Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πανεπιστήμιο του Τοχόκου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πανεπιστήμιο του Τοχόκου
Χάρτης
Είδοςεθνικό πανεπιστήμιο και academic publisher
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°15′15″N 140°52′25″E
Διοικητική υπαγωγήΣεντάι και Μιγιάγκι
ΧώραΙαπωνία
Έναρξη κατασκευής1907
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Πανεπιστήμιο του Τοχόκου (ιαπωνικά: 東北大学, Tōhoku daigaku), συνήθως συντομογραφούμενο ως Tōhokudai (東北大), είναι ιαπωνικό πανεπιστήμιο που βρίσκεται στο Σεντάι του νομού Μιγιάγκι στην περιοχή Τοχόκου. Ιδρύθηκε το 1907 ως ένα από τα Αυτοκρατορικά Πανεπιστήμια της Ιαπωνίας και ανήκει στην Ένωση Εθνικών Πανεπιστημίων της Ιαπωνίας από το 2004.

Το πανεπιστήμιο διαθέτει τρεις σημαντικές πανεπιστημιουπόλεις που βρίσκονται διασκορπισμένες στο Σεντάι, συγκεκριμένα στις περιοχές Καταχίρα, Σέιριο και Καουαούτσι-Αομπαγιάμα. Παρέχει εκπαίδευση σε περίπου 18.225 φοιτητές[1] , εκ των οποίων 1.511 αλλοδαποί, και απασχολεί 5.819 άτομα σε ερευνητικές και διδακτικές δραστηριότητες. Είναι οργανωμένο σε δέκα Σχολές για προπτυχιακές σπουδές και δεκαπέντε για μεταπτυχιακές σπουδές. Διαθέτει επίσης διάφορες εγκαταστάσεις, όπως νοσοκομείο, υπηρεσία βιβλιοθήκης με περισσότερους από 3,8 εκατομμύρια τίτλους και μουσείο.

Μεταξύ των προσωπικοτήτων που συνδέονται με το πανεπιστήμιο, ένας πρώην φοιτητής τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ και ένας άλλος με το βραβείο Άλμπερτ Λάσκερ, ενώ ορισμένες εφευρέσεις, όπως η κεραία Yagi-Uda και η μνήμη φλας, αναπτύχθηκαν εν μέρει από ερευνητές της Σχολής.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημιουργία του πανεπιστημίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η είσοδος του πανεπιστημίου το 1913

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η ιαπωνική κυβέρνηση δημιούργησε ένα σύστημα αυτοκρατορικών πανεπιστημίων, και το πρώτο τέτοιο πανεπιστήμιο άνοιξε στο Τόκιο το 1877, ενώ ακολούθησε το Κιότο το 1897. Ένα σχέδιο για τη δημιουργία δύο νέων αυτοκρατορικών πανεπιστημίων στην περιοχή Τοχόκου και στο νησί Κιούσου προτάθηκε στην κυβέρνηση από την ιαπωνική βουλή το 19001. Εντούτοις, η εν λόγω πρόταση έπεσε στο κενό λόγω έλλειψης κονδυλίων, καθώς η χώρα προτιμούσε τις στρατιωτικές δαπάνες λόγω του κινδύνου σύγκρουσης με τη Ρωσία. Ένα νέο αίτημα υποβλήθηκε από τη Δίαιτα το 1902, αλλά απέτυχε για τους ίδιους λόγους. Η κατάσταση επιλύθηκε τελικά με δωρεές από τη νομαρχία Μιγιάγκι και το Φουρουκάβα ζαϊμπάτσου και το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε επίσημα στις 22 Ιουνίου 1907 με την ονομασία Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο Τοχόκου (東北帝國大學, Tōhoku teikoku daigaku;)[2].

Το πρώτο τμήμα γεωπονίας άνοιξε το 1907 στο Σαπόρο, ενώ το 1911 και το 1915 ακολούθησε το άνοιγμα των επιστημονικών τμημάτων στην πανεπιστημιούπολη Καταχίρα στο Σεντάι και στη συνέχεια της ιατρικής στην πανεπιστημιούπολη Σέιριο. Το 1913, το Σεντάι έγινε το πρώτο μικτό πανεπιστήμιο της χώρας, καλωσορίζοντας τρεις φοιτήτριες[3]. Το Τμήμα Γεωργίας αποσπάστηκε από το πανεπιστήμιο το 1918 και χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τη δημιουργία του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Χοκάιντο το ίδιο έτος. Όταν τέθηκε σε ισχύ ο νόμος του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Φεβρουαρίου 1919, το πανεπιστήμιο έπρεπε να αναθεωρήσει για πρώτη φορά την εσωτερική του οργάνωση και τα τμήματα αναδιαρθρώθηκαν σε σχολές[4].

Αρχές της εποχής Σόουα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η επίσκεψη του Άλμπερτ Αϊνστάιν στην πανεπιστημιούπολη το 1922

Το πανεπιστήμιο συνέχισε να επεκτείνεται στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Το φάσμα των προσφερόμενων μαθημάτων διευρύνθηκε με το άνοιγμα μιας Σχολής Μηχανικών το 1919, ενώ το 1922 ακολούθησε το άνοιγμα μιας Σχολής Νομικής και Λογοτεχνίας. Δημιουργήθηκαν επίσης ερευνητικές εγκαταστάσεις, με τη συγκρότηση ενός ερευνητικού ινστιτούτου σιδήρου και χάλυβα το 1919, το πεδίο εφαρμογής του οποίου επεκτάθηκε και σε άλλα υλικά το 1922[5].

Το ίδρυμα δέχτηκε εξέχοντες επισκέπτες από το εξωτερικό εκείνη την εποχή, όπως ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής το 1921 Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος επισκέφθηκε το πανεπιστήμιο το 1922, και ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής το 1922 Νιλς Μπορ, ο οποίος επισκέφθηκε την πανεπιστημιούπολη το 1937[6].

Η ερευνητική ικανότητα του πανεπιστημίου διευρύνθηκε και πάλι από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1930, με το άνοιγμα ενός ερευνητικού ινστιτούτου ραδιοεπικοινωνίας[4] το 1935, ενώ ακολούθησε ένα ερευνητικό ινστιτούτο για τη γεωργία το 1939, ένα ερευνητικό ινστιτούτο για τη μεταλλουργία και ένα ερευνητικό ινστιτούτο για τη φυματίωση και τη λέπρα το 1941. Άλλα ινστιτούτα εγκαινιάστηκαν τα επόμενα χρόνια, με έμφαση στη μελέτη επιστημονικών μετρήσεων ή μηχανικής υψηλών ταχυτήτων (1943), στη μελέτη μη υδατικών διαλυμάτων (1944) και στη μελέτη του γυαλιού (1945)[5].

Αναδιάρθρωση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ήττα της Ιαπωνίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το ιαπωνικό πανεπιστημιακό σύστημα αναδιαρθρώθηκε από τους Αμερικανούς κατακτητές. Το 1947, το πανεπιστήμιο πήρε το σημερινό του όνομα Πανεπιστήμιο Τοχόκου (東北大学, Tōhoku daigaku;). Τον Μάιο του 1949, ένας εκπαιδευτικός νόμος αναδιαμόρφωσε το ιαπωνικό πανεπιστημιακό σύστημα. Η διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών αυξήθηκε από τρία σε τέσσερα χρόνια. Την ίδια χρονιά, το πανεπιστήμιο ενσωμάτωσε επίσης το Λύκειο Νο 2 (第二高等学校, Daini koto gakkō? ), Σεντάι Κολέγιο Μηχανικών (仙台工業専門学校, Sendai kougyou senmon gakkō?), Μιγιάγκι Κανονική Σχολή (宮城師範学校, Μιγιάγκι shihan gakkō? ), Πρωτοβάθμιο Κανονικό Σχολείο Μιγιάγκι (宮城青年年師範学校, Μιγιάγκι seinen shihan gakkō?), καθώς και το Νομαρχιακό Κολλέγιο Γυναικών Μιγιάγκι (宮城県女子専門学校, Μιγιάγκι joshi senmon gakkō?)[7].

Είσοδος στην πανεπιστημιούπολη Καβαούτσι, που λειτουργεί από το 1961

Νέες σχολές ιδρύθηκαν εκείνη την εποχή, με τη δημιουργία της Γεωπονικής Σχολής το 1947, ενώ το 1949 ακολούθησαν οι Σχολές Νομικής, Οικονομικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, μετά τη διάσπαση της Νομικής Σχολής και της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών. Ο δεύτερος κύκλος μεταρρυθμίστηκε επίσης το 1953 και διαρθρώθηκε γύρω από επτά μεταπτυχιακές σχολές, ενώ στη συνέχεια οκτώ το 1955. Τμήματα που ασχολούνταν με την εκπαίδευση μελλοντικών εκπαιδευτικών διαχωρίστηκαν επίσης από το πανεπιστήμιο για να ανοίξει το Πανεπιστήμιο Εκπαίδευσης Miyagi το 1965 [5].

Μετά την περίοδο της κατοχής και το τέλος της χρήσης του από τον αμερικανικό στρατό το 1957, διάφορα τμήματα του πανεπιστημίου άρχισαν να μετακομίζουν στην περιοχή γύρω από το πρώην κάστρο του Σεντάι. Το 1960 εγκαινιάστηκε εκεί μια αίθουσα για τον εορτασμό της πεντηκοστής επετείου του πανεπιστημίου [4]. Το 1961, το τμήμα μηχανικής μεταφέρθηκε στην πανεπιστημιούπολη Aobayama και η σχολή ελευθέρων τεχνών στην πανεπιστημιούπολη Καβαούτσι [8].

Πρόσφατες εξελίξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο Καουανάι Χάγκι άνοιξε το 2007 για τον εορτασμό της 100ης επετείου του πανεπιστημίου

Το πανεπιστήμιο άνοιξε νέα ερευνητικά εργαστήρια στις δεκαετίες του 1970 και 1980 και επέκτεινε τα μεταπτυχιακά και μεταπτυχιακά του προγράμματα σπουδών με την εισαγωγή ενός αναπτυξιακού σχεδίου για το σκοπό αυτό το 1994 [5]. Την ίδια χρονιά, το πανεπιστήμιο αποφάσισε να επικεντρώσει περισσότερες από τις δραστηριότητές του στις πανεπιστημιουπόλεις Καβαούτσι και Αομπαγιάμα, και το οικόπεδο που συνορεύει με αυτές τις πανεπιστημιουπόλεις αποκτήθηκε το 2003 [4].

Από το 2004, βάσει ενός νέου νόμου που ισχύει για όλα τα εθνικά πανεπιστήμια, το πανεπιστήμιο μετατράπηκε σε εθνική πανεπιστημιακή εταιρεία. Παρά την αλλαγή αυτή, η οποία αύξησε την αυτονομία του, ιδίως σε οικονομικό επίπεδο, το Πανεπιστήμιο Τοχόκου εξακολουθεί να ελέγχεται εν μέρει από το Υπουργείο Παιδείας [5]. Το 2010, επιλέχθηκε επίσης από το Υπουργείο να είναι ένα από τα δεκατρία πρώτα πανεπιστήμια που επιλέχθηκαν για το πρόγραμμα «Global 30», το οποίο αποσκοπεί στην αύξηση του αριθμού των ξένων φοιτητών στην Ιαπωνία [9].

Κατάλογος προέδρων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είκοσι δύο πρόεδρο[10] ι υπήρξαν επικεφαλής του πανεπιστημίου από την ίδρυσή του. Ο σημερινός πρόεδρος, ο Χιντέο Όχνο, ηγείται του πανεπιστημίου από το 2018.

  • από 1911 έως 1913 : Μασατάρο Σαγουεγιανάγκι 澤柳政太郎
  • από 1913 έως 1917 : Τοκιγιούκι Χότζο 北條時敬
  • από 1917 έως 1917 : Ριοτζίρο Φουκουχάρα 福原鐐二郎
  • από 1919 έως 1928 : Μασατάκα Ογκάβα 小川正孝
  • από 1928 έως 1931 : Νικίτσι Ινόουε 井上仁吉
  • από 1931 έως 1940 : Κοτάρο Χόντα 本多光太郎
  • από 1940 έως 1946 : Taizo Kumaga i熊谷岱蔵
  • από 1946 έως 1949 : Γιασουτάρο Σατάκε 佐武安太郎
  • από 1949 έως 1957 : Σατόμι Τακαχάσι 高橋里美
  • από 1957 έως 1963 : Τόσιο Κουροκάουα 黒川利雄
  • από 1963 έως 1965 : Τερούτζι Ισίζου 石津照璽
  • από 1965 έως 1971 : Κοίτσι Μοτοκάουα 本川弘一
  • από 1971 έως 1977 : Μουτσούο Κάτο 加藤陸奥雄
  • από 1977 έως 1983 : Κοτάρο Χόντα 本多光太郎
  • από 1983 έως 1989 : Νακάο Ισίντα 石田名香雄
  • από 1989 έως 1990 : Σιγκεμόρι Οτάνι 大谷茂盛
  • από 1990 έως 1996 : Τζουν-ίτσι Νισιζάουα 西澤潤一
  • από 1996 έως 2002 : Χιρογιούκι Άμπε 阿部博之
  • από 2002 έως 2006 : Τακάσι Γιοσιμότο 吉本高志
  • από 2006 έως 2013 : Ακιχίσα Ινόουε 井上明久
  • από 2013 έως 2018 : Σουσούμου Σατόμι 里見進
  • από 2018  : Χάιοπο Όνο 大野 英男

Τμήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι διδακτικές και ερευνητικές δραστηριότητες του πανεπιστημίου είναι οργανωμένες σε προπτυχιακές Σχολές (学部), οι οποίες είναι υπεύθυνες για τους προπτυχιακούς φοιτητές, σε μεταπτυχιακές Σχολές (研究科, kenkyūka ), επίσης γνωστές ως graduate schools, οι οποίες είναι υπεύθυνες για τους φοιτητές του 2ου και 3ου κύκλου σπουδών, και ερευνητικά ινστιτούτα (研究所, kenkyūsho;) τα οποία είναι αρμόδια για μέρος της έρευνας[11]. Το πανεπιστήμιο διαθέτει επίσης ορισμένες κοινές υπηρεσίες, οι οποίες συγκεντρώνουν μέρος των διεπιστημονικών δραστηριοτήτων του ιδρύματος[12].

Μέρη διδασκαλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σχολή Θετικών Επιστημών στην πανεπιστημιούπολη Αομπαγιάμα

Το πανεπιστήμιο διαθέτει δέκα προπτυχιακές σχολές (学部, gakubu;)12[12] με 10.997 φοιτητές το 2010 [13]. Η πρώτη από αυτές άνοιξε το 19195, και το αρχικό τριετές πρόγραμμα σπουδών επεκτάθηκε σε τετραετές το 1949 5. Οι τομείς ειδίκευσης κάθε πανεπιστημίου είναι οι εξής: τέχνες και γράμματα, εκπαίδευση, νομική, οικονομία, θετικές επιστήμες, ιατρική, οδοντιατρική, φαρμακευτικές επιστήμες, μηχανική και γεωπονία[13].

Η σχολή διαθέτει επίσης 15 μεταπτυχιακές σχολές (研究科, kenkyūka;)[12] με 7.136 φοιτητές[13] το 2010. Άνοιξαν το 1953 5 και η διάρκεια των μαθημάτων τους είναι δύο έτη για τον δεύτερο κύκλο και τρία έτη για τον τρίτο κύκλο. Καθένα από αυτά ειδικεύεται στις τέχνες και τις ανθρωπιστικές επιστήμες, την εκπαίδευση, το δίκαιο, την οικονομία και τη διοίκηση, τις θετικές επιστήμες, την ιατρική, την οδοντιατρική, τις φαρμακευτικές επιστήμες, τη μηχανική, τη γεωργία, τις διεθνείς πολιτιστικές σπουδές, την πληροφορική, τις επιστήμες της ζωής, τις περιβαλλοντικές επιστήμες, τη βιοϊατρική μηχανική και την εφαρμοσμένη στην εκπαίδευση πληροφορική, η οποία διαθέτει δύο σχολές, μία για τη διδασκαλία και μία για την έρευνα. Το σύστημα περιλαμβάνει επίσης τρεις σχολές που προσφέρουν μαθήματα νομικής, δημόσιας διοίκησης και λογιστικής[11].

Τμήματα έρευνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πέντε ερευνητικά ινστιτούτα διοικούνται από το πανεπιστήμιο, συγκεκριμένα το ινστιτούτο έρευνας υλικών, το ινστιτούτο έρευνας γήρανσης και καρκίνου, το ινστιτούτο επιστήμης ρευστών, το ινστιτούτο έρευνας ηλεκτροεπικοινωνιών και το διεπιστημονικό ινστιτούτο έρευνας υλικών[13].

Δώδεκα άλλα ερευνητικά ινστιτούτα υπάγονται σε περισσότερες Σχολές, και συγκεκριμένα το Ερευνητικό Κέντρο Βορειοανατολικής Ασίας, το Ερευνητικό Κέντρο Φωτονίων και Ηλεκτρονίων, το Ερευνητικό Κέντρο Νετρίνων, το Κέντρο για την Προώθηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, το Κέντρο Ακαδημαϊκών Πόρων και Αρχείων και ο Οργανισμός Προηγμένης Έρευνας και Εκπαίδευσης, το κέντρο για την τεχνολογία της πληροφορίας στην εκπαίδευση, το κέντρο διαχείρισης κυκλοτρονίων και ραδιοϊσοτόπων, το κέντρο ανάπτυξης νέων δημιουργικών βιομηχανιών, το διεπιστημονικό ερευνητικό κέντρο, το τεχνολογικό κέντρο για ερευνητικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες και το κέντρο ηλεκτρονικής επιστήμης[13].

Κοινά τμήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιοθήκες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι συλλογές του πανεπιστημίου διαχειρίζονται από ένα κοινό σύστημα από το 1911, όταν δημιουργήθηκε η πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη. Οργανώνονται γύρω από μια κύρια βιβλιοθήκη στην οποία προστίθενται τέσσερις δευτερεύουσες βιβλιοθήκες, καθώς και διάφορες βιβλιοθήκες που διαχειρίζονται διάφορα εργαστήρια και τμήματα. Το 2009 διέθετε περίπου 3.800.000 βιβλία και 76.100 περιοδικά, τα μισά από τα οποία ήταν στην ιαπωνική γλώσσα και τα άλλα μισά σε άλλες γλώσσες, ενώ το ίδιο έτος οι συλλογές της αυξήθηκαν κατά 61.613 βιβλία[14].

Κύρια βιβλιοθήκη της πανεπιστημιούπολης Καβαούτσι

Η κύρια βιβλιοθήκη βρίσκεται στην πανεπιστημιούπολη Καβαούτσι. Οικοδομήθηκε το 1973 και επεκτάθηκε το 1990, έχει έκταση 18.215 m2 [14] και μία συλλογή 2.573.961 βιβλίων[15]. Η ιατρική βιβλιοθήκη, η οποία άνοιξε το 1929, καλύπτει 4.476 m2 [14] και κατέχει 428.050 βιβλία[15], η γεωπονική βιβλιοθήκη άνοιξε το 1974, καλύπτει 1.279 m2 [14] και κατέχει 135.996 βιβλία[15], η βιβλιοθήκη μηχανικών άνοιξε το 1978, καλύπτει 5.355 m2 [14] και κατέχει 341.699 βιβλία[15], και η βιβλιοθήκη στην πανεπιστημιούπολη Κίτα-Αομπαγιάμα άνοιξε το 1982, καλύπτει 3.356 m2 [14] και κατέχει 374.139 βιβλία[15]. Μαζί, οι βιβλιοθήκες αυτές διαθέτουν σχεδόν 2.284 θέσεις[14].

Οι βιβλιοθήκες περιλαμβάνουν αρκετές ιδιωτικές συλλογές. Φιλοξενούνται στο χώρο αυτό δύο εθνικοί θησαυροί: ένας τόμος του Σίτζι που χρονολογείται από το 1073 και ένας τόμος του Ρουιτζουκοκούσι που χρονολογείται από τα τέλη της περιόδου Χεϊάν. Ιδιωτικές συλλογές έχουν επίσης αποκτηθεί από το πανεπιστήμιο, συμπεριλαμβανομένων 108.000 τόμων που συγκέντρωσε ο φιλόσοφος Κοκίτσι Κάνο, 3.068 τόμων που ανήκουν στον συγγραφέα Σοσέκι Νατσούμε, καθώς και αρκετές συλλογές αρκετών χιλιάδων τόμων που αφορούν τα ιαπωνικά μαθηματικά[14].

Μουσείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πανεπιστήμιο άνοιξε ένα μουσείο στην πανεπιστημιούπολη Αομπαγιάμα το 1998. Η προέλευση του μουσείου έγκειται στις συλλογές που εκτέθηκαν αρχικά από τη Σχολή Θετικών Επιστημών από το 1965 και έπειτα από το 1974 και μετά από την Ιατρική Σχολή. Συγκεντρώθηκαν σε μια ενιαία δομή το 1994, αλλά οι αρχαιολογικές και ιστορικές συλλογές εξακολουθούσαν να φυλάσσονται στα αποθέματα της εποχής εκείνης και έτσι προέκυψε το σχέδιο να συγκεντρωθούν όλες οι συλλογές σε μια ενιαία δομή. Το 1995 συστάθηκε μια επιτροπή για τον σκοπό αυτό και το 1998 πραγματοποιήθηκαν τα επίσημα εγκαίνια του μουσείου, ενώ το 2006 εγκαινιάστηκε ένα νέο κτίριο[16]. Το 2011, το μουσείο διέθετε μια συλλογή 2.426.769 αντικειμένων[17] , εκ των οποίων λίγο περισσότερα από χίλια εκτίθενται[18]. Πιο συγκεκριμένα, το 2011 οι συλλογές περιλάμβαναν 162.563 ζωολογικά δείγματα, 501.350 βοτανικά δείγματα, 1.130.213 παλαιοντολογικά δείγματα, 356.519 αντικείμενα που αφορούσαν την ιστορία και την κοινωνία και 2.233 αντικείμενα που αφορούσαν την ιστορία της επιστήμης[17].

Το μουσείο χρησιμοποιεί τις συλλογές του για σκοπούς έρευνας, εκπαίδευσης και κατάρτισης, καθώς και για εκθέσεις. Εκδίδει επίσης ένα ετήσιο πανεπιστημιακό δελτίο και ένα τριμηνιαίο ενημερωτικό δελτίο[19].

Νοσοκομείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κτίρια πανεπιστημιακού νοσοκομείου

Το πανεπιστήμιο διαθέτει νοσοκομείο διδασκαλίας με τη σημερινή του μορφή από το 2003. Δημιουργήθηκε εκείνο τη χρονιά από τη συγχώνευση του νοσοκομείου της ιατρικής σχολής και του νοσοκομείου οδοντιατρικής [5], το πρώτο είχε τις ρίζες του σε μια ιατρική εγκατάσταση που άνοιξε το 1817 και ενσωματώθηκε στο πανεπιστήμιο το 1913 [20].

Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο διέθετε 1.308 κλίνες το 2010[21] και απασχολεί 1.832 άτομα, εκ των οποίων 302 πανεπιστημιακούς[22]. Χωρίζεται σε δύο τμήματα, την ιατρική και την οδοντιατρική, και συνολικά 11 τμήματα. Κατά το ίδιο έτος, το τμήμα Ιατρικής περιέθαλψε 541.296 εξωτερικούς ασθενείς και 385.471 άλλους που έλαβαν θεραπεία στο νοσοκομείο. Το τµήµα οδοντιατρικής αντιµετώπισε 127.032 ασθενείς στα εξωτερικά ιατρεία και επιπλέον 9.142 ασθενείς σε νοσοκοµεία[21].

Βοτανικοί κήποι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σχολή Βιοεπιστημών διαχειρίζεται διάφορες βοτανικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων κήπων στην πανεπιστημιούπολη Αομπαγιάμα και στα βουνά Χάκκοδα, καθώς και έναν θαλάσσιο βιολογικό σταθμό στην πόλη Αομόρι [23].

Βοτανικός Κήπος των βουνών Χακόντα.

Η Σχολή διαχειρίζεται τα δάση που περιβάλλουν την πανεπιστημιούπολη της Αομπαγιάμα και διαθέτει επίσης κτίρια στην πανεπιστημιούπολη όπου φυλάσσονται οι συλλογές της. Τα δείγματα φυλάσσονται σε ερμάρια σε μια αίθουσα εκθέσεων δίπλα σε έναν κήπο, συμπεριλαμβανομένων 190 ειδών ιτεοειδή, 42 ειδών φιλικόφυτων, καθώς και συλλογές Κόρντισεπς, εντόμων και φυτικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων των υπολειμμάτων μιας ιαπωνικής κρυπτομεριάς που φυτεύτηκε την εποχή του Μασαμούνε Ντάτε, του ιδρυτή της πόλης Σεντάι[24]. Το Μνημείο Τσούντα, που βρίσκεται στην ίδια πανεπιστημιούπολη και χτίστηκε το 1985, επικεντρώνεται στην ταξινομία των φυτών, με συλλογές τραχειοβίων και απολιθωμένων φυτών[25].

Ο βοτανικός κήπος στα βουνά Χακκόντα άνοιξε το 1929 και τα κτίριά του επεκτάθηκαν το 1985 για να αυξηθεί η χωρητικότητά του για φοιτητές και ερευνητές. Ειδικεύεται στη μελέτη των ορεινών φυτών και της γύρης και στην οικολογία των ηφαιστειακών περιβαλλόντων[25].

Φοιτητική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραδόσεις και γιορτές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πανεπιστήμιο διοργανώνει διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις κάθε χρόνο. Το πανεπιστημιακό φεστιβάλ (東北大学祭, Tōhoku daigaku sai;) πραγματοποιείται κάθε χρόνο το Νοέμβριο από το 1952 και αποτελείται από διάφορες δραστηριότητες που διοργανώνονται από φοιτητές ή καθηγητές, όπως συναυλίες και επιδείξεις επιστημονικών πειραμάτων[26]. Άλλες εκδηλώσεις, όπως ένα πολιτιστικό φεστιβάλ και ένα αθλητικό φεστιβάλ, πραγματοποιούνται δύο φορές το χρόνο, ενώ ταυτόχρονα διοργανώνεται αγώνας με βάρκες με πρώην φοιτητές[27].

Από το 2007, κάθε 1ο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου διοργανώνεται στην πανεπιστημιούπολη εκδήλωση αποφοίτων με σκοπό τη γνωριμία με τους σημερινούς φοιτητές[26].

Φοιτητικοί σύλλογοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πανεπιστήμιο διαθέτει διάφορους τύπους φοιτητικών συλλόγων (サークル, sākuru?), που επικεντρώνονται στον αθλητισμό ή τον πολιτισμό. Το 2010, υπήρχαν 24 πολιτιστικοί σύλλογοι και 45 άλλοι αθλητικοί σύλλογοι που επικεντρώνονταν στα αθλήματα αναψυχής. Οι περισσότερες από αυτές είναι ομοσπονδιακές γύρω από μια κοινή ένωση, το Γκακούγιου-κάι (学友会;)[28]. Κάθε χρόνο, διάφορες αθλητικές ενώσεις λαμβάνουν μέρος σε έναν διαγωνισμό στον οποίο συμμετέχουν ομάδες από τα πρώην αυτοκρατορικά πανεπιστήμια.

Διαθέτουν διάφορες εγκαταστάσεις στην πανεπιστημιούπολη και εκτός του Σεντάι, όπως το κέντρο Καβατάμπι που άνοιξε το 1974 στο Ōσακι[29].

Αρκετά περιοδικά που ασχολούνται με διάφορες πτυχές της φοιτητικής ζωής εκδίδονται από το πανεπιστήμιο ή από φοιτητές με ακανόνιστη περιοδικότητα, όπως το Γκακουσέικιο νταγιόρι (学生協だより;) που εκδίδεται από το 1998[29], ή το Γκακουσέικιο νιούσου (学生協ニュース;) που εκδίδεται από το 1999[30].

Συνδεδεμένες προσωπικότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρκετοί από τους πρώην φοιτητές του πανεπιστημίου διακρίθηκαν στις επιστήμες, όπως ο Κοΐτσι Τανάκα, νικητής του βραβείου Νόμπελ Χημείας του 2002[31], ο Σούμιο Ιιτζίμα, εφευρέτης των νανοσωλήνων άνθρακα, ο Μασατόσι Σίμα, συνδημιουργός του πρώτου μικροεπεξεργαστή, του Intel 4004, και ο Ακίρα Εντό, νικητής του βραβείου Άλμπερτ Λάσκερ του 2008 [32].

Στον τομέα των τεχνών, ο Μόριο Κίτα, νικητής του βραβείου Ακουταγκάουα το 1960, και ο Κινέζος συγγραφέας Λου Ξουν φοιτήσαν στο πανεπιστήμιο.

Το 2010, αρκετοί επικεφαλής μεγάλων ιαπωνικών εταιρειών ήταν απόφοιτοι του πανεπιστημίου, όπως ο Κοϊτσίρο Γουατανάμπε, επικεφαλής της εταιρείας Dai-ichi Aμοιβαία Ασφάλιση Ζωής, ο Ταντάσι Ονοντέρα, επικεφαλής της KDDI, ο Σατόσι Σεΐνο, επικεφαλής της Σιδηροδρομικής Εταιρείας Ανατολικής Ιαπωνίας, και ο Χιροάκι Τακαχάσι, επικεφαλής της Tοχόκου[33]. Παράλληλα, 21 Ιάπωνες βουλευτές ήταν απόφοιτοι πανεπιστημίου[34].

  • Ο Κοΐτσι Τανάκα (田中 耕一), χημικός, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Χημείας 2002
    Ο Κοΐτσι Τανάκα (田中 耕一), χημικός, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Χημείας 2002
  • Ο Ακίρα Έντο (遠藤 章), βιοχημικός, γνωστός για την ανακάλυψη της πρώτης στατίνης
    Ο Ακίρα Έντο (遠藤 章), βιοχημικός, γνωστός για την ανακάλυψη της πρώτης στατίνης
  • Ο Ατσούτο Σουζούκι (鈴木 厚人), φυσικός, νικητής του Βραβείου Ἀνακάλυψης στη Θεμελιώδη Φυσική το 2016
    Ο Ατσούτο Σουζούκι (鈴木 厚人), φυσικός, νικητής του Βραβείου Ἀνακάλυψης στη Θεμελιώδη Φυσική το 2016
  • Ο Χιντέο Όχνο (大野 英男), φυσικός, 22ος πρόεδρος του Πανεπιστημίου Τοχόκου
    Ο Χιντέο Όχνο (大野 英男), φυσικός, 22ος πρόεδρος του Πανεπιστημίου Τοχόκου

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Tohoku University Annual Review Tohoku University's official website accessed June 2018
  2. ↑ «Graduate School of Science and Faculty of Science Tohoku University ｜ Overview ｜ History». www.sci.tohoku.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  3. ↑ «International Exchange Division, Tohoku University Fact Book 2010 [archive], Sendai, Tohoku University, 2010, 74 p» (PDF). 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Tohoku University New Campus Plan ─ History of Tohoku University Campus». campus.bureau.tohoku.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Chronological ... | Outline of Toh... | About Tohoku U... | -TOHOKU UNIVERSITY-». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  6. ↑ «::: UNIVERSITÉ DU TOHOKU PRÉSENTATION 2005-2006 /// Chronologie /// :::». www.tohoku.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  7. ↑ «沿革 | 東北大学». 東北大学 -TOHOKU UNIVERSITY- (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  8. ↑ «Tohoku University New Campus Plan ─ Aobayama-Kawauchi Green Campus». campus.bureau.tohoku.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  9. ↑ Τσάμπουρας, Θεοχάρης. Τα καλλιτεχνικά εργαστήρια από την περιοχή του Γράμμου κατά το 16ο και 17ο αιώνα. National Documentation Centre (EKT). http://dx.doi.org/10.12681/eadd/29036. 
  10. ↑ «歴代総長 | 東北大学». 東北大学 -TOHOKU UNIVERSITY- (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «学部・大学院・附置研究所等 | 東北大学». 東北大学 -TOHOKU UNIVERSITY- (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «International Exchange Division, Tohoku University Fact Book 2010 [archive], Sendai, Tohoku University, 2010, 74 p» (PDF). 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 «Tohoku Univers... | Outline of Toh... | About Tohoku U... | -TOHOKU UNIVERSITY-». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 «convert». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 «International Exchange Division, Tohoku University Fact Book 2010 [archive], Sendai, Tohoku University, 2010, 74 p» (PDF). 
  16. ↑ «東北大学総合学術博物館　：博物館について　「組織発足までの沿革」». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «東北大学総合学術博物館　：博物館について　「収蔵学術資料標本」». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  18. ↑ «THE TOHOKU　UNIVERSITY　MUSEUM». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  19. ↑ «東北大学総合学術博物館　：博物館について　「館長あいさつ」». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  20. ↑ «東北大学病院/Tohoku University Hospital：病院概要　：　沿革». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «International Exchange Division, Tohoku University Fact Book 2010 [archive], Sendai, Tohoku University, 2010, 74 p» (PDF). 
  22. ↑ «International Exchange Division, Tohoku University Fact Book 2010 [archive], Sendai, Tohoku University, 2010, 74 p» (PDF). 
  23. ↑ «The Department of Biology, Tohoku University». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  24. ↑ «東北大学植物園». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «jardins botaniques de l'université du Tōhoku». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Tohoku University Annual Review 2008». www.bureau.tohoku.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  27. ↑ «Tohoku University Annual Review 2008». www.bureau.tohoku.ac.jp. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  28. ↑ «Gakuyu-kai and... | Student Life | Campus Life | -TOHOKU UNIVERSITY-». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  29. ↑ 29,0 29,1 «TOHOKU UNIVERSITY KAWATABI SEMINAR CENTER｜Overview». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  30. ↑ «学生協ニュース | 学生生活 | 教育・学生支援 | 東北大学 -TOHOKU UNIVERSITY-». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  31. ↑ «Koichi Tanaka - Autobiography». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  32. ↑ «5 Pioneering Scientists Win Lasker Medical Prizes». 
  33. ↑ «PROFESSIONAL RANKING OF WORLD UNIVERSITIES». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 
  34. ↑ «政治家出身大学ランキング―有名人の出身大学ランキング». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πανεπιστήμιο_του_Τοχόκου&oldid=10842395"