Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χνκο Απέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χνκο Απέρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση19  Οκτωβρίου 1870[1]
Khnkoyan
Θάνατος8  Οκτωβρίου 1935[1]
Γερεβάν
Τόπος ταφήςd:Q42794268 (40°9′43″ s. š., 44°30′7″ v. d.)
ΚατοικίαΤιφλίδα (από 1911)
Γερεβάν (από 1923)
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςAρμενικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας
καθηγητής
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςՀԽՍՀ վաստակավոր ուսուցիչ (1932)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αταμπέκ Χνκογιάν (αρμενικά: Աթաբեկ Հովհաննեսի Խնկոյան‎‎, 19 Οκτωβρίου 1870 – 8 Οκτωβρίου 1935) ήταν Αρμένιος συγγραφέας πρόζας και ποίησης, ο οποίος έγραφε με το ψευδώνυμο Χνκο Απέρ (αρμενικά: Խնկո Ապեր‎‎) και έγραφε παιδική λογοτεχνία.

Γεννήθηκε στο χωριό Γαραμπόγια, το οποίο μετονομάστηκε αργότερα σε Χνκογιάν, στην επαρχία Λορί. Φοίτησε στο χωριό του και στο Γκιουμρί. Από το 1890 μέχρι το 1910 δίδαξε σε διάφορα αρμενικά σχολεία στην Υπερκαυκασία. Συνεισέφερε στα περιοδικά Ασχαταβόρ (Ο Εργάτης), Νορ ασχταβόρ (Ο νέος εργάτης), Αγμπιούρ (το Συντριβάνι), Ματσκάλ (Ο ζευγολάτης), Χαγιαστάνι ασχατβαρούχι (Η αρμένια εργαζόμενη γυναίκα), και Χασκέρ (Αιχμές), ένα μηνιαίο περιοδικό για παιδιά.[2]

Μετά τη δημιουργία του Σοβιετικού καθεστώτος, εγκαταστάθηκε στην Αρμενία, όπου συνέχισε να εργάζεται ως συγγραφέας και ως παιδαγωγός. Έγραψε διάφορα βιβλία που στόχο είχαν να διδάξουν στα παιδιά της Αρμενίας την μητρική τους γλώσσα, όπως για παράδειγμα τα Μερ Ντμπρότσε (Το σχολείο μας) και Καρμίρ αρέβ (Βυσσινί ήλιος).[2]

Ο Χνκο Απέρ ασχολήθηκε κυρίως με την παιδική λογοτεχνία, δηλαδή με μύθους, θρύλους, στίχους και αφηγηματικά ποιήματα. Τα πρωτότυπα βιβλία του και οι μεταφράσεις είναι 120 βιβλία. Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι τα Γκιουγατσίν γιεβ (1909, Ο αγρότης και η αρκούδα), Γκογ μακίν (Ο κλέφτης της λάμπας, 1911, με επανεκδόσεις το 1941 και το 1970), Πεσάτσου μούκε (Το ποντίκι, ο μελλοντικός γαμπρός, 1912), Αρακνέρ (Παραβολές, 1917, επανεκδόσεις το 1930 και 1937), Τρανβάγιε Γιερεβανούμ (το τραμ του Γερεβάν, 1934 και ακολούθησε επανέκδοση το 1936), Μκνερν ιντσπές γκρβεστίν κάτβι τεμ (Πως το ποντίκι πολέμησε τη γάτα, 1936), Κκοζν αγκράβε (Το γουρούνι και το κοράκι, 1940), Γκάιλν ου κατούν (Ο λύκος και η γάτα, 1957) και Μκνέρι ζογόβε (Το συμβούλιο των ποντικιών, 1957, με επανεκδόσεις το 1964, το 1972 και το 1979). Ο Απέρ χρησιμοποιούσε διάφορες διαλέκτους και λαϊκή γλώσσα, αποτελώντας μέρος της λογοτεχνικής γοητείας της πεζογραφίας και της ποίησης του.

Πέθανε στο Γιερεβάν και ετάφη στο πάνθεον του Κομιτάς στο Γιερεβάν.[2]

  1. 1,0 1,1 1,2 armradioarchive.am/ar/ZdQSgiR.
  2. 2,0 2,1 2,2 A. J. Hacikyan, επιμ. (2002). The Heritage of Armenian Literature: From the eighteenth century to modern times. Detroit: Wayne State University Press. σελίδες 664–665–49. ISBN 9780814330234.