31824 Έλατος
| Ανακάλυψη A | |
|---|---|
| Ανακαλύψας (-ασα): | C.S.S. |
| Ημερομηνία ανακάλυψης: | 29 Οκτωβρίου 1999 |
| Εναλλακτικές ονομασίες B: | 1999 UG5 |
| Κατηγορία: | |
| Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
| Εποχή 27 Απριλίου 2019 (Ι.Η. (JD) 2458600,5) | |
| Εκκεντρότητα (e): | 0,381 |
| Μεγάλος ημιάξονας (a): | 11,798 AU (1672,5 εκατομ. km) |
| Απόσταση περιηλίου (q): | 7,298 AU (1091,8 εκατομ. km) |
| Απόσταση αφηλίου (Q): | 16,297 AU (2438,1 εκατομ. km) |
| Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 14801,2 ημέρες |
| Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 5,244 ° (μοίρες) |
| Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
87,19 ° |
| Όρισμα του περιηλίου (ω): | 281,44 ° |
| Μέση ανωμαλία (M): | 185,62 ° |
Ο Έλατος (Elatus) είναι ένας σκουρόχρωμος κένταυρος (ουράνιο σώμα με χαρακτήρα μεταξύ αστεροειδή και κομήτη) με απόλυτο μέγεθος (όπως αυτό ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,42. Ανακαλύφθηκε το 1999 από αστρονόμους της Ουράνιας Επισκόπησης της Καταλίνα στο Αστεροσκοπείο του όρους Λέμον, στην Αριζόνα.[1] Το ουράνιο αυτό σώμα πήρε το όνομά του από τον Κένταυρο Έλατο της ελληνικής μυθολογίας.[2]
Τροχιά και ταξινόμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Έλατος περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο μεταξύ των τροχιών του Δία και του Ουρανού. Για να εκτελέσει μία πλήρη περιφορά χρειάζεται 40 γήινα έτη και 6 μήνες (14.801 ημέρες).[3]
Το αρχείο παρατηρήσεων του Ελάτου αρχίζει με μία απεικόνισή του πριν την ανακάλυψή του, από την Ψηφιακή Ουράνια Επισκόπηση Sloan στο Αστεροσκοπείο Απάτσι Πόιντ τον Σεπτέμβριο του 1998, 13 μήνες πριν από την επίσημη παρατήρηση ανακαλύψεώς του.[1]
Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περιστροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δύο καμπύλες φωτός του Ελάτου έχουν αποκτηθεί μέχρι σήμερα. Η ανάλυσή τους έδωσε μια μεγάλη για αστεροειδή περίοδο περιστροφής γύρω από τον άξονά του, 26,5 ή 26,82 ώρες, με μεταβολή φωτεινότητας 0,10 του μεγέθους.[4][5]
Διάμετρος, άλβεδο και φασματικός τύπος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με παρατηρήσεις από το Διαστημικό Αστεροσκοπείο Χέρσελ και την επισκόπηση από τη διαστημική αποστολή WISE, ο Έλατος έχει διάμετρο 49,8 και 57,0 χιλιόμετρα αντιστοίχως. Το γεωμετρικό άλβεδό του είναι περίπου 0,050.[6][7] Ο «Συνεργατικός Σύνδεσμος Καμπυλών Φωτός Αστεροειδών» (Collaborative Asteroid Lightcurve Link), δεχόμενοι ένα στάνταρ άλβεδο 0,057 για ανθρακούχους αστεροειδείς, προτείνει διάμετρο 45,9 χιλιομέτρων με βάση το απόλυτο μέγεθος 10,42.[8]
Ο Έλατος είναι κοκκινωπό σώμα, έχοντας φασματικό τύπο RR ή D.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «31824 Elatus (1999 UG5)». Minor Planet Center. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ Schmadel, Lutz D. (2006). «(31824) Elatus [11.8, 0.38, 5.3]». Dictionary of Minor Planet Names – (31824) Elatus, Addendum to Fifth Edition: 2003–2005. Springer Berlin Heidelberg. σελ. 198. doi:10.1007/978-3-540-34361-5_2331. ISBN 978-3-540-34361-5.
- ↑ «JPL Small-Body Database Browser: 31824 Elatus (1999 UG5)» (2009-04-18 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ Gutiérrez, P.J.; Ortiz, J.L.; Alexandrino, E.; Roos-Serote, M.; Doressoundiram, A. (Ιούνιος 2001). «Short term variability of Centaur 1999 UG5». Astronomy and Astrophysics 371: L1–L4. doi:. Bibcode: 2001A&A...371L...1G. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/bib_query?bibcode=2001A&A...371L...1G. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ Bauer, James M.; Meech, Karen J.; Fernández, Yanga R.; Farnham, Tony L.; Roush, Ted L. (Δεκέμβριος 2002). «Observations of the Centaur 1999 UG5: Evidence of a Unique Outer Solar System Surface». The Publications of the Astronomical Society of the Pacific 114 (802): 1309–1321. doi:. Bibcode: 2002PASP..114.1309B. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/bib_query?bibcode=2002PASP..114.1309B. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ Duffard, R.; Pinilla-Alonso, N.; Santos-Sanz, P.; Vilenius, E.; Ortiz, J.L.; Mueller, T. και άλλοι. (Απρίλιος 2014). «"TNOs are Cool": A survey of the trans-Neptunian region. XI. A Herschel-PACS view of 16 Centaurs». Astronomy and Astrophysics 564: 17. doi:. Bibcode: 2014A&A...564A..92D.
- ↑ Bauer, James M.; Grav, Tommy; Blauvelt, Erin; Mainzer, A.K.; Masiero, Joseph R.; Stevenson, Rachel και άλλοι. (Αύγουστος 2013). «Centaurs and Scattered Disk Objects in the Thermal Infrared: Analysis of WISE/NEOWISE Observations». The Astrophysical Journal 773 (1): 11. doi:. Bibcode: 2013ApJ...773...22B.
- ↑ «LCDB Data for (31824) Elatus». Asteroid Lightcurve Database (LCDB). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 31823 Βιέτ | 31824 Έλατος | 31825 1999 UL |
|---|