Χειμερινό Ανάκτορο του πρίγκιπα Ευγένιου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 48°12′20.2″N 16°22′22.1″E / 48.205611°N 16.372806°E / 48.205611; 16.372806

Χειμερινό Ανάκτορο του πρίγκιπα Ευγένιου
Χάρτης
Είδοςμουσείο, ανάκτορο[1] και πολιτισμική κληρονομιά[2]
Αρχιτεκτονικήμπαρόκ αρχιτεκτονική
ΔιεύθυνσηHimmelpfortgasse 8[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°12′20″N 16°22′22″E
Διοικητική υπαγωγήΊννερε Στατ[2][1]
ΧώραΑυστρία[2][1]
ΙδιοκτήτηςΕυγένιος της Σαβοΐας
ΑρχιτέκτοναςΓιόχαν Μπέρναντ Φίσερ φον Έρλαχ
Προστασίαπροστατευόμενο μνημείο[2]
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Χειμερινό Ανάκτορο του Πρίγκιπα Ευγένιου (γερμανικά: Winterpalais Prinz Eugen‎‎), γνωστό και ως Παλάτι της Πόλης (γερμανικά: Stadtpalais‎‎), είναι παλάτι σε μπαρόκ στυλ στην περιοχή Ίννερε Στατ της Βιέννης, στην Αυστρία. Βρίσκεται σε ένα στενό δρόμο στο Himmelpfortgasse 8. Το παλάτι χρησιμοποιήθηκε ως η χειμερινή κατοικία του πρίγκιπα Ευγένιου της Σαβοΐας, ο οποίος περνούσε τα καλοκαίρια του στο Μπελβεντέρε. Το Χειμερινό Ανάκτορο σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον Γιόχαν Μπέρναντ Φίσερ φον Έρλαχ από το 1695 έως το 1700 και από τον Γιόχαν Λούκας φον Χίλντεμπραντ από το 1702 έως το 1724 ακολουθώντας τα σχέδια του προκατόχου του. [3] [4]

Το παλάτι αποκτήθηκε μέσω δημοπρασίας από την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία για την αυτοκρατορική αυλή το 1738, μαζί με τα περισσότερα από τα άλλα κτήρια του πρίγκιπα. Το 1752, το παλάτι μετατράπηκε από τον Νικολό Πακάσι σε έδρα διαφόρων κρατικών υπηρεσιών. Το παλάτι στέγασε το Υπουργείο Οικονομικών της Αυστριακής Αυτοκρατορίας από το 1848 έως το 1918 και τη διάλυση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Από το 1919, στο παλάτι στεγάζεται το Υπουργείο Οικονομικών. Από το 2007 έως το 2013, το παλάτι ανακαινίστηκε εκτενώς. Το Χειμερινό Παλάτι του Πρίγκιπα Ευγένιου θεωρείται «ένα από τα πιο θαυμάσια μπαρόκ οικοδομήματα στη Βιέννη». [5]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1694 και το 1695, ο πρίγκιπας Ευγένιος της Σαβοΐας αγόρασε πολλά παλιά σπίτια στο Himmelpfortgasse στη Βιέννη, [6] συμπεριλαμβανομένου ενός πρώιμου μπαρόκ θεάτρου. Το 1695, ο Γιόχαν Μπέρναντ Φίσερ φον Έρλαχ ενέλαβε το επικερδές έργο να χτίσει ένα παλάτι σε αυτή την τοποθεσία για τον πρίγκιπα. [7] Το 1697, ο Φίσερ φον Έρλαχ άρχισε να κατασκευάζει το παλάτι [3] και μέχρι το 1698, οι ζωγράφοι εργάζονταν ήδη στις τοιχογραφίες της οροφής. [6] Ο διευθυντής κατασκευής του Φίσερ φον Έρλαχ ήταν ο Αντρέα Σιμόνε Καρόβε. Η λιθοδομή έγινε από τον Βιεννέζο τεχνίτη Γιόχαν Τόμας Σιλκ. Η μεγάλη πύλη με τα πλαϊνά ανάγλυφα —ο Ηρακλής που παλεύει με τον γίγαντα Ανταίο στα αριστερά και ο Αινείας που σώζει τον πατέρα του από την πυρπόληση της Τροίας στα δεξιά— κατασκευάστηκε από τον Λορέντσο Ματτιέλι. Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης φάσης κατασκευής, ολοκληρώθηκε η αξιοσημείωτη σκάλα με τα σκαλιά Kaiserstein και τις μορφές του Άτλαντα. [4] Τα γλυπτά στη σκάλα κατασκευάστηκαν από τον Τζιοβάνι Τζιουλιάνι. [3]

Το 1702, το έργο ανατέθηκε στον Γιόχαν Λούκας φον Χίλντεμπραντ. Σε αυτή τη φάση κατασκευής ολοκληρώθηκαν ορισμένες από τις αίθουσες, ιδίως το χρυσό ερμάριο με ελαιογραφίες. Μετά την απόκτηση των ανατολικών ακινήτων, η πρόσοψη επεκτάθηκε το 1708 κατά 12 μέτρα. Η λιθοδομή για αυτό το έργο έγινε από τον τεχνίτη του Kaisersteinbrucher Τζιοβάνι Μπατίστα Πασερίνι και τον Ελίας Χιλ. Το 1710 προστέθηκαν το παρεκκλήσι και μια γκαλερί. Το κεντρικό σημείο του μπλε σαλούν με τις νωπογραφίες του από τον Μαρκαντόνιο Τσιαρίνι χρονολογείται από αυτή την εποχή. Το 1719, το παλάτι διευρύνθηκε με την απόκτηση έκτασης προς τα δυτικά. Η λιθοδομή έγινε από τον Ελίας Χιλ. Ο Λορέντσο Ματιέλι φιλοτέχνησε τα ανάγλυφα της εισόδου και τα σιντριβάνια της αυλής. [3]

Μετά τον θάνατο του πρίγκιπα Ευγένιου το 1736, η ανιψιά του Άννα Βικτώρια της Σαβοΐας κληρονόμησε την περιουσία του πρίγκιπα. Μετά τον γάμο της με τον Ιωσήφ της Σαξονίας-Χιλντμπουργκχάουζεν στις 17 Απριλίου 1738 —ήταν στρατιωτικός διοικητής και διαχειριστής της δυναστείας των Αψβούργων— έβγαλε σε δημοπρασία όλα τα ακίνητα του πρίγκιπα Ευγένιου. Το παλάτι αποκτήθηκε από την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία για την αυτοκρατορική αυλή το 1738, μαζί με τα περισσότερα από τα άλλα κτήρια του πρίγκιπα. Το 1752, το παλάτι μετατράπηκε από τον Νικολό Πακάσι σε έδρα διαφόρων κρατικών υπηρεσιών. Το παλάτι στέγασε το Υπουργείο Οικονομικών της Αυστριακής Αυτοκρατορίας από το 1848 έως το 1918 και τη διάλυση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Από το 1919, στο παλάτι στεγάζεται το Υπουργείο Οικονομικών.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Χειμερινό Παλάτι δεν παρέμεινε άθικτο. Την Κυριακή 8 Απριλίου 1945 στις 2:00 μ.μ., κατά τη διάρκεια μιας βομβαρδιστικής επιδρομής από τον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό, μια βόμβα έσπασε τη στέγη του παλατιού και μια άλλη βόμβα εξερράγη στη σοφίτα. Η οροφή του Γάλλου ζωγράφου Λουδοβίκου Ντορινί υπέστη ζημιά, αλλά τελικά αποκαταστάθηκε από ειδικούς της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης. [8] Από το 2007 έως το 2013, το παλάτι υπέστη εκτεταμένες ανακαινίσεις. Στις 18 Οκτωβρίου 2013, τα κύρια δωμάτια του Χειμερινού Ανακτόρου έγιναν προσβάσιμα στο κοινό ως ο νέος εκθεσιακός χώρος του Μπελβεντέρε στο Ίννερε Στατ της Βιέννης.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Χειμερινό Ανάκτορο έχει μια επίπεδη μπαρόκ πρόσοψη με δώδεκα εσοχές και με τρεις πύλες, καθεμία από τις οποίες έχει διπλά στηρίγματα, που υποστηρίζουν ένα μπαλκόνι και ένα διακοσμημένο κιγκλίδωμα. [7] Στη θέση των τυπικών κιόνων ή πυλώνων, ο Φίσερ φον Έρλαχ σχεδίασε ανάγλυφες παραστάσεις, που απεικονίζουν στρατιωτικές σκηνές από την αρχαία μυθολογία - ο Ηρακλής να πολεμά τον γίγαντα Ανταίο στα αριστερά και ο Αινείας να σώζει τον πατέρα του Αγχίση από το κάψιμο της Τροίας στα δεξιά. Αυτές οι εικόνες από την κλασσική εποχή έχουν σκοπό να επικαλεστούν τα ένδοξα στρατιωτικά επιτεύγματα του πρίγκιπα Ευγένιου. [7] Πάνω από κάθε πύλη υπάρχουν ψηλά παράθυρα, που διακρίνονται από τα άλλα παράθυρα από τα ανάποδα αετώματα τους με τις ένθετες βασιλικές δέλτους. [7] Η πρόσοψη περιλαμβάνει κολοσσιαίους παραστάδες με επίπεδα σύνθετα κιονόκρανα, που εκτείνονται σε όλο το ύψος του κτηρίου μέχρι το γείσο. [7]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 10720. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Wiki Loves Monuments monuments database. 18  Αυγούστου 2017. tools.wmflabs.org/heritage/api/api.php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=30485.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Parsons 2000, pp. 89–90.
  4. ↑ 4,0 4,1 Gaillemin 1994, p. 147.
  5. ↑ Brook 2012, p. 80.
  6. ↑ 6,0 6,1 Aurenhammer 1973, p. 85.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Toman 1999, p. 70.
  8. ↑ Stephan 1997, pp. 62–87.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Aurenhammer, Hans (1973). J. B. Fischer von Erlach. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 9780713904406. 
  • Brook, Stephan (2012). DK Eyewitness Travel Guide: Vienna. London: Dorling Kindersley Ltd. ISBN 9780756684280. 
  • Dotson, Esther Gordon (2012). J. B. Fischer Von Erlach: Architecture as Theater in the Baroque Era. New Haven: Yale University Press. ISBN 9780300166682. 
  • Gaillemin, Jean-Louis (1994). Knopf Guides: Vienna. New York: Alfred A. Knopf. ISBN 9780679750680. 
  • Kurdiovsky, Richard (2001). Das Winterpalais des Prinzen Eugen. Wien: Brandstätter. ISBN 3854981171. 
  • Mauhart, Beppo (1982). Das Winterpalais des Prinzen Eugen. Wien: Molden. ISBN 3217003616. 
  • Meth-Cohn, Delia (1993). Vienna: Art and History. Florence: Summerfield Press. ASIN B000NQLZ5K. 
  • Parsons, Nicholas T. (2000). Blue Guide AustriaΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή (Fourth έκδοση). London: A & C Black Publishers Ltd. ISBN 9780393320176. 
  • Schnorr, Lina (2012). Imperial Vienna. Vienna: HB Medienvertrieb GesmbH. ISBN 9783950239690. 
  • Schulte-Peevers, Andrea (2007). Alison Coupe, επιμ. Michelin Green Guide Austria. London: Michelin Travel & Lifestyle. ISBN 9782067123250. 
  • Stephan, Peter (1997). «Ruinam praecedit superbia. Der Sieg des Virtus über die Hybris in den Bildprogrammen des Prinzen Eugen von Savoyen». Belvedere. Zeitschrift für bildende Kunst 1: 62–87. 
  • Toman, Rolf (1999). Vienna: Art and Architecture. Cologne: Könemann. ISBN 9783829020442. 
  • Waitzbauer, Harald (1998). Das Winterpalais von Prinz Eugen. Wien: Barockjuwel im Verborgenen. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χειμερινό_Ανάκτορο_του_πρίγκιπα_Ευγένιου&oldid=10357678"