Χρήστης:Protnet/πρόχειρο/Ενεχυροδανειστήριο
 |
Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Protnet. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
τα ενεχυροδανειστήρια χρησιμοποιούν την νυχτερίδα που μεταφέρει ένα νόμισμα σε ένδειξη καλής τύχης.
Το ενεχυροδανειστήριο είναι επιχείρηση που παρέχει δάνεια με τόκο που εξασφαλίζονται με ενέχυρο. Σκοπός των ενεχυροδανειστηρίων είναι κυρίως η εξυπηρέτηση των φτωχοτέρων τάξεων οι οποίες ευρισκόμενες σε προσωρινή ή έκτακτη χρηματική ανάγκη, αναγκάζονται συνήθως να καταφεύγουν σε τοκογλύφους.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ίδρυση τους προωθήθηκε για φιλανθρωπικούς σκοπούς από τους φραγκισκανούς μοναχούς κατά το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Συγκεκριμένα το 1642 ο μοναχός Βαρνάβας ντε Τέρνι ίδρυσε στην Περούτζια της Ιταλίας φιλανθρωπική τράπεζα με την ονομασία «Monte di Pieta».[1] Όσοι προσέρχονταν σε αυτή μπορούσαν να δανείζονται μικρά ποσά καταθέτοντας ως εγγύσηση κάποιο ενέχυρο. Μετά την ίδρυση αυτή επακολούθησε το ενεχυροδανειστήριο στο Ορβιέτο στη Πάντοβα και σε άλλες πόλεις της Ιταλίας. Οι αποφάσεις της 5ης συνόδου του Λατερανού και το χρυσόβουλο του πάπα Πάπας Λέων Ι΄ για το επιτρεπτό του τόκου 1515 ευνόησαν την καθιέρωση αυτών των θεσμών στην Ιταλία, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη η διάδοσή του τους υπήρξε σχετικά μικρότερη και πιο καθυστερημένη.
Στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην Ελλάδα το ενεχυροδανειστήριο είναι θεσμός που λειτουργεί από τον 19ο αιώνα, αλλά η σχετική νομοθεσία ανανεώθηκε ριζικά κατά τα χρόνια του μεσοπολέμου. Υπάρχουν δύο τύποι: Το Κρατικό Ενεχυροδανειστήριο και τα ιδιωτικά.
Το Κρατικό Ενεχυροδανειστήριο ιδρύθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1933[2] ως κοινωνικό μέτρο για την προστασία των πολιτών από τους τοκογλύφους. Διαφέρει από τα υπόλοιπα ενεχυροδανειστήρια στο ότι παρέχει χαμηλότοκα δάνεια και ότι σε περίπτωση εκποίησης του ενέχυρου, το τυχόν πλεόνασμα, μετά την αποπληρωμή του δανείου, αποδίδεται στον πελάτη. Πιο συγκεκριμένα, το Κρατικό Ενεχυροδανειστήριο δίνει τρίμηνο δάνειο μέχρι 5.000 €, με δυνατότητα ανανέωσης για άλλους τρεις μήνες, με επιτόκιο 6% ετησίως, συν 4% έξοδα φύλαξης επί του ποσοστού εκτίμησης, συν Φ.Π.Α. επί του ποσού των εξόδων. Αν ο δανειζόμενος δεν εμφανιστεί μετά την πάροδο έξι μηνών, το ενέχυρο εκπλειστηριάζεται. Το Κρατικό Ενεχυροδανειστήριο λειτουργεί με τη στήριξη του Νέου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (που πλέον ανήκει στην τράπεζα Eurobank) και έχει δύο υποκαταστήματα, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.[3]
Τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής κρίσης, έχουν εμφανιστεί χιλιάδες ιδιωτικά ενεχυροδανειστήρια χρυσού και αυτοκινήτων σε όλη την Ελλάδα. Επίσημες πηγές τοποθετούν το πλήθος τους μεταξύ 1.000 και 6.000.[4] Πολλά από αυτά αγγίζουν τα όρια της τοκογλυφίας, με επιτόκια που φτάνουν μέχρι και 150%, σύμφωνα με έρευνες του Συνήγορου του Καταναλωτή και της υπηρεσίας Εποπτείας της Αγοράς του υπουργείου Ανάπτυξης[5] ενώ η παραβατικότητα αγγίζει το 60%, σύμφωνα με το ΣΔΟΕ.[4][6]
Νομικό πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με το νόμο 2251/94 περί προστασίας των καταναλωτών, σε περίπτωση που οι καταναλωτές αλλάξουν γνώμη και θέλουν να ανακτήσουν τα αντικείμενά τους, έχουν δικαίωμα υπαναχώρησης και ματαίωσης της συναλλαγής εντός 14 ημερολογιακών ημερών από την παραλαβή του χρηματικού ποσού συναλλαγής.[6]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ενεχυροδανειστήριο, ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, σ. 574, τομ. 5, έκδ. 1963
- ↑ «Νόμος υπ'αριθ. 5834 - Περί τοποθετήσεως διαθεσίμων του Ταχ. Ταμιευτηρίου και συστάσεως παρ'αυτώ ενεχυροδανειστηρίου "Λαϊκής Πίστεως"». ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. 13 Οκτωβρίου 1933. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Αντωνιάδη, Κάτια (11 Νοεμβρίου 2010). «Χρυσές δουλειές το Κρατικό Ενεχυροδανειστήριο». Εφημερίδα Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=222571. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 4,0 4,1 «Ιδού το ενεχυροδανειστήριο στο οποίο μας στέλνει ο ίδιος ο υφυπουργός Ανάπτυξης». Fpress. 15 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Χαροντάκης, Δημήτρης (20 Σεπτεμβρίου 2012). «Τοκογλυφία χωρίς όρια στα ενεχυροδανειστήρια χρυσού». Εφημερίδα Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ 6,0 6,1 «Τα ενεχυροδανειστήρια, η παραβατικότητα και ο... Ριχάρδος!». Ζούγκλα. 12 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]