Σταρ Τρεκ Νο 5: Τα Tελευταία Σύνορα

Σταρ Τρεκ Νο 5: Τα Tελευταία Σύνορα
Σκηνοθεσία	Γουίλιαμ Σάτνερ
Παραγωγή	Paramount Pictures
Σενάριο	Ντέιβιντ Λουγκέρι (σενάριο) Γουίλιαμ Σάτνερ Χαρβ Μπένετ Ντέιβιντ Λουγκέρι (στόρι) Τζιν Ροντένμπερρι (Σταρ Τρεκ)
Βασισμένο σε	Σταρ Τρεκ: Η Αρχική Σειρά
Πρωταγωνιστές	Γουίλιαμ Σάτνερ Λέοναρντ Νίμοϊ ΝτεΦόρεστ Κέλι Τζέιμς Ντούχαν Νισέλ Νίκολς Τζορτζ Τακέι Γουόλτερ Κένιγκ Λόρενς Λάκινμπιλ Σπαϊς Γουίλιαμς-Κρόσπυ
Μουσική	Τζέρυ Γκόλντσμιθ
Φωτογραφία	Άντριου Λάζλο
Μοντάζ	Πίτερ Ε. Μπέργκερ
Εταιρεία παραγωγής	Paramount Pictures
Διανομή	Paramount Pictures και Netflix
Πρώτη προβολή	9 Ιουνίου 1989
Διάρκεια	106 λεπτά
Προέλευση	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσα	Αγγλικά
δεδομένα ()

Σταρ Τρεκ Νο 5: Τα Tελευταία Σύνορα (αγγλικά: Star Trek V: The Final Frontier) είναι μια αμερικανική ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1989 σε σκηνοθεσία του Γουίλιαμ Σάτνερ και βασίζεται στην τηλεοπτική σειρά Star Trek.Είναι η πέμπτη ταινία Σταρ Τρεκ και χρονικά διαδραματίζεται λίγο μετά τα γεγονότα της προηγούμενης ταινίας.Το κεντρικό της θέμα είναι η αναζήτηση του Θεού στο κέντρο του γαλαξία από τον Βουλκάνιο ετεροθαλή αδερφό του Σποκ, τον Συβόκ, και το πλήρωμα του USS Enterprise-A.

Η ταινία πρωτοκυκλοφόρησε στη Βόρεια Αμερική στις 9 Ιουνίου 1989 από την Paramount Pictures. Ήταν μια επιτυχία στο box office, κερδίζοντας $ 97 εκατομμύρια παγκοσμίως και έκανε το μεγαλύτερο άνοιγμα από οποιαδήποτε μέχρι τότε ταινία Σταρ Τρεκ, ωστόσο έλαβε μικτές με αρνητικές κριτικές και σύμφωνα με τον παραγωγό της «σχεδόν σκότωσε το franchise». Η επόμενη ταινία Σταρ Τρεκ,Ο Άγνωστος Κόσμος έλαβε καλύτερες κριτικές.

Οικόπεδο

Ο μικρός πλανήτης Nimbus III αιχμαλωτίζεται από τους αντάρτες, με επικεφαλής έναν συγκεκριμένο Βουλκάν Σάιμποκ. Αλλά η Cybok δεν είναι εύκολος ηγέτης. Έχει ιδιαίτερες παραψυχολογικές ικανότητες να τον πείσει και να τον κάνει να πιστέψει τον εαυτό του. Ο Cybok δηλώνει μεσσίας και πρόκειται να αναζητήσει τον Θεό, στο κέντρο του γαλαξία, πέρα ​​από το «Μεγάλο Φράγμα», στον μυστηριώδη πλανήτη «Sha Ka Ri». Για να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή, επιλέγει το κοντινό διαστημόπλοιο «Enterprise» υπό τη διοίκηση του Kirk.

Η ταινία διαδραματίζεται το 2287.

Ηθοποιοί

Ηθοποιός	Ρόλος
William Shatner	Καπετάνιος James Tiberius Kirk (κυβερνήτης αστροπλοίου)
Leonard Nimoy	Captain Spock (Πρώτος Αξιωματικός, Επικεφαλής Επιστήμης)
DeForest Kelly	Commander Leonard “Bones” McCoy (γιατρός, επικεφαλής ιατρός)
Lawrence Luckinbill	Cybok
James Doohan	Capt. Montgomery “Scotty” Scott (Επικεφαλής Μηχανικής)
Walter Koenig	Navigator-Commander Pavel Chekhov
Nichelle Nichols	Signal Commander Uhura
George Takei	Coxswain Διοικητής Hikaru Sulu
Ντέιβιντ Γουόρνερ	πρεσβευτής Τζον Τάλμποτ
Τσαρλς Κούπερ	Στρατηγός Κορντ
Tod Brien	Captain Klaa
George Murdoch	θεός

Σχετικά με τη δημιουργία της ταινίας

Η επιτυχία της τέταρτης ταινίας του 1986 στο έπος Star Trek 4: The Journey Home ώθησε την Paramount Pictures να ξεκινήσει τα γυρίσματα μιας νέας τηλεοπτικής σειράς στο σύμπαν του Star Trek, Star Trek: The Next Generation, το 1987. Τη νέα σειρά σκηνοθέτησε ο Leonard Nimoy (ο οποίος σκηνοθέτησε στο παρελθόν τα επιτυχημένα Star Trek 4: The Journey Home και Star Trek 3: The Search for Spock). Λόγω του γεγονότος ότι τα γυρίσματα της σειράς αφαίρεσαν σχεδόν όλο τον χρόνο του, ο Nimoy δεν μπόρεσε να παίξει ως σκηνοθέτης της πέμπτης μεγάλου μήκους ταινίας και συνέστησε τον William Shatner για αυτό το μέρος.

Από την αρχή, ο Shatner αποφάσισε να φέρει περισσότερο ρεαλισμό στην επόμενη ταινία. Επιπλέον, ήθελε να δείξει νέους αγώνες και νέες γωνιές του γαλαξία που δεν είχαν παρουσιαστεί στο παρελθόν ούτε στη σειρά ούτε στις ταινίες.

Το καστ από το Star Trek: The Original Series δεν έχει αλλάξει. Για το ρόλο του Sybok, οι παραγωγοί σχεδίαζαν να προσκαλέσουν τον ηθοποιό Sean Connery, αλλά λόγω της απασχόλησής του στα γυρίσματα μιας άλλης ταινίας, ο Lawrence Luckinbill πήρε αυτόν τον ρόλο. Ο παραγωγός ταινιών Χάρβ Μπένετ έπαιξε το ρόλο του ναύαρχου που έστειλε τον Κερκ σε μια αποστολή.

Λίγες μέρες μετά το τέλος των γυρισμάτων, ο Shatner επέστρεψε στην Paramount για να επιβλέψει το μοντάζ, το ηχητικό τοπίο και τη μουσική και την ενσωμάτωση οπτικών εφέ της ταινίας. Μια μεγεθυμένη φωτογραφία του νυχιού ενός αστακού χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία μιας εικόνας του πλανήτη Sha Ka Ri. Ο μοντέρ Peter E. Berger είχε ήδη συγκεντρώσει προσχέδια διαφόρων σεκάνς και μόλις λίγες εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη ολοκλήρωση της ταινίας, η ομάδα παραγωγής ξεκίνησε την έργο της αποθήκευσης του τέλους της ταινίας μέσω του μοντάζ. Ο χρόνος της οθόνης του ψεύτικου θεού κόπηκε και το εφέ “θεός πτώσης” του Φέρεν αντικαταστάθηκε με κοντινά πλάνα του προσώπου του ηθοποιού, καθώς και πλάνα από κεραυνούς και καπνό. Εκείνη την εποχή, ο Shatner ένιωσε ότι το μοντάζ «έβγαλε το κουνέλι από το καπέλο» λύνοντας πολλά από τα προβλήματα της ταινίας. Το κόψιμο του Shatner διήρκεσε λίγο περισσότερο από δύο ώρες (χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι τίτλοι τέλους και τα οπτικά), κάτι που η Paramount θεώρησε ότι ήταν πολύ μεγάλο. Ο στόχος τους ήταν μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά, κάτι που θα εξασφάλιζε θεατρικές παραστάσεις δύο φορές τη νύχτα. Ο Μπένετ έλαβε οδηγίες να μειώσει τη διάρκεια της ταινίας παρά τη γνώμη του Σάτνερ ότι τίποτα δεν μπορούσε να αφαιρεθεί. Ο Shatner τρομοκρατήθηκε από το μοντάζ του Bennett και μάλωναν για το ποια μέρη να αποκαταστήσουν ή να κόψουν.

Η ταινία έλαβε αρνητικές κριτικές σε πρώιμες δοκιμαστικές προβολές. Από το πρώτο κοινό της δοκιμής, μόνο ένα μικρό μέρος βρήκε την ταινία “εξαιρετική”, μια βαθμολογία που έλαβαν οι περισσότερες άλλες ταινίες Star Trek. Τα κομμάτια της ταινίας έχουν μονταριστεί για να βγουν στους κινηματογράφους. Πέντε λεπτά πλάνα κόπηκαν για να βελτιωθεί ο ρυθμός της ταινίας και μια επιπλέον σκηνή συμπεριλήφθηκε στο “Bird of Prey” για να διευκρινιστεί η περίσταση της διάσωσης του Kirk. Μια δεύτερη προβολή με τελικά εφέ και ήχο απέσπασε πολύ καλύτερες κριτικές, ωστόσο η ταινία δεν κατάφερε να φτάσει τις βαθμολογίες των προκατόχων της. Οι παραγωγοί απέδωσαν αυτή την αποτυχία στο φτωχό σενάριο της ταινίας (το οποίο είχε ξαναγραφτεί πολλές φορές) και στα αδύναμα ειδικά εφέ. Δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για μεγάλο αριθμό εφέ και διακοσμήσεων που παρείχε το σενάριο. Για το λόγο αυτό, διάφορα επεισόδια με τη χρήση τους εξαφανίστηκαν από το σενάριο (για παράδειγμα, στο τέλος της ταινίας, το συνεργείο υποτίθεται ότι θα δεχόταν επίθεση από εκατοντάδες γαργκόιλ). Κατά τη γνώμη του κοινού, το βασικό μειονέκτημα της ταινίας είναι η υπερβολική προσοχή του σκηνοθέτη στον Τζέιμς Κερκ, αν και η πλοκή θα έπρεπε να είχε δώσει μεγαλύτερη προσοχή στον Σποκ.

Μουσική

Ο κριτικός μουσικής Τζεφ Μποντ έγραψε ότι ο Σάτνερ πήρε «τουλάχιστον δύο σοφές αποφάσεις» για τη δημιουργία του The Last Frontier. Εκτός από το cast του Luckinbill ως Cybok, προσέλαβε τον Jerry Goldsmith για να συνθέσει τη μουσική της ταινίας. Ο Γκόλντσμιθ προτάθηκε για Όσκαρ για τη μουσική της αρχικής ταινίας και η νέα επιτροπή ήταν μια ευκαιρία να δημιουργήσει μια παρτιτούρα του ίδιου επιπέδου προσθέτοντας δράση και χαρακτήρα. Ο Γκόλντσμιθ δίσταζε να τονίσει τον κωμικό χαρακτήρα της ταινίας με τη μουσική, πιστεύοντας ότι θα «οδήγησε το δράμα στο σημείο της βλακείας». Επικεντρώθηκε στο θέμα του πλανήτη Sha Ka Ri ως τη μεγαλύτερη πρόκληση του.

Η μουσική του Goldsmith ξεκινά με την παραδοσιακή εισαγωγή από το θέμα Alexander Carage από την αρχική τηλεοπτική σειρά. η ανερχόμενη χορδή και η ηλεκτρονική γέφυρα οδηγούν σε μια παράσταση της κινηματογραφικής πορείας του 1979. Σύμφωνα με τον Jeff Bond, η χρήση της πορείας της ταινίας από τον Goldsmith οδήγησε σε κάποια σύγχυση μεταξύ των θαυμαστών του Star Trek: The Next Generation, καθώς δεν ήταν εξοικειωμένοι με την προέλευση της μουσικής. Ένα άλλο θέμα από την αρχική ταινία που εμφανίζεται ξανά εδώ είναι το θέμα Klingon από την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας του 1979. Εδώ το θέμα αντιμετωπίζεται με αυτό που ο Μποντ ονόμασε «το στυλ του Προκόφιεφ», σε αντίθεση με την πρωτοποριακή αντίστιξη, όπως συνέβαινε στο «The Motion Picture». Ο Goldsmith πρόσθεσε επίσης τον ήχο μιας σάλπιγγας και ενός κριαριού.

Ενδιαφέροντα γεγονότα

Στο όγδοο επεισόδιο της σειράς κινουμένων σχεδίων, φαίνεται ότι το πλήρωμα του Enterprise έχει ήδη ταξιδέψει μια φορά στο κέντρο του γαλαξία μέσω του “Great Barrier”, ωστόσο αυτό δεν αναφέρεται στην ταινία.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα
• Σταρ Τρεκ Νο 5: Τα Tελευταία Σύνορα στο IMDb