Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χρήστης:Notaaa nkt/πρόχειρο/Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτή η σελίδα είναι ένα «πρόχειρο χρήστη» του Notaaa nkt. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας.
Για πληροφορίες σχετικά, δείτε: Μοντέρνα Τέχνη.
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης
Τοποθεσία του ΜοΜΑ στο Μανχάταν
Ίδρυση7 Νοεμβρίου 1929 μέτρηση???
ΠεριοχήΜανχάταν, Νέα Υόρκη
Επισκέπτες3,1 εκ. (2013)[1]
Ιστότοποςhttp://www.moma.org
Διεύθυνση11 Δυτικά 53η Οδός Νέα Υόρκη, NY 10019


Το "Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης" (γνωστό ως "MoMA"), βρίσκεται στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στην 53η οδό, ανάμεσα στην 5η και την 6η οδό. Έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και στην συλλογή μοντέρνας τέχνης. Συχνά αναφέρεται ως αυτό με την μεγαλύτερη επιρροή μουσείου μοντέρνας τέχνης στον κόσμο. [2] Είναι επίσης ένα από τα μεγαλύτερα στο κόσμο στο είδος του [3]. Η συλλογή του μουσείου προσφέρει μια επισκόπηση της μοντέρνας και της σύγχρονης τέχνης, συμπεριλαμβανομένων αρχιτεκτονικών έργων, του σχεδίου, του σκίτσου, της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της φωτογραφίας, της εκτύπωσης, των εικονογραφημένων βιβλίων και τα βιβλία καλλιτεχνών, τον κινηματογράφο και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Τα περιεχόμενα της Βιβλιοθήκης ανέρχονται σε 300.000 περίπου τίτλους βιβλίων και καταλόγους εκθέσεων, πάνω από 1.000 τίτλους περιοδικών και πάνω από 40.000 αρχεία εφήμερων, τα οποία αφορούν μεμονωμένους καλλιτέχνες και ομάδες. [4] Τα αρχεία κατέχουν πρωτογενή ύλη που σχετίζεται με την ιστορία της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης.[5]

Το ΜοΜΑ στεγάζει επίσης ένα εστιατόριο, το "Modern", που διευθύνεται από τον γεννημένο στην Αλσατία σεφ, Gabriel Kreuther.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Χέξερ και άλλα κτήρια (1929–39)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιδέα για την ίδρυση του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης αναπτύχθηκε αρχικά το 1929, από την Άμπι Ώλντριχ Ρόκφελερ,(σύζυγο του Τζον Ντάβισον Ροκφέλερ) και δύο φίλες της, την Λίλι Π. Μπλι και την Μαίρη Κουίν Σάλιβαν.[6] Έγιναν γνωστές ως "οι Κυρίες", "οι τολμηρές κυρίες" και "οι αδαμάντινες κυρίες". Νοίκιασαν ένα σεμνό μέρος για το νέο μουσείο, στο κτήριο Χέξερ στην 730ή λεωφόρο (γωνία της 5ης λεωφόρου και της 57ης) στο Μανχάταν. Άνοιξαν τις πόρτες τους για το κοινό στις 7 Νοεμβρίου 1929, εννιά ημέρες μετά το [Κραχ της Γουόλ Στριτ (1929) | κραχ του χρηματιστηρίου της Γουόλ Στριτ]. Η Άμπι προσκάλεσε τον Άνσον Γκούντγιαρ, τον πρώην πρόεδρο του συμβουλίου των μετόχων της Ολμπράιτ Αρτ Γκάλερι, με έδρα το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, για να γίνει πρόεδρος στο νέο μουσείο. Η Άμπι έγινε ταμίας. Εκείνη την εποχή ήταν το πρώτο μουσείο της Αμερικής αφιερωμένο αποκλειστικά στην μοντέρνα τέχνη και το πρώτο στο είδος του στο Μανχάταν, το οποίο είχε εκθέματα Ευρωπαϊκού μοντερνισμού. [7] Ένας από τους πρώτους που στρατολόγησε η Άμπι, για το προσωπικό του μουσείου, ήταν ο φημισμένος Αμερικανοϊάπωνας φωτογράφος Σοΐτσι Σουνάμι (εκείνη την εποχή ήταν διάσημος για τα πορτρέτα του, που αφορούσαν την χορεύτρια μοντέρνου χορού Μάρθα Γκράχαμ), ο οποίος υπηρέτησε το μουσείο σαν επίσημος φωτογράφος ντοκιμαντέρ από το 1930 έως το 1968.[8][9]

Ο Γκουντγίαρ στρατολόγησε τον Πώλ Τ. Σακς και τον Φρανκ Κράουνισιλντ να ενωθούν μαζί του, ως ιδρυτικοί διαχειριστές. Ο Σακς, αναπληρωτής διευθυντής και επιμελητής της Συλλογής Χαρακτικών και Σχεδίων του Μουσείου Fogg στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, εκείνες τις ημέρες ήταν ο υπεύθυνος συλλέκτης των εφόρων. Ο Γκούντγιαρ του ζήτησε να συστήσει έναν σκηνοθέτη και ο Σακς του πρότεινε τον Άλφρεντ Μπαρ Τζούνιορ, έναν πολλά υποσχόμενο νεαρό προστατευόμενό του. Υπό την καθοδήγηση του Μπαρ, τα εκθέματα του μουσείου, ένα αρχικό δώρο οκτώ εκτυπώσεων και ένα σχέδιο, γρήγορα επεκτάθηκαν. Η πρώτη επιτυχημένη δανεική έκθεση, ήταν το Νοέμβριο του 1929, όπου έκθετε πίνακες του Βαν Γκογκ, του Γκογκέν, του Σεζάν και του Σερά.[10]

Πρώτα στεγάσθηκε σε μια γκαλερί έξι αιθουσών. Τα γραφεία βρίσκονταν στον δωδέκατο όροφο του κτηρίου Χέξερ στο Μανχάταν, [11] στη γωνία της 5ης Λεοφώρου και 57ης οδού. Το μουσείο μεταφέρθηκε σε τρεις προσωρινές τοποθεσίες μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Ο σύζυγος της Άμπι ήταν σθεναρά αντίθετος στο μουσείο (καθώς και για στη σύγχρονη τέχνη) και αρνήθηκε να απελευθερώσει κεφάλαια για την επιχείρηση, τα οποία έπρεπε να ληφθούν από άλλες πηγές και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τις συχνές αλλαγές της τοποθεσίας του. Παρ 'όλα αυτά, τελικά δώρισε το οικόπεδο για την τρέχουσα τοποθεσία του μουσείου, καθώς και άλλες δωρεές κατά την πάροδο του χρόνου, και έτσι έγινε στην πραγματικότητα ένας από τους μεγαλύτερες ευεργέτες του..[12]:376, 386

Κατά την περίοδο αυτή, σηματοδοτήθηκαν περισσότερες εκθέσεις εξεχόντων καλλιτεχνών, όπως του μοναχικού Βίνσεντ βαν Γκογκ, στις 4 Νοεμβρίου 1935. Η έκθεση ήταν πρωτοφανής. Περιείχε εξήντα έξι ελαιογραφίες και πενήντα σχεδία από την Ολλανδία, καθώς και οδυνηρά αποσπάσματα από επιστολές του καλλιτέχνη. Ήταν μια μεγάλη δημόσια επιτυχία λόγω της διευθέτησης του εκθέματος από τον Μπαρ, και έγινε "ένας προάγγελος για την θέση που κατέχει ο Βαν Γκογκ σε αυτήν την ημέρα για τη σύγχρονη φαντασία" [12]:376

53η οδός (1939–σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεκαετίες του 1930 και του 1940

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσείο απέκτησε πλέον διεθνή αίγλη, με την εξαιρετικά επιτυχημένη και πλέον διάσημη ανασκόπηση του Πικάσο, που έλαβε χώρα από το 1939 έως το 1940, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Στην γκάμα των παρουσιαζόμενων έργων, αντιπροσώπευσε μια σημαντική επανερμηνεία του Πικάσο για τους μελλοντικούς μελετητές της τέχνης και τους ιστορικούς της. Το πρόγραμμα αυτό, καθοδηγήθηκε από τον Μπαρ, ο οποίος ήταν θερμός υποστηρικτής του Πικάσο. Στην εν λόγω έκθεση, ο Πικάσο αποθεώθηκε ως ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης της εποχής, θέτοντας τον ως πρότυπο για όλα τα αφιερώματα του μουσείου που επρόκειτο να ακολουθήσουν. [13] 'Το Αγόρι που Οδηγεί ένα Άλογο' ήταν αντικείμενο φιλονικίας, ανάμεσα στο ΜοΜΑ και το Μουσείο Σολομών Ρ. Γκούγκενχάιμ, ως προς το ποιο είχε την ιδιοκτησία του. [14]


Η είσοδος στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

Όταν ο γιος της Άμπι Ρόκφελερ, Νέλσον Ροκφέλερ, επιλέχθηκε από το συμβούλιο των μετόχων να γίνει ο πρόεδρος το 1939, στην ηλικία των 30, έγινε ο αρχικός εμπνευστής και ιδρυτής των δημοσίων σχέσεων, της εξαγοράς και μετέπειτα επέκτασης στα νέα κεντρικά γραφεία στην 53η οδό. Ο αδελφός του, Ντέιβιντ Ρόκφελερ, εντάχθηκε επίσης στο διοικητικό συμβούλιο του μουσείου των μετόχων το 1948 και ανέλαβε την προεδρία, όταν ο Νέλσον εξελέγη Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης το 1958.

Με τη σειρά του ο Νέιβιντ προσέλαβε τον διακεκριμένο αρχιτέκτονα Φίλιπ Τζόνσον να επανασχεδιάσει το κήπο του μουσείου και το ονομάστε το προς τιμήν της μητέρας του, ο 'κήπος με τα γλυπτά της Άμπι Όλντριχ Ροκφέλερ'. Ο ίδιος και η οικογένεια Ροκφέλερ, έχουν διατηρήσει σε γενικές γραμμές, μια στενή σχέση με το μουσείο καθόλη την ιστορία του, με το Ταμείο Rockefeller Brothers να χρηματοδοτεί το ίδρυμα από το 1947. Τόσο ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ Τζ., όσο και η Σάρον Πέρσι Ροκφέλερ (σύζυγος του γερουσιαστή Τζέι Ροκφέλερ), κατέχουν θέσεις στο διοικητικό συμβούλιο των μετόχων. Το 1937, το MoMA είχε μεταφερθεί στο κτήριο Time-Life Building στο Rockefeller Center, με γραφεία και με υπόγειες γκαλερί. Το μόνιμο σπίτι του, πλέον ανακαινισμένο και σχεδιασμένο, μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Στυλ, από τους μοντερνιστές αρχιτέκτονες Φίλιπ Λ. Γκούντγουϊν και Έντουαρντ Ντούρελ Στόουν, άνοιξε για το κοινό στις 10 Μαΐου 1939. Την λαμπρή τελετή παρακολούθησε μια επιφανής εταιρεία 6.000 ατόμων, καθώς και ο Λευκός Οίκος με Πρόεδρο τον Φράνκλιν Ν. Ρούσβελτ, μέσω ανοιχτής επικοινωνίας του ραδιοφώνου.[15]

Η φωτιά του 1958

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Απριλίου 1958, μια φωτιά στον δεύτερο όροφο κατέστρεψε ένα πίνακα ζωγραφικής μήκους 5,48 μ. του Μονέ, τα Νούφαρα (ο τωρινός πίνακας τα Νούφαρα του Μονέ, αποκτήθηκε λίγο μετά την πυρκαγιά, ως αντικατάσταση). Η φωτιά ξεκίνησε όταν οι εργάτες που εγκαθιστούσαν τον κλιματισμό, κάπνιζαν κοντά σε δοχεία με χρώματα, πριονίδια και ένα πανί καμβά. Ένας εργάτης σκοτώθηκε στη φωτιά και αρκετοί πυροσβέστες έκαναν θεραπεία για εισπνοή καπνού. Αν και παρέμειναν κάποιοι μεγάλοι πίνακες ζωγραφικής, συμπεριλαμβανομένου του Μονέ, οι περισσότεροι από τους πίνακες είχαν μετακινηθεί προκειμένου να επισκευαστεί το πάτωμα. Τα έργα τέχνης του 3ου και του 4ου ορόφου είχαν μετακινηθεί στο μουσείο αμερικανικής τέχνης Whitney, που εφάπτεται στην πλευρά της 54ης οδού. Ανάμεσα στα έργα που μετακινήθηκαν ήταν το 'Μια Κυριακή απόγευμα στο νησί της La Grande Jatte' που τους το είχε δανείσει το Ινστιτούτο Τεχνών του Σικάγο. Επισκέπτες και εργαζόμενοι που ήταν στα πατώματα πάνω από τη φωτιά, ανέβηκαν στην στέγη του κτηρίου και στη συνέχεια πήδηξαν στη στέγη ενός γειτονικού αρχοντικού.[16]

Πρόσφατο παρελθόν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1969, το ΜοΜΑ ήταν στο κέντρο μιας διαμάχης, ανάμεσα στο αν θα έπρεπε να αποσύρει την χρηματοδότηση από την εικονική αντιπολεμική αφίσα 'Και μωρά'. Το 1969, ο 'Εργατικός Συνασπισμός Τέχνης' (Art Workers Coalition -AWC), μια ομάδα καλλιτεχνών της Νέας Υόρκης που αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ, σε συνεργασία με τα μέλη του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, Άρθουρ Ντρέξλερ και Ελίζαμπεθ Σω,[17] δημιούργησαν μια εικονική αφίσα διαμαρτυρίας, την οποία ονόμασαν 'Και μωρά'. Η αφίσα χρησιμοποιεί μια εικόνα από τον φωτορεπόρτερ Ronald L. Haeberle και αναφορές του My Lai Massacre. Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (ΜοΜΑ) είχε υποσχεθεί να χρηματοδοτήσει και να θέσει σε κυκλοφορία την αφίσα, αλλά μετά την εμφάνιση της περί τα 0,75 μ. αποφάσισε να αποσύρει την χρηματοδότηση για το έργο την τελευταία στιγμή. [18] [19] To Διοικητικό Συμβούλιο των μετόχων του MoMA, συμπεριλαμβανομένων των Νέλσον Ροκφέλερ και William S. Paley (επικεφαλής του CBS), ο οποίος φέρεται να «χτύπησε ταβάνι" για να δει τις αποδείξεις της αφίσας. [18] Η αφίσα είχε συμπεριληφθεί λίγο αργότερα στην έκθεση του ΜοΜΑ 'Πληροφορίες', που έλαβε χώρα από τις 2 Ιουλίου έως τις 20 Σεπτέμβριος 1970, με επιμέλεια του Kynaston McShine. [20] Μια άλλη γνωστή διαμάχη ενέπλεκε τον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο 'Το αγόρι οδηγεί ένα άλογο', 1905-1906, ο οποίος είχε δωριθεί στο MoMA από τον William S. Paley το 1964. Η κυριότητα του πίνακα αυτού διεκδικήθηκε μεταξύ του MoMA και του μουσείου Solomon R. Guggenheim.

Η επέκταση από το 1983 μέχρι σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σκάλες στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης
Cross-section of the Museum of Modern Art

Το 1983 το Μουσείο υπερδιπλασίασε την γκαλερί του και αύξησε τους επιμελητές του τμήματος κατά 30%, πρόσθεσε ένα αμφιθέατρο, δύο εστιατόρια και ένα βιβλιοπωλείο, σε σλυνδεση με την κατασκευή του 56όροφου Μουσείου Πύργου που γειτνιάζει με το μουσείο.[18]

Το 1997 ο Ιάπωνας αρχιτέκτονας Yoshio Taniguchi, νίκησε δέκα άλλους διεθνείς αρχιτέκτονες και κέρδισε το διαγωνισμό για να εκτελέσει τον επανασχεδιασμό του μουσείου. Έγιναν εκτεταμένες ανακαινίσεις στην κεντρική τοποθεσία του MoMA στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κλείνοντας στις 21 Μαΐου 2002, και επαναλειτουργώντας για το κοινό σε ένα κτίριο σχεδιασμένο από τον Taniguchi μαζί με τον Kohn Pedersen Fox, στις 20 Νοεμβρίου, 2004. Από τις 29 Ιουνίου 2002, μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου 2004, ένα μέρος της συλλογής του ήταν σε έκθεση σε αυτό που ονομάστηκε MoMA QNS, ένα πρώην εργοστάσιο της Swingline κατασκευής συρραπτικών στο Long Island City, Queens. Η επέκταση, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης toy προικώοy toy MoMA για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων, κόστισε 858 εκ. δολάρια συνολικά. Το έργο διπλασίασε σχεδόν το χώρο toy MoMa για εκθέσεις και προγράμματα και διαθέτει 59.000 m2 (630,000 τετρ. πόδια) του νέου και επανασχεδιασμένου χώρου. Το κτήριο 'Peggy and David Rockefeller Building' στο δυτικό τμήμα της περιοχής, στεγάζει την κύρια έκθεση της γκαλερί, και το κτήριο 'The Lewis B. and Dorothy Cullman Education and Research Building, μετά από τον Lewis Β. Cullman και την Dorothy Cullman, παρέχει πενταπλάσιο χώρο για αίθουσες διδασκαλίας, αμφιθέατρα, εργαστήρια κατάρτισης εκπαιδευτικών και διεύρυνε Βιβλιοθήκη του μουσείου και Αρχείου στην ανατολική μερίδα. Αυτά τα δύο κτήρια πλαισιώνουν τη διευρυμένη 'Γλυπτική κήπου της Άμπι Ρόκφελλερ'.


Η αρχιτεκτονική της ανακαίνισης του κτηρίου είναι αμφιλεγόμενη. Κατά το άνοιγμα της, ορισμένοι κριτικοί θεώρησαν ότι ο σχεδιασμός του Taniguchi ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, ενώ πολλοί άλλοι ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένοι με ορισμένες πτυχές του σχεδιασμού, όπως η ροή του χώρου.[19][20][21]


Το κτήριο The Lewis Β και Dorothy Cullman Εκπαίδευση και κτήριο Ερευνών σηματοδότησε το αποκορύφωμα του έργου του Taniguchi, παρέχοντας σημαντικά αυξημένο χώρο για ευρείας κλίμακας εκπαιδευτικές και ερευνητικές δραστηριότητες στο MoMA.[22] Το κτήριο διαθέτει επίσης μια είσοδο για σχολικές ομάδες, ένα αμφιθέατρο 125 θέσεων, ένα κέντρο προσανατολισμού, ένα χώρο για εργαστήριο για τα προγράμματα κατάρτισης των εκπαιδευτικών, κέντρα μελετών, και ένα μεγάλο σαλόνι με διπλό ύψος το οποίο έχει θέα στον Κήπο Γλυπτικής.

Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης πουλάει το τελευταίο του άδειο κομμάτι γης στο Μίνταουν για $125 εκ. στον Hines Development, μια διεθνή εταιρεία στην ανάπτυξη ακίνητης περιουσίας με έδρα το Χιούστον. Ο Hines με τη σειρά του ανακοίνωσε τα σχέδιά του για την κατασκευή του 53W53, ενός ουρανοξύστη που να είναι τόσο ψηλός όσο το Empire State Building. Το 2009 το τμήμα Πολεοδομίας της Νέας Υόρκης ανακοίνωσε πως το κτήριο θα μπορούσε να χτιστεί μόνο εάν ήταν 200 πόδια κοντύτερο από το αρχικό του σχέδιο. Από το Μάρτιο του 2015 βρίσκεται σε εξέλιξη η οικοδόμηση του.

Το 2011 το μουσείο απέκτησε το Αμερικανικό Μουσείο Λαϊκής Τέχνης για 31.200.000$ με το οποίο συνορεύει στην ανατολική πλευρά.[23][24] Δύο χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο, ανακοίνωσε ότι σχεδίαζε να κατεδαφίσει το μουσείο λαογραφικής τέχνης. Έπειτα από πολλές διαμαρτυρίες,[25] η αρχιτεκτονική φίρμα Diller Scofidio + Renfro προσελήφθη για να αξιολογήσει κατά πόσον το κτήριο λαϊκής τέχνης θα μπορούσε να ενσωματωθεί με μια ανακαίνιση.[26]

Στις αρχές του 2014, το μουσείο παρουσίασε τα σχέδια Diller Scofidio + Renfro για έναν επανασχεδιασμό του κτιρίου του, το οποίο διαθέτει έναν αναδιπλούμενο γυάλινο τοίχο, νέο χώρο της γκαλερί και το άνοιγμα ολόκληρου του πρώτου ορόφου, συμπεριλαμβανομένου και του κήπου της γλυπτικής, δωρεάν για το κοινό. Ειδικότερα, η προτεινόμενη επέκταση θα δώσει στο μουσείο 15.500 τετραγωνικά πόδια νέου χώρου για την γκαλερί στον πρώην χώρο του Μουσείου αμερικανικής Λαϊκής Τέχνης και 39.000 στον 53W53. Η κατασκευή του έργου έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί μέχρι το 2018 ή 2019.[26]

Στέγαση εκθέσεων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το MoMA κατά καιρούς έχει υποστηρίξει και φιλοξενεί προσωρινές εκθέσεις, που αντικατοπτρίζουν διάσπαρτες ιδέες στην ιστορία της αρχιτεκτονικής.

Έργα Τέχνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[[:File:Les Demoiselles d'Avignon.jpg|thumb|280px|Πάμπλο Πικάσο, Οι Δεσποινίδες της Αβινιόν, 1907]]

Κλωντ Μονέ, Αντανάκλαση των σύννεφων στη λίμνη, c.1920

Θεωρείται από πολλούς ότι έχει την καλύτερη συλλογή των σύγχρονων δυτικών αριστουργημάτων στον κόσμο, στα εκθέματα του MoMA περιλαμβάνονται περισσότερα από 150.000 μεμονωμένα κομμάτια και περίπου 22.000 ταινίες και 4 εκατομμύρια πόζες φωτογραφιών. Στις εκθέσεις με τις συλλογές υπάρχουν σημαντικά και οικεία έργα όπως τα ακόλουθα:

Επιλεγμένα κορυφαία στιγμιότυπα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατέχει, επίσης ένα ευρύ φάσμα έργων επηρεασμένα από Ευρωπαίους και Αμερικανούς καλλιτέχνες [List of American artists|American artists]] συμπεριλαμβανομένων του Georges Braque, του Marcel Duchamp, τουWalker Evans, της Helen Frankenthaler, του Alberto Giacometti, του Arshile Gorky, του Hans Hofmann, του Edward Hopper, του Paul Klee, του Franz Kline, του Willem de Kooning, της Dorothea Lange, του Fernand Léger, του Roy Lichtenstein, του Morris Louis, τουRené Magritte, του Aristide Maillol, του Joan Miró, Henry Moore, του Kenneth Noland, του Georgia O'Keeffe, του Jackson Pollock, Robert Rauschenberg, του Auguste Rodin, του Mark Rothko, του David Smith, του Frank Stella και εκατοντάδων άλλων.

Το ΜoMA ανέπτυξε για πρώτη φορά κάτω από έναν παγκοσμίου φήμης φωτογράφο τέχνης, Edward Steichen, μια συλλογή και στη συνέχεια τον διαδέχτηκε ο δικής του επίλογης Τζον Szarkowski, ο οποίος περιελάμβανε φωτογραφίες του Todd Webb.[30] Το τμήμα ιδρύθηκε από τον Beaumont Newhall το 1940.[31] Υπό την επίβλεψη του Szarkowski, εστίασε σε μια πιο νεωτεριστική και μοντέρνα προσέγγιση στο μέσον, αυτήν που τόνισε τις εικόνες ντοκιμαντέρ και τις ορθόδοξες τεχνικές σκοτεινού θαλάμου.

Ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1932, ο ιδρυτής του μουσείου Alfred Barr τόνισε τη σημασία του εισάγοντας το ως «η μόνη μεγάλη ιδιάζουσα μορφή τέχνης στον εικοστό αιώνα» στο «αμερικανικό κοινό που θα πρέπει να εκτιμήσουν καλές ταινίες και να τις υποστηρίξει». O επιμελητής του μουσείου και παραγωγός ταινιών John Hay Whitney έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Ταινιοθήκης του Μουσείου το 1935 έως το 1951. Η συλλογή Whitney συναρμολογήθηκε με τη βοήθεια της επιμελήτριας ταινίας Iris Barry και ήταν τόσο επιτυχής που το 1937 η Ακαδημία της Motion Pictures Τεχνών και Επιστημών επαίνεσε το Μουσείο με το βραβείο «για τη σημαντική εργασία της για τη συλλογή ταινιών . . . και για πρώτη φορά που έκανε εφικτό στο κοινό τα μέσα για τη μελέτη της ιστορικής και αισθητικής εξέλιξης του κινηματογράφου ως μία από τις μεγάλες τέχνες.

stressed the importance of introducing "the only great art form peculiar to the twentieth century" to "the American public which should appreciate good films and support them." Museum Trustee and film producer John Hay Whitney became the first chairman of the Museum's Film Library from 1935 to 1951. The collection Whitney assembled with the help of film curator Iris Barry was so successful that in 1937 the Academy of Motion Pictures Arts and Sciences commended the Museum with an award "for its significant work in collecting films . . . and for the first time making available to the public the means of studying the historical and aesthetic development of the motion picture as one of the major arts."[32]

The first curator and founder of the Film Library was Iris Barry, a British film critic and author, whose three decades of pioneering work in collecting films and presenting them in coherent artistic and historical contexts gained recognition for the cinema as the major new art form of our century. Barry and her successors have built a collection comprising some eight thousand titles today, concentrating on assembling an outstanding collection of the important works of international film art, with emphasis being placed on obtaining the highest-quality materials.[33]

The exiled film scholar Siegfried Kracauer worked at the MoMA film archive on a psychological history of German film between 1941 and 1943. The result of his study, From Caligari to Hitler: A Psychological History of the German Film (1947), traces the birth of Nazism from the cinema of the Weimar Republic and helped lay the foundation of modern film criticism.

Under the Museum of Modern Art Department of Film, the film collection includes more than 25,000 titles and ranks as one of the world's finest museum archives of international film art. The department owns prints of many familiar feature-length movies, including Citizen Kane and Vertigo, but its holdings also contains many less-traditional pieces, including Andy Warhol's eight-hour Empire, various TV commercials, and Chris Cunningham's music video for Björk's All Is Full of Love.

Library

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

MoMA has two library locations, one in Manhattan as part of the main museum complex and one in Queens. These are research libraries that house non-circulating collections documenting various media, including sculpture, prints, photography, film, performance, and architecture related to modern and contemporary art from 1880–present. The collection includes 300,000 books, 1,000 periodicals, and 40,000 files about artists and artistic groups. There are over 10,000 artist books in the collection.[34] The libraries are open by appointment to all researchers. The library’s catalogue is called DADABASE.[4] DADABASE includes records for all of the material in the library, including books, artist books, exhibition catalogue, special collections materials, and electronic resources.[35] The Museum of Modern Art's collection of artist books includes works by Ed Ruscha, Marcel Broodthaers, Susan Bee, Carl Andre, David Horvitz, and many others.[36]

Additionally, the MoMA library has other valuable electronic resources along with DADABASE. Other electronic resources of the MoMA Library include MoMA Installation Photographs, MoMA Architecture and Design Collection, MoMA Exhibition Chronology (1929-Present), periodical indexes (including JSTOR and Art Abstract), auction results indexes (including ArtFact and Artnet), ARTstor Image Database, and WorldCat union catalog.[37]

Architecture and design

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης: List of works in the Museum of Modern Art#Department of Architecture and Design

MoMA's Department of Architecture and Design was founded in 1932[38] as the first museum department in the world dedicated to the intersection of architecture and design.[39] The department's first director was Philip Johnson who served as curator between 1932–34 and 1946–54.[40]

The collection consists of 28,000 works including architectural models, drawings and photographs.[38] One of the highlights of the collection is the Mies van der Rohe Archive.[39] It also includes works from such legendary architects and designers as Frank Lloyd Wright,[41][42][43][44] Paul László, the Eameses, Isamu Noguchi, and George Nelson. The design collection contains many industrial and manufactured pieces, ranging from a self-aligning ball bearing to an entire Bell 47D1 helicopter. In 2012, the department acquired a selection of 14 video games, the basis of an intended collection of 40 which is to range from Pac-Man (1980) to Minecraft (2011).[45]

Management

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Attendance

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

MoMA has seen its average number of visitors rise to 2.5 million from about 1.5 million a year before its new granite and glass renovation. In 2009, the museum reported 119,000 members and 2.8 million visitors over the previous fiscal year. MoMA attracted its highest-ever number of visitors, 3.09 million, during its 2010 fiscal year;[46] however, attendance dropped 11 percent to 2.8 million in 2011.[47]

The museum was open every day since its founding in 1929, until 1975, when it closed one day a week (originally Wednesdays) to reduce operating expenses. In 2012, it again opened every day, including Tuesday, the one day it has traditionally been closed.[48]

Admission

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

MoMA's reopening brought controversy as its admission cost increased from US$12 to US$20, making it one of the most expensive museums in the city; however, it has free entry on Fridays after 4pm, thanks to sponsorship from Uniqlo. Also, many New York area college students receive free admission to the museum. Ως τις October 2012, admission fees for MoMA at its Midtown Manhattan location are as follows: Adults, $25. Seniors (65 and over with ID), $18. Students (full-time with current ID), $14. Children (16 and under), Free (note that this policy does not apply to children in groups). Members, Free. Guests of Members, $5 (limit of five per visit).

Finances

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

A private non-profit organization, MoMA is the seventh-largest U.S. museum by budget;[49] its annual revenue is about $145 million (none of which is profit). In 2011, the museum reported net assets (basically, a total of all the resources it has on its books, except the value of the art) of just over $1 billion.

Unlike most museums, the museum eschews government funding, instead subsisting on a fragmented budget with a half-dozen different sources of income, none larger than a fifth.[50] Before the economic crisis of late 2008, the MoMA’s board of trustees decided to sell its equities in order to move into an all-cash position. An $858 million capital campaign funded the 2002-2004 expansion,[49] with David Rockefeller donating $77 million in cash. In 2005, Rockefeller pledged an additional $100 million toward the museum's endowment.[51] In 2011, Moody's Investors Service, a bond rating agency, rated $57 million worth of new debt in 2010 with a positive outlook and echoed their Aa2 bond credit rating for the underlying institution. The agency noted that MoMA has "superior financial flexibility with over $332 million of unrestricted financial resources," and has had solid attendance and record sales at its retail outlets around the city and online. Some of the challenges that Moody's noted were the reliance that the museum has on the tourist industry in New York for its operating revenue, and a large amount of debt. The museum at the time had a 2.4 debt-to-operating revenues ratio, but it was also noted that MoMA intended to retire $370 million worth of debt in the next few years. Standard & Poor's raised its long-term rating for the museum as it benefited from the fundraising of its trustees.[52] After construction expenses for the new galleries are covered, the Modern estimates that some $65 million will go to its $650 million endowment.

MoMA spent $32 million to acquire art for the fiscal year ending in June 2012.[53]

MoMA employs about 815 people.[50] The museum's tax filings from the past few years suggest a shift among the highest paid employees from curatorial staff to management.[54] The museum's director Glenn D. Lowry earned $1.6 million in 2009[55] and lives in a rent-free $6 million apartment above the museum.[56]

Key people

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Officers and the Board of Trustees

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Currently, the Board of Trustees includes 42 trustees and 15 life trustees. Even including the board's 14 "honorary" trustees, who do not have voting rights and do not play as direct a role in the museum, this amounts to an average individual contribution of more than $7 million.[54] The Founders Wall was created in 2004, when MoMA’s expansion was completed, and features the names of actual founders in addition to those who gave significant gifts; about a half-dozen names have been added since 2004. For example, Ileana Sonnabend's name was added in 2012, even though she was only 15 when the museum was established in 1929.[57]

Board of Trustees

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Board of Trustees:


Life Trustees:

Honorary Trustees:

Directors

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Chief Curators

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Klaus Biesenbach Director of MoMA PS1 and Chief Curator at Large (2009–present)
  • Barry Bergdoll, Chief Curator of Architecture and Design (2007–13)
  • Sabine Breitwieser, Chief Curator of Media and Performance Art (2010–3)
  • Christophe Cherix, Chief Curator of Prints and Illustrated Books (2010–3), Prints and Drawings (2013–present)
  • Stuart Comer, Chief Curator of Media and Performance Art (2014–present)
  • Cornelia Butler, Chief Curator of Drawings (2006–13)
  • Quentin Bajac, Chief Curator of Photography (2012–present)
  • Rajendra Roy, Chief Curator of Film (2007–present)
  • Martino Stierli, Chief Curator of Architecture and Design (2015–present)
  • Ann Temkin, Chief Curator of Painting and Sculpture (2008–present)

See also

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

References

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Notes

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ http://www.museus.gov.br/wp-content/uploads/2014/04/TheArtNewspaper2013_ranking.pdf
  2. ↑ Kleiner, Fred S.· Christin J. Mamiya (2005). «The Development of Modernist Art: The Early 20th Century». Gardner's Art through the Ages: The Western Perspective. Thomson Wadsworth. σελ. 796. ISBN 0-495-00478-2. The Museum of Modern Art in New York City is consistently identified as the institution most responsible for developing modernist art ... the most influential museum of modern art in the world. 
  3. ↑ http://www.newyorkartworld.com/museums/momamuseum.html Museum of Modern Art – New York Art World] Αρχειοθετήθηκε Φεβρουάριος 23, 2009 στη Wayback Machine του Internet Archive
  4. ↑ 4,0 4,1 The Museum of Modern Art Library
  5. ↑ MoMA Mission Statement
  6. ↑ «The Museum of Modern Art». The Art Story. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2015. 
  7. ↑ First modern art museum featuring European works in Manhattan – Michael FitzGerald, Making Modernism: Picasso and the Creation of the Market for Twentieth-Century Art. New York: Farrar, Straus and Giroux, 1995. (p. 120)
  8. ↑ «Seattle Camera Club from Kathy Muir». Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014. 
  9. ↑ Smith, Roberta (2015-09-11). «Review: Picasso, Completely Himself in 3 Dimensions». http://www.nytimes.com/2015/09/11/arts/design/review-picasso-sculpture-moma-museum-of-modern-art.html. Ανακτήθηκε στις 2015-12-03. 
  10. ↑ Origins of MoMA and first successful loan exhibition – see John Ensor Harr and Peter J. Johnson, The Rockefeller Century: Three Generations of America's Greatest Family, New York: Charles Scribner's Sons, 1988. (pp. 217–18)
  11. ↑ Carter B. Horsley. «The Crown Building (formerly the Heckscher Building)». The City Review. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Bernice Kert, Abby Aldrich Rockefeller: The Woman in the Family. New York: Random House, 1993.
  13. ↑ MoMA's international prominence through the Picasso retrospective of 1939–40 – see FitzGerald, op. cit. (pp. 243–62)
  14. ↑ Carol Vogel, Two Museums Go to Court Over the Right to Picassos, The New York Times, 8 December 2007
  15. ↑ Time Magazine. 1939: The formal opening of MoMA
  16. ↑ the making of: movies, art, &c., by greg allen. greg.org (September 2, 2010). Retrieved September 4, 2010.
  17. ↑ https://books.google.gr/books?id=Oe4AOVHkJ9oC&pg=PA363&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false M. Paul Holsinger, "And Babies" in War and American Popular Culture, Greenwood Press, 1999, pg. 363
  18. ↑ Museum of Modern Art Expansion. Pcparch.com. Retrieved September 2, 2010.
  19. ↑ Updike, John (15 Νοεμβρίου 2004). «Invisible Cathedral». The New Yorker. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010. Nothing in the new building is obtrusive, nothing is cheap. It feels breathless with unspared expense. It has the enchantment of a bank after hours, of a honeycomb emptied of honey and flooded with a soft glow. 
  20. ↑ Smith, Roberta (November 1, 2006). «Tate Modern's Rightness Versus MoMA's Wrongs». New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 14, 2007. //web.archive.org/web/20071014051226/http://nytimes.com/2006/11/01/arts/design/01tate.html?ei=5088&en=93bb317dd36f453a&ex=1320037200&partner=rssnyt&emc=rss&pagewanted=print. Ανακτήθηκε στις February 27, 2007. «The museum’s big, bleak, irrevocably formal lobby atrium ... is space that the Modern could ill afford to waste, and such frivolousness continues in its visitor amenities: the hard-to-find escalators and elevators, the too-narrow glass-sided bridges, the two-star restaurant on prime garden real estate where there should be an affordable cafeteria ...Yoshio Taniguchi’s MoMA is a beautiful building that plainly doesn’t work.» 
  21. ↑ Rybczynski, Witold (30 Μαρτίου 2005). «Street Cred: Another Way of Looking at the New MOMA». Slate.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2007. 
  22. ↑ MoMA Builds. MoMA (November 20, 2004). Retrieved September 4, 2013.
  23. ↑ Taylor, Kate (May 10, 2011). «MoMA to Buy Building Used by Museum of Folk Art». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 27, 2011. https://web.archive.org/web/20110527020331/http://www.nytimes.com/2011/05/11/nyregion/moma-to-buy-american-folk-art-museum-building.html?_r=1. Ανακτήθηκε στις September 25, 2014. 
  24. ↑ MoMA’s $31.2M purchase of American Folk Art Museum closes. Therealdeal.com (August 4, 2011). Retrieved September 4, 2013.
  25. ↑ Goldberger, Paul (8 Ιανουαρίου 2014). «Friendly Fire on the Culture Front? Why the Museum of Modern Art is Making a Fatal Mistake». Vanity Fair. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2014. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Pogrebin, Robin (January 8, 2014). «A Grand Redesign of MoMA Does Not Spare a Notable Neighbor». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 29, 2014. //www.nytimes.com/2014/01/09/arts/design/a-grand-redesign-of-moma-does-not-spare-a-notable-neighbor.html?_r=0. Ανακτήθηκε στις September 29, 2014. 
  27. ↑ Denzer, Anthony (2008). Gregory Ain: The Modern Home as Social Commentary. Rizzoli Publications. ISBN 0-8478-3062-4. 
  28. ↑ MoMA Announces Selection of Five Architects to Display Prefabricated Homes Outside Museum in Summer 2008
  29. ↑ Pogrebin, Robin (January 8, 2008). «Is Prefab Fab? MoMA Plans a Show». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 25, 2014. //web.archive.org/web/20140926012018/http://www.nytimes.com/2008/01/08/arts/design/08moma.html?_r=2&scp=1&sq=prefab+fab&st=nyt&oref=slogin&. Ανακτήθηκε στις May 24, 2008. 
  30. ↑ «Todd Webb, 94, Peripatetic Photographer». The New York Times. April 22, 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 3, 2012. //web.archive.org/web/20120403211951/http://www.nytimes.com/2000/04/22/arts/todd-webb-94-peripatetic-photographer.html. Ανακτήθηκε στις October 10, 2010. 
  31. ↑ «Peter Galassi Is Modern's Photo Director». New York Times. October 12, 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 19, 2010. https://web.archive.org/web/20101119153002/http://www.nytimes.com/1991/10/12/arts/peter-galassi-is-modern-s-photo-director.html. Ανακτήθηκε στις September 25, 2014. 
  32. ↑ «History of MoMA Film Collection». Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2012. 
  33. ↑ The Museum of Modern Art, New York, Harry N. Abrams, Incorporated, New York, 1997, p. 527
  34. ↑ http://www.moma.org/learn/resources/library/faq_library_collection#ab
  35. ↑ http://www.moma.org/learn/resources/library/index
  36. ↑ http://arcade.nyarc.org/search~S15/
  37. ↑ http://www.moma.org/learn/resources/library/faq_library_collection#eresources
  38. ↑ 38,0 38,1 Broome, Beth: A Landmark Acquisition for MoMA’s Architecture and Design Department in the Architectural Record, November 4, 2011
  39. ↑ 39,0 39,1 MoMA: Architecture and Design, retrieved November 30, 2011
  40. ↑ MOMA: Philip Johnson Papers in The Museum of Modern Art Archives, 1995
  41. ↑ Frank Lloyd Wright Exhibit opens at MoMA
  42. ↑ Frank Lloyd Wright Archives at MoMA
  43. ↑ Frank Lloyd Wright and the City: Density vs. Dispersal
  44. ↑ Frank Lloyd Wright, the collection
  45. ↑ Antonelli, Paola (29 Νοεμβρίου 2012). «Video Games: 14 in the Collection, for Starters». MoMA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. 
  46. ↑ Erica Orden (June 29, 2010), MoMA Attendance Hits Record High Wall Street Journal.
  47. ↑ Philip Boroff (January 12, 2012), MoMA Visitors Fall, Met Museum’s Rise, Led by Blockbusters Bloomberg.
  48. ↑ Carol Vogel (September 25, 2012), MoMA Plans to Be Open Every Day New York Times.
  49. ↑ 49,0 49,1 Philip Boroff (August 10, 2009), Museum of Modern Art’s Lowry Earned $1.32 Million in 2008-2009[νεκρός σύνδεσμος] Bloomberg.
  50. ↑ 50,0 50,1 Arianne Cohen (June 3, 2007), A Museum New York Magazine.
  51. ↑ Carol Vogel (April 13, 2005), MoMA to Receive Its Largest Cash Gift New York Times.
  52. ↑ Katya Kazakina (April 11, 2012), S&P Raises Museum of Modern Art’s Debt Rating on Management Bloomberg.
  53. ↑ Robin Pogrebin (July 22, 2013), [Qatar Uses Its Riches to Buy Art Treasures] New York Times.
  54. ↑ 54,0 54,1 Hugh Eakin (November 7, 2004), MoMA's Funding: A Very Modern Art, Indeed New York Times.
  55. ↑ Philip Boroff (August 1, 2011), MoMA Raises Admission to $25, Paid Director Lowry $1.6 Million Bloomberg.
  56. ↑ "Plum Benefit to Cultural Post: Tax-Free Housing," Kevin Flynn and Stephanie Strom, August 9, 2010, New York Times.
  57. ↑ Patricia Cohen (November 28, 2012), MoMA Gains Treasure That Met Also Coveted New York Times.
  58. ↑ «Promoted to Director Of Modern Art Museum». New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 19, 2014. //web.archive.org/web/20140719232701/http://query.nytimes.com/gst/abstract.html?res=9E07E3D9143BE23BBC4152DFB6678382659EDE. 
  59. ↑ «A.H. Barr Jr. Retires at Modern Museum; Director Since 1929 to Devote His Full Time to Writing on Art». New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 22, 2014. //web.archive.org/web/20140722102231/http://query.nytimes.com/gst/abstract.html?res=9A05E6D8143DE13BBC4051DFB6678388659EDE. 

Further reading

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Allan, Kenneth R. "Understanding Information," in Conceptual Art: Theory, Myth, and Practice. Ed. Michael Corris. Cambridge: Cambridge University Press, 2004. pp. 144–168.
  • Bee, Harriet S. and Michelle Elligott. Art in Our Time. A Chronicle of the Museum of Modern Art, New York 2004, ISBN 0-87070-001-4.
  • Fitzgerald, Michael C. Making Modernism: Picasso and the Creation of the Market for Twentieth-Century Art. New York: Farrar, Straus and Giroux, 1995.
  • Geiger, Stephan. The Art of Assemblage. The Museum of Modern Art, 1961. Die neue Realität der Kunst in den frühen sechziger Jahren, (Diss. University Bonn 2005), München 2008, ISBN 978-3-88960-098-1.
  • Harr, John Ensor and Peter J. Johnson. The Rockefeller Century: Three Generations of America's Greatest Family. New York: Charles Scribner's Sons, 1988.
  • Kert, Bernice. Abby Aldrich Rockefeller: The Woman in the Family. New York: Random House, 1993.
  • Lynes, Russell, Good Old Modern: An Intimate Portrait of the Museum of Modern Art, New York: Athenaeum, 1973.
  • Reich, Cary. The Life of Nelson A. Rockefeller: Worlds to Conquer 1908–1958. New York: Doubleday, 1996.
  • Rockefeller, David. Memoirs. New York: Random House, 2002.
  • Schulze, Franz. Philip Johnson: Life and Work. Chicago: University Of Chicago Press, 1996.
  • Staniszewski, Mary Anne. The Power of Display. A History of Exhibition Installations at the Museum of Modern Art, MIT Press 1998, ISBN 0-262-19402-3.
  • Wilson, Kristina. The Modern Eye: Stieglitz, MoMA, and the Art of the Exhibition, 1925-1934. New Haven: Yale University Press, 2009.
  • Glenn Lowry. The Museum of Modern Art in this Century. 2009 Paperback: 50 pages.
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

{{Coord|40.761484|N|73.977664|W|type:landmark|display=title}} {{Authority control}} [[Category:Museum of Modern Art (New York)| ]] [[Category:Art museums in New York City]] [[Category:Contemporary art galleries in the United States]] [[Category:Modern art museums in the United States]] [[Category:Museums in Manhattan]] [[Category:Museums of American art]] [[Category:Institutions founded by the Rockefeller family]] [[Category:Art museums established in 1929]] [[Category:1929 establishments in New York]] [[Category:Buildings and structures completed in 1937]] [[Category:Buildings and structures completed in 2004]] [[Category:Edward Durell Stone buildings]] [[Category:Kohn Pedersen Fox buildings]] [[Category:Philip Johnson buildings]] [[Category:Midtown Manhattan]] [[Category:Modernist architecture in New York]]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Notaaa_nkt/πρόχειρο/Μουσείο_Μοντέρνας_Τέχνης&oldid=10749094"