Ο δολοφόνος κατοικεί στο 21

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο δολοφόνος κατοικεί στο 21
(L'Assassin habite au 21)
ΣκηνοθεσίαΑνρί-Ζωρζ Κλουζό[1]
ΠαραγωγήΆλφρεντ Γκρέβεν
ΣενάριοΑνρί-Ζωρζ Κλουζό
ΠρωταγωνιστέςΠιέρ Φρεσνέ[2], Συζί Ντελαίρ[2], Νοέλ Ροκερβέρ[2], Πιέρ Λαρκί[2], Ζαν Τισιέρ[2], Albert Malbert[2], André Gabriello[2], Αντρέ Βαρενέ[2], Antoine Balpêtré[2], Ντανιέλ Ζελέν[2], Ζεό Φοστέρ, Γκουστάβ Γκαλέ[2], Guy Sloux[2], Ανρί Βιλμπέρ[2], Ζαν Ντεσπό[2], Léon Belières[2], Λεόν Λαρίβ[2], Louis Florencie[2], Λουσιέν Μπλοντό[2], Μαρσέλ Περέζ[2], Martial Rèbe[2], Μωρίς Μαρσώ[2], Μωρίς Σαλαμπέρ[2], Μαξιμιλιέν[2], Οντέτ Ταλαζάκ[2], Paul Barge[2], Raymond Bussières[2], Ρενέ Μπλοσάρ[2] και René Génin[2]
ΜουσικήΜορίς Ιβέν
ΦωτογραφίαΑρμάν Τιράρ
ΜοντάζΚριστιάν Γκωντέν
Εταιρεία παραγωγήςContinental Films
Πρώτη προβολή1942 και 8  Ιουλίου 1942
Διάρκεια84 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
ΓλώσσαΓαλλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο δολοφόνος κατοικεί στο 21 (ή στον αριθμό 21) (γαλλικά: L'Assassin habite au 21‎‎) είναι Γαλλικό θρίλερ του 1942 σε σκηνοθεσία Ανρί-Ζωρζ Κλουζό και σενάριο προσαρμοσμένο από τον Βέλγο συγγραφέα Στανισλάς-Αντρέ Στεμάν και του Κλουζό, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Στεμάν του 1939.

Η ταινία ήταν η πρώτη μεγάλου μήκους του Κλουζό και αναφέρεται στην καταδίωξη του ντετέκτιβ Γουένς (Πιέρ Φρεσνέ) για να εντοπίσει τον δολοφόνο κύριο Ντουράν, ο οποίος αφήνει τηλεφωνικές κάρτες και καταφέρνει να είναι παντού ταυτόχρονα. Με την βοήθεια μιας επίδοξης ηθοποιού, της Μίλα Μαλού (Σουζί Ντελέρ), ο Βενς ακολουθεί ενδείξεις και πηγαίνει σε μια κακόφημη πανσιόν όπου ελπίζει να βρει τον δολοφόνο.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Επιθεωρητής Βενσισλάς (που αναφέρεται ως "Βενς" για συντομία) αναλαμβάνει την υπόθεση ενός κατά συρροήν δολοφόνου που αφήνει μια τηλεφωνική κάρτα με το όνομα "Κύριος Ντουράν" στα θύματά του. Η ερωμένη του Βενς είναι η ηθοποιός Μίλα Μαλού που είναι αποφασισμένη να κάνει μια καριέρα στη υποκριτική και παραλλήλα προσπαθεί να βοηθήσει τον Βενς να βρει τον εγκληματία. Ο Βενς ανακαλύπτει ότι ο Ντουράν νοικιάζει ενα δωμάτιο σε μια πανσιόν στον αριθμό 21 της Λεωφόρου Junot. Ο Βενς νοικιάζει και ο ίδιος ένα δωμάτιο στην Πανσιόν μεταμφιεσμένος ως προτεστάντης υπουργός. Οι ύποπτοι συλλαμβάνονται, αλλά ενώ ο καθένας βρίσκεται στη φυλακή, συμβαίνει μια άλλη δολοφονία του κυρίου Ντουράν. Τόσο η Μίλα όσο και ο Βενς ανακαλύπτουν ποιος είναι υπεύθυνος για τις δολοφονίες. Ο Βενς απαγάγεται και καθώς πρόκειται να δολοφονηθεί, προλαβαίνει και τον εντοπίζει η Μίλα μαζί με την αστυνομία και τον σώζουν.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που σκηνοθέτησε ο Ανρί-Ζωρζ Κλουζό και ήταν το τέταρτο σενάριο για τη ναζιστική εταιρεία παραγωγής Continental Films[3] [4] , η οποία έκανε ταινίες για να αντικαταστήσει τις απαγορευμένες αμερικανικές ταινίες. Ο Κλουζό έκανε αρκετές αλλαγές στο σενάριο, συμπεριλαμβανομένων των χαρακτήρων Μίλα και Βενς από το προηγούμενο σενάριο του Le dernier des six (1941). Ο προϋπολογισμός για την ταινία θεωρήθηκε αρκετά γενναιόδωρος και περιελάμβανε υλικά που ήταν υπερβολικά από τα προπολεμικά πρότυπα. Καθώς οι αμερικανικές ταινίες απαγορεύτηκαν κατά τη γερμανική κατοχή της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Continental Films είχε ως στόχο την ποιότητα και την εμπορική επιτυχία στις ταινίες της και παρήγαγε ταινίες που επρόκειτο να αντικαταστήσουν τις αμερικανικές ταινίες.[5] [5] Ο Δολοφόνος ζει στον αριθμό 21 είναι ένα θρίλερ με ελαφριά κωμικά στοιχεία, το οποίο ήταν και το στυλ των περισσότερων ταινιών μυστηρίου κατά τη διάρκεια της κατοχής.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κυκλοφόρησε στη Γαλλία στις 8 Ιουλίου 1942 και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947.[6] Στην αρχική της κυκλοφορία στη Γαλλία, η ταινία ήταν δημοφιλής στους κριτικούς και το κοινό. Ένας κριτικός από τον Le Miroir de l'Ecran σημείωσε την ενθουσιασμένη αντίδραση του κοινού στην πρεμιέρα της ταινίας, σημειώνοντας πώς διασκεδαστικές και πνευματώδεις σκηνές εναλλάσσονται σωστά με πιο σοβαρές και δραματικές και ότι η ταινία δημιούργησε ένα έξυπνο κοκτέιλ χιούμορ και δράματος.[4]

Ένας κριτικός από την Ciné-mondial επαίνεσε τη σκηνοθεσία του Κλουζό, δηλώνοντας ότι έβαλε τις τελευταίες πινελιές σε μια παραγωγή που είναι πυκνή, συνοπτική, κινητή, ποικίλη, όλα στην υπηρεσία μιας πλούσιας φαντασίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κριτικός για τους New York Times έγραψαν ότι Ο δολοφόνος ζει στο νούμερο 21, παρά το περιπλανώμενο σενάριο που αποτυγχάνει να συνδέσει πολλά χαλαρά άκρα, είναι καλό διασκεδαστικό για τους θεατές.[7]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0034478/. Ανακτήθηκε στις 13  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 www.imdb.com/title/tt0034478/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 13  Μαΐου 2016.
  3. ↑ Eder, Bruce. «Henri-Georges Clouzot : Overview». Allmovie. Rovi Corporation. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2009. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Mayne, French Film Guide, 1.
  5. ↑ 5,0 5,1 Lloyd, Henri-Georges Clouzot, 30.
  6. ↑ Erickson, Hal. «L'Assassin habite au 21 : Overview». Allmovie. Rovi Corporation. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009. 
  7. ↑ New York Times, Film Reviews, 2199.

Εξωτερικοί συνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_δολοφόνος_κατοικεί_στο_21&oldid=10382651"