Χρήστης:Ioannes23/πρόχειρο
 |
Αυτή η σελίδα είναι το κύριο «πρόχειρο χρήστη» του Ioannes23. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας. |
.jpg)
Βαγγέλης Κοροπούλης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βαγγέλης Κοροπούλης, γεννήθηκε το 1885 στην Μάνδρα Αττικής και απεβίωσε στις 27 Δεκεμβρίου του 1908 στην Κοζάνη, στην ηλικία 23 ετών, έπειτα από παγίδα που του έστησαν Έλληνες συνεργαζόμενοι με την αστυνομία. Ο Βαγγέλης Κοροπούλης, ανέλαβε χρέη οπλαρχηγού στον Μακεδονικό Αγώνα, πλάι στον Αγωνιστή Παύλο Μελά. Πολέμησε στα μακεδονικά βουνά απο τον Ιούνιο του 1903, όντας ακόμα νεαρό παιδί, μέχρι το 1908 που έπεσε για την πατρίδα.
Ο Αγώνας του για τη Μακεδονία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καπετάν Κοροπούλης ξεκίνησε τον αγώνα του ως εθελοντής στο σώμα του Καπετάν Βέργα, έπειτα έφτασε πολύ γρήγορα στο βαθμό του οπλαρχηγού (1906) και αμέσως μετά στο βαθμό του Αρχηγού των Αντάρτικων ομάδων (1907). Το σώμα που δημιούργησε ο Κοροπούλης, συμπολέμησε με αυτό του Γεώργιου Βολάνη και του Γεώργιου Κανελλόπουλου στη Μάχη Ασπρογείων, όπου μετά απο 14 ώρες άμυνας, κατάφεραν να απελευθερωθούν και να καταφύγουν στο γειτονικό βουνό, Βίτσι, με σοβαρές όμως απώλειες. Μέσα του πίστευε και ήταν βέβαιος πως θα απελευθερωθεί η Μακεδονία.
Ο Θάνατος του ήρωα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 27 Δεκεμβρίου του 1908, κάλεσαν τον Καπετάν Βαγγέλη, μαζί με δυο φίλους του, φοιτητές, για δείπνο σε ένα σπίτι στη Σιάτιστα της Κοζάνης. Έπειτα από λίγη ώρα, στο χριστιανικό αυτό σπίτι, έφτασαν δέκα χαφιέδες, όπου και έδωσαν τέλος στη ζωή του ήρωα και ενός από τους δυο φοιτητές. Τα σώματα των ανδρών μεταφέρθηκαν στους Τούρκους. Εκείνοι έδεσαν τον άξιο Μακεδονομάχο σε ένα άλογο και το έσυραν στους δρόμους της Σιάτιστας, Ο άλλος φοιτητής δραποέτευσε. Η Μεγάλη αυτή προσωπικότητα αυτού του αγωνιστή, έχει μείνει ανεξίτηλη τόσο στην πόλη, όσο και στις ζωές των ανθρώπων.