός ταυτίστηκε με τη Θεία Σοφία από τα πρώτα χρόνια. Η ταύτιση της Αγίας Σοφίας με τον Θεό Υιό παραμένει ιδιαίτερα έντονη στην Ανατολική Ορθοδοξία, ενώ το Λατινικό δόγμα έχει δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην ταύτιση του Θεού Υιού με τον Λόγο.

Υπήρξε επίσης μια μειονοτική άποψη που ταύτιζε τη Σοφία με το Άγιο Πνεύμα. Υπήρξε επίσης μια μειονοτική άποψη που ταύτιζε τη Σοφία με το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, στις μυστικιστικές ερμηνείες που διαβιβάστηκαν στη Ρωσική Ορθοδοξία, γνωστές ως Σοφιολογία, η Αγία Σοφία ως θηλυκή αρχή ταυτίστηκε με τη Θεοτόκο παρά με τον ίδιο τον Χριστό. Παρόμοιες ερμηνείες προτάθηκαν στη φεμινιστική θεολογία ως μέρος της συζήτησης «Θεός και Φύλο» τη δεκαετία του 1990.