Είναι γιος δημοκρατικού αξιωματικού των Carabineros (σώματος ασφαλείας των ακτών και των συνόρων) και γεννήθηκε στο Ιθνάχαρ, ένα μικρό χωριό της Κόρδοβα που εξαφανίσθηκε κάτω από τα νερά τεχνητής λίμνης. Οικογενειακά μετακόμισαν στο Πουέντε Χενίλ και στα δεκαέξι του στη Βαρκελώνη. Εκεί σπούδασε σε τοπικό ΤΕΙ και εντάχθηκε σε αριστερά πολιτικά κόμματα ενάντια της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο. Το 1976 εγγράφηκε στο Κόμμα των Σοσιαλιστών της Καταλονίας. Εκλέχθηκε αρχικά δημοτικός σύμβουλος στο Σαν Ζοάν Ντεσπί και στη συνέχεια, από το 1985 μέχρι το 2003, εκλεγόταν σταθερά δήμαρχος της βαρκελωνέζικης πόλης Κορνελιά δε Λιοβρεγάτ.[14] Μετά τη νίκη του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ορίστηκε υπουργός Βιομηχανίας, Τουρισμού και Εμπορίου, θέση που υπηρέτησε μέχρι το 2006 όταν τέθηκε επικεφαλής του κόμματός του στις καταλανικές εκλογές του ίδιου έτους, αντικαθιστώντας τον έτερο σοσιαλιστή, Πασκουάλ Μαραγάλ. Παρά τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων που έλαβε η αντίπαλος Σύγκλιση και Ένωση και την απώλεια 250.000 ψήφων, ο Μοντίλια επαναδιαπραγματεύθηκε με τους Πράσινους και τη Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας τη συμφωνία που είχε διατηρήσει τον Μαραγάλ στην εξουσία και εκλέχθηκε 128ός πρόεδρος της Ζενεραλιτάτ.[15] Στις επόμενες περιφερειακές εκλογές ηττήθηκε από τον Αρτούρ Μας και έγινε ο πρώτος σύγχρονος πρόεδρος της Καταλανικής Κυβέρνησης που δεν επανέλαβε τη θητεία.[16] Το 2012 έλαβε το μετάλλιο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής από τον πρόεδρο της ΓαλλίαςΝικολά Σαρκοζί για την προώθηση των καταλανο-γαλλικών σχέσεων.[17]
