Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χιράκου Νακατζίμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χιράκου Νακατζίμα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
中島啓 (Ιαπωνικά)
Γέννηση30  Νοεμβρίου 1962[1]
Τόκυο
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά[2]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Τόκιο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Τόκιο
Πανεπιστήμιο του Κιότο
Πανεπιστήμιο του Τοχόκου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Κόουλ στην άλγεβρα (2003)[3]
βραβείο Asahi (2016)[4]
Ιστότοπος
member.ipmu.jp/hiraku.nakajima/

Ο Χιράκου Νακατζίμα (ιαπ. 中島 啓, Nakajima Hiraku, γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1962 στο Τόκιο) είναι Ιάπωνας μαθηματικός, ο οποίος διεξάγει έρευνα στους τομείς της θεωρίας αναπαράστασης, της μαθηματικής φυσικής, της αλγεβρικής γεωμετρίας και της διαφορικής γεωμετρίας[5]. Ανέλαβε την προεδρία της Διεθνούς Μαθηματικής Ένωσης για την περίοδο 2023-2026.

Εκπαίδευση και σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νακατζίμα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, όπου πήρε το πτυχίο του το 1985 και το μεταπτυχιακό του το 1987. Το 1991 ανακηρύχθηκε διδάκτορας υπό την καθοδήγηση του Τακουσίρο Οτσάι. Το 1992 ήταν επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τόχοκου, το 1995 στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο και το 1997 στο Πανεπιστήμιο του Κιότο, όπου του απονεμήθηκε θέση τακτικού καθηγητή το 2000. Από το 1998 έως το 1999 και από το 2007 έως το 2008 εργάστηκε στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών και το 2002 στο Κέντρο Προηγμένων Μελετών στο Όσλο. Από το 2018 είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Καβλί για τη Φυσική και τα Μαθηματικά του Σύμπαντος στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο[5].

Ο Νακατζίμα μελέτησε τους χώρους moduli των στιγμιονίων σε χώρους ALE[6] και βρήκε συσχετισμούς με τη θεωρία των affine απεικονίσεων των αλγεβρών Κάκ-Μούντι και των κβαντικών ομάδων. Εισήγαγε τις ποικιλίες κίβδηλο και κατασκεύασε χώρους αναπαράστασης των αλγεβρών Κακ-Μούντι. Επιπλέον, κατασκεύασε αναπαραστάσεις της άλγεβρας Χάιζενμπεργκ στο άμεσο άθροισμα των ομάδων ομολογίας Χίλμπερτ των σημείων σε οιονεί προβολικές επιφάνειες. Απέδειξε επίσης την εικασία του Νεκράσοφ

Βραβεία και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1997 του απονεμήθηκε το Βραβείο Γεωμετρίας της Μαθηματικής Εταιρείας της Ιαπωνίας[7] και το 2000 κέρδισε το περίφημο Βραβείο της Άνοιξης. Το 2003, του απονεμήθηκε το βραβείο Cole Prize in Algebra[8]. Το 2005, έλαβε το βραβείο JSPS από την Ιαπωνική Εταιρεία Προώθησης της Επιστήμης. Το 2002, ήταν προσκεκλημένος ομιλητής σε διάλεξη ολομέλειας στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών στο Πεκίνο (" Γεωμετρικές κατασκευές των απεικονίσεων των affine άλγεβρων"). Το 2014, του απονεμήθηκε το βραβείο της Ιαπωνικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 2016, του απονεμήθηκε το βραβείο Ασάχι.

  • Lectures on Hilbert Schemes of Points on Surfaces -Hiraku Nakajima
  • Quiver varieties and Kac-Moody algebras. Duke Mathematical Journal, Bd. 91, 1998, S. 515–560.[1]
  • Quiver varieties and finite dimensional representations of quantum affine algebras. Journal of the AMS, Bd. 14, 2001, S. 145–238.[2]
  • Heisenberg algebra and Hilbert schemes of points on projective surfaces. Annals of Mathematics, Bd[9]. 145, 1997, S. 379–388.[3]

Αξιοσημείωτες δημοσιεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 145514390. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2019.
  2. «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 09578215X. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
  3. www.ams.org/notices/200304/comm-cole.pdf.
  4. www.asahi.com/corporate/award/asahi/12737983.
  5. 5,0 5,1 «Curriculum Vitae - Hiraku Nakajima» (PDF). 
  6. ALE (Asymptotically local Euclidean).
  7. «MSJ Geometry Prize». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2024. 
  8. «AMS Cole Prize in Algebra». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2024. 
  9. Nakajima, Hiraku (1997). «Heisenberg Algebra and Hilbert Schemes of Points on Projective Surfaces». Annals of Mathematics 145 (2): 379–388. doi:10.2307/2951818. ISSN 0003-486X. https://www.jstor.org/stable/2951818.