Χάμφρεϋ Δ΄ του Τορόν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ονφρουά Δ' του Τορόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1166 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ισαβέλλα Α' της Ιερουσαλήμ (από 1183)[1][2] |
| Γονείς | Ονφρουά Γ΄ του Τορόν[1] και Στεφανία του Μιλλύ[1] |
| Αδέλφια | Ισαβέλλα του Τορόν[1] Ρενώ του Σατιγιόν Αλίκη του Σατιγιόν |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Μάχη του Χαττίν και Πολιορκία του Κεράκ |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χάμφρεϋ Δ΄, νορμανδ. Humphrey IV (π. 1166 - 1198) ήταν ένας από τους προέχοντες βαρόνους της Ιερουσαλήμ. Κληρονόμησε την κυριότητα τού Τορόν από τον πατέρα του Χάμφρεϋ Γ΄ του Τορόν το 1179. Επίσης, από τη μητέρα του Στεφανία τού Μιγύ κληρονόμησε την κυριότητα της Υπεριορδανίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν το 1180 αρραβωνιάστηκε την Ισαβέλλα, ετεροθαλή αδελφή τού Βαλδουίνου Δ΄ της Ιερουσαλήμ, ο οποίος υπέφερε από λέπρα, παραιτήθηκε από το Τορόν. Ο βασιλιάς δεν ήθελε ο Χάμφρεϋ Δ΄ να έχει δύο μεγάλα φέουδα. Ο γάμος έγινε το 1183 στο κάστρο Κεράκ και ο Σαλαδίνος των Αγιουβιδών, σουλτάνος της Αιγύπτου & Συρίας, πολιόρκησε το Κεράκ κατά την τελετή, αλλά ο Βαλδουίνος Δ΄ και ο Ραϋμόνδος Γ΄ της Τρίπολης έλυσαν την πολιορκία.
Ο Βαλδουίνος Δ΄ έκανε διάδοχο τον 8ετή Βαλδουίνο Ε΄ από τον Οίκο τού Μομφερράτου, γιο της μεγαλύτερης αδελφής του Σιβύλλας και απεβίωσε το 1185, όμως το επόμενο έτος απεβίωσε και ο Βαλδουίνος Ε΄. Θα τον διαδεχόταν η μητέρα του Σιβύλλα και ο 2ος σύζυγός της Γκυ των Λουζινιάν, όμως οι βαρόνοι, που δεν ήθελαν το ζεύγος, αποφάσισαν να ανακηρύξουν τη μικρότερη Ισαβέλλα και τον Χάμφρεϋ Δ΄. Ο Χάμφρεϋ Δ΄, που δεν ήθελε να αναλάβει την εξουσία, τους άφησε και δήλωσε υποτέλεια στη Σιβύλλα και τον Γκυ. Το 1187 στη μάχη τού Χαττίν ο Σαλαδίνος συνέτριψε το στρατό της Ιερουσαλήμ και αιχμαλώτισε τον Χάμφρεϋ Δ΄. Τότε η μητέρα του πρόσφερε την Υπεριορδανία στον Σαλαδίνο για να ελευθερώσει τον αιχμάλωτο. Αν και οι φρουρές τού Κεράκ και τού Μοντρεάλ αρνήθηκαν να παραδοθούν, ο Σαλαδίνος τον άφησε ελεύθερο και κατέαβε με στρατό το Κεράκ (1188) και το Μοντρεάλ (1189).
Το 1190 απεβίωσε η Σιβύλλα και οι πιο πολλοί βαρόνοι τού βασιλείου (ακόμη και ο Μπαλιάν του Ιμπελέν, πατριός της Ισαβέλλας ως 2ος σύζυγος της μητέρας της Θεοδώρας Κομνηνής) ήθελαν να παντρέψουν την Ισαβέλλα με τον Κορράδο τού Μομφερράτου, έναν επιτυχημένο στρατιωτικό ηγέτη. Ο γάμος της με τον Χάμφρεϋ Δ΄ ακυρώθηκε, αν και το ζεύγος διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση. Τότε ο Χάμφρεϋ Δ΄ εισήλθε στην ακολουθία τού Ριχάρδου Α΄ της Αγγλίας κατά τη Σταυροφορία τού 1191-92. Μια και ο Χάμφρεϋ Δ΄ μιλούσε άπταιστα αραβικά, διεξήγε τις διαπραγματεύσεις με τον Αλ-Αντίλ, αδελφό τού Σαλαδίνου, εκπροσωπώντας τον Ριχάρδο Α΄.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Baldwin, Marsall W. (1969). "The Decline and Fall of Jerusalem, 1174–1189". In Setton, Kenneth M.; Baldwin, Marshall W. A History of the Crusades, Volume I: The First Hundred Years. The University of Wisconsin Press. pp. 590–621. ISBN 0-299-04844-6.
- Runciman, Steven (1989b). A History of the Crusades, Volume III: The Kingdom of Acre and the Later Crusades. Cambridge University Press. ISBN 0-521-06163-6.
- Williams, Patrick A. (1970). "The Assassination of Conrad of Montferrat: Another Suspect?". Traditio. Fordham University. 26: 381–389. ISSN 0362-1529.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε το 1183 την Ισαβέλλα Α΄ των Ανζού, κόρη του Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ. Δεν απέκτησαν απογόνους. Ήταν ο πρώτος από τους τέσσερις συζύγους της· η Ισαβέλλα Α΄ έγινε αργότερα βασίλισσα της Ιερουσαλήμ.
Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ p824.htm#i8236. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Runciman, Steven (1989a). A History of the Crusades, Volume II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East, 1100-1187. Cambridge University Press. ISBN 0-521-06163-6.
- Runciman, Steven (1989b). A History of the Crusades, Volume III: The Kingdom of Acre and the Later Crusades. Cambridge University Press. ISBN 0-521-06163-6.
- Williams, Patrick A. (1970). "The Assassination of Conrad of Montferrat: Another Suspect?". Traditio. Fordham University. 26: 381–389. ISSN 0362-1529.