Fondation Charles-de-Gaulle
 | |
| Στοιχεία | |
|---|---|
| Έδρα | 5, rue de Solférino, 75007 Paris |
| Πρόεδρος | Ζακ Γκοντφραίν (2010) |
| Ιστοσελίδα | www.charles-de-gaulle.org |
| Δράση | |
| Στόχος | Γνωριμία και διάδοση του έργου του Σαρλ ντε Γκωλ (1890-1970) |
Η Fondation Charles-de-Gaulle (ελληνικά: Ίδρυμα Σαρλ ντε Γκωλ), το οποίο διαδέχτηκε το Institut Charles-de-Gaulle (ελληνικά: Ινστιτούτο Σαρλ ντε Γκωλ) δραστηριοποιείται από το 1971 στο να καταστήσει γνωστό και να διαδώσει το έργο του Σαρλ ντε Γκωλ (1890-1970), στρατηγού, ηγέτη της Ελεύθερης Γαλλίας και προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Απρίλιο 1971, κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας του Πιερ Λεφράν, ιδρύθηκε το Institut Charles-de-Gaulle. Διετέλεσαν πρόεδροί του διαδοχικά[1]:
- Αντρέ Μαλρώ (1971-1976),
- Γκαστόν Παλεβσκί (1976-1984),
- Ζοφρουά Σοντρόν ντε Κουρσέλ (1984-1991),
- Πιερ Μεσμέρ (1992-1995),
- Ζαν Σιμόν (1995-1997),
- Ζαν Φουαγιέ (1997-1998),
- Μισέλ Ντεμπραί (1998-1999),
- Υβ Γκενά (2000-2006)
Ο Πιερ Λεφράν εξακολούθησε να διαδραματίζει ρόλο εντός του Ινστιτούτου έως το 1991.
Το 1991, δημιουργήθηκε ένα ίδρυμα, το οποίο χαίρει ετήσιας χορηγίας από το Κράτος, ενώ αναγνωρίστηκε κοινής ωφελείας τον Σεπτέμβριο του 1992.
Το 2006, έπειτα από αρκετά χρόνια συνύπαρξης μεταξύ των δύο οργανισμών, το Ινστιτούτο έπαψε οριστικά να υφίσταται.
Τωρινή οργάνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Ζακ Γκοντφραίν ανέλαβε χρέη προέδρου στις 18 Ιανουαρίου 2011[2].
Διαδέχτηκε τους:
- Πιερ Μεσμέρ (1992-1997)
- Ζαν Φουαγιέ (1997-2001)
- Υβ Γκενά (2001-2006)
- Πιερ Λεφράν (υπηρεσιακός: 2006-2007)
- Πιερ Μαζώ (2007-2010)
Το επιστημονικό συμβούλιο περιλαμβάνει πανεπιστημιακούς και μάρτυρες της εποχής, καθώς και ξένους ανταποκριτές. Πρόεδρός του ήταν από το 1999 έως τον Ιανουάριο του 2012 ο καθηγητής Αλαίν Λαρκάν, τον οποίο διαδέχτηκε ο Ζιλ Λε Μπεγκέκ.
Δράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ίδρυμα οργάνωσε συνέδρια με την συμμετοχή πανεπιστημιακών και μαρτύρων της εποχής εκείνης, καθώς και διασκέψεις απευθυνόμενες σε ένα λιγότερο εξειδικευμένο κοινό.
Εκδίδει το περιοδικό Espoir.
Διαχειρίζεται την γενέθλιο οικία του Σαρλ ντε Γκωλ στην Λιλ και την Λα Μπουασερί, την πρώην κατοικία του στο Κολομπέ-λε-Ντεζ-Εγκλίζ.
Το ίδρυμα συνεισέφερε στη δημιουργία:
- του Historial Charles de Gaulle στο Μουσείο Στρατού στο Παρίσι
- του Μνημείου Σαρλ ντε Γκωλ στο Κολομπέ.
Μία εξειδικευμένη βιβλιοθήκη, καθώς και μία αρχειοθήκη βρίσκονται στη διάθεση των ερευνητών και των φοιτητών στο κέντρο ερευνών και ενημερώσεως.
Το Ίδρυμα έλαβε από το Κράτος, στη διάρκεια της χρονικής περιόδου μεταξύ 2007 και 2011, μια ετήσια χορήγηση η οποία κυμαίνεται από 1 έως 1,4 εκατομμύρια ευρώ[3].
Σχετικά Λήμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Les présidents de l'Institut et de la Fondation Charles de Gaulle». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ «Communiqué de la Fondation Charles de Gaulle : Jacques Godfrain est élu président du Conseil de la Fondation Charles de Gaulle, Paris, le 19 janvier 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ Associations : à qui profitent les subventions ?, Le Monde.fr, 1er juillet 2013
Εξωτερικός σύνδεσμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|