Symphony, K. 19b (Mozart)
Η χαμένη Συμφωνία σε Ντο μείζονα, K. 19, γράφτηκε πιθανώς από τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ στις αρχές του 1765 στο Λονδίνο. Είναι μία από τις 12 συμφωνίες που ανακάλυψε ο Γερμανός μουσικολόγος Λούντβιχ Ρίτερ φον Κέχελ (1800-77) στον μουσικό κατάλογο της μουσικής εταιρείας Breitkopf & Härtel, ο οποίος την απαριθμούσε ως μια από τις 6 συμφωνίες (αρ. 65-70) που προέρχονταν από τον Ιταλό συνθέτη Λουίτζι Γκάτι (1740-1817).
Η ενορχήστρωση για τη συμφωνία παραμένει άγνωστη, αλλά ο Γερμανοαμερικανός μουσικολόγος Άλφρεντ Αϊνστάιν εικάζει ότι θα ήταν η ίδια ενορχήστρωση με τις σύγχρονες γνωστές συμφωνίες, όπως η No. 16 (K. 128) και No. 19 (K. 132) (έγχορδα, 2 όμποε και 2 κόρνα ). Στην τρίτη έκδοση του καταλόγου του Κέχελ, χρονολογήθηκε στις αρχές του 1765 στο Λονδίνο, και κρίθηκε ότι ο συνθέτης επηρεάστηκε από τις συμφωνίες του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Όμως ο Αμερικανός μουσικολόγος Νέαλ Ζασλυ αμφισβητεί το ότι ο Μότσαρτ εμπνεύστηκε από τον Μπαχ, δεδομένου ότι οι επτά συμφωνίες του, που εμπνεύστηκε ο Μότσαρτ, γράφτηκαν αργότερα από την παραμονή του Αυστριακού συνθέτη στο Λονδίνο. Αντίθετα υποστηρίζει ότι ο Μότσαρτ εμπνεύστηκε από τις ίδιες του τις συμφωνίες (Π.χ. 26η Συμφωνία).