Φράνσις φαν Μποσσάουτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φράνσις φαν Μποσσάουτ
Γέννηση1635[1][2][3]
Βρυξέλλες
Θάνατος1692[4][5][2]
Άμστερνταμ[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΚάτω Χώρες των Αψβούργων
Ιδιότηταγλύπτης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Αλληγορικό πορτρέτο του Φράνσις φαν Μποσσάουτ

Ο Φράνσις φαν Μποσσάουτ (Francis van Bossuit, πιθανόν 1635, Βρυξέλλες - 22 Σεπτεμβρίου, Άμστερνταμ ) ήταν Φλαμανδός γλύπτης. [7] Δημιουργούσε κυρίως γλυπτά σε ελεφαντόδοντο. Μόνο μερικά γλυπτά από ξύλο και τερακότα από το χέρι του είναι γνωστά. [8] Το έργο του δείχνει μια τάση για τον κλασικισμό που πιθανότατα προήλθε από την επαφή του με την αρχαία και σύγχρονη ιταλική τέχνη κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη, καθώς και από τη γνώση του για τον μπαρόκ κλασικισμό των γλυπτών που δραστηριοποιούνταν στις Βερσαλλίες. Η ενεργητικότητα ορισμένων από τα έργα του αντικατοπτρίζει επίσης την εκπαίδευσή του στη φλαμανδική μπαρόκ γλυπτική. [9]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν λίγες τεκμηριωμένες πληροφορίες για τη ζωή του φαν Μποσσάουτ. Το 1727, ο Ματτάις Πόολ (Matthys Pool) δημοσίευσε στο Άμστερνταμ το Beeld-snijders kunst-kabinet door den vermaarden beeldsnijder Francis van Bossuit in yvoor gesneeden en geboetseert, μια συλλογή ενενήντα χαρακτικών από γλυπτά του φαν Μποσσάουτ, η οποία μεταφράστηκε τον ίδιο χρόνο στα γαλλικά ως Cabinet de l'art de schulpture par le fameux sculpteur Francis Van Bossuit, exécuté en yvoire ou ébauché en terre, gravées d'après les desseins de Barent Graat, par Mattys Pool. [10] [11] Η πλειονότητα των χαρακτικών έγινε από τον Πόολ σε σχέδια του πεθερού του, ζωγράφου Μπάρεντ Χράατ (Barend Graat). Το βιβλίο περιέχει και βιογραφία του φαν Μποσσάουτ που βασίζεται σε πληροφορίες από τον Χράατ, ο οποίος γνώριζε τον φαν Μποσσάουτ από την άφιξή του στο Άμστερνταμ. Οι περισσότερες από τις πληροφορίες που έχουμε για τον φαν Μποσσάουτ μπορούν να αναχθούν σε αυτό το βιογραφικό σημείωμα. Δεν είναι, όμως, βέβαιο ότι αυτές οι πληροφορίες είναι πάντα σωστές.

Η Σωσσάνα και οι Πρεσβύτεροι

Ο φαν Μποσσάουτ γεννήθηκε πιθανότατα στις Βρυξέλλες το 1635. Δεν υπάρχουν στοιχεία για τη γέννησή του στα αρχεία αυτής της πόλης. Είναι επίσης πιθανό ότι το 1635 δεν ήταν το έτος γέννησής του, αλλά το έτος κατά το οποίο ξεκίνησε τη μαθητεία του στις Βρυξέλλες. Αν ξεκίνησε τη μαθητεία του το 1635, πιθανότατα γεννήθηκε γύρω στο 1620. [7] Σύμφωνα με παλαιότερες πηγές, εργάστηκε στην Αμβέρσα κατά τα έτη 1645-1650.

Αλληγορία της μουσικής

Έφυγε για την Ιταλία, πιθανώς με την ελπίδα να διοριστεί σε μια από τις Αυλές, όπου παραδοσιακά υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη σκάλισμα ελεφαντόδοντου. Οι Μέδικοι στη Φλωρεντία, για παράδειγμα, είχαν μεγάλη συλλογή από γλυπτά από ελεφαντόδοντο. Υποτίθεται ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πήγε για πρώτη φορά στη Φλωρεντία, όπου, πιθανώς στα μέσα του 1650, θα ερχόταν σε επαφή στην Ακαδημία της Φλωρεντίας με τον Γερμανό γλύπτη Μπαλτάζαρ Περμόζερ (Balthasar Permoser) . Μπορεί να εργάστηκε στη Μόντενα στα μέσα της δεκαετίας του 1650. Αυτή η υπόθεση βασίζεται πιθανώς στην παρουσία δύο από τα πρώτα του έργα στην Galleria Estense . [8]

Πιστεύεται ότι κατοικούσε στη Ρώμη μεταξύ περίπου 1655 και 1680. Υποτίθεται ότι συνδέθηκε κυρίως με τον κύκλο των φοιτητών της ακαδημίας της Φλωρεντίας. [7] Το Γραφείο της Τέχνης της Γλυπτικής αναφέρει ότι στη Ρώμη έγινε μέλος του Bentvueghels, μιας ένωσης κυρίως Ολλανδών και Φλαμανδών καλλιτεχνών που εργάζονται στη Ρώμη. Ήταν συνηθισμένο για τους Bentvueghels να υιοθετούν ελκυστικό ψευδώνυμο. Ο φαν Μποσσάουτ λέγεται ότι έχει υιοθετήσει το ψευδώνυμο "Waarnemer" (παρατηρητής), επειδή "παρατήρησε τα όμορφα γλυπτά και τα έκανε δικά του". Ωστόσο, αυτό το όνομα δεν εμφανίζεται στις λίστες των ψευδωνύμων των Bentveughels που είναι γνωστά επί του παρόντος. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στη Ρώμη λέγεται ότι δημιούργησε πολλά αντίγραφα αρχαίων αγαλμάτων. [10]

Γύρω στο 1680 έφυγε από τη Ρώμη και ταξίδεψε με τη συντροφιά του Ολλανδού ζωγράφου Μποναβεντούρα φαν Όφερμπεκε (Bonaventura van Overbeke). Εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ όπου φαίνεται να ήταν σε επαφή με τον νεαρό γλύπτη Γιοχάννες Έμπελερ (Johannes Ebbelaer) (περ. 1666-1706). Δύο κατάλογοι δημοπρασιών αναφέρουν γλυπτά που ξεκίνησαν από τον φαν Μποσσάουτ και ολοκληρώθηκαν από τον Έμπελερ. Ο Έμπελερ άφησε επίσης στη διαθήκη του ένα «άγαλμα του Άρη και ένα άγαλμα του Χριστού, φτιαγμένα από τον αείμνηστο κ. Φράνσις και ένα γλυπτό άγαλμα του Άτλαντα» [7]

Τα μικρά συλλεκτικά ανάγλυφα του φαν Μποσσάουτ σε ελεφαντόδοντο ήταν πολύ περιζήτητα από ιδιώτες συλλέκτες στην Ολλανδική Δημοκρατία. Οι Ολλανδοί συλλέκτες Πετρονέλλα ντε λα Κουρ (Petronella de la Court) και ο σύζυγός της Άνταμ Όορτμανς (Adam Oortmans) κατείχαν περίπου δέκα δημιουργήματα από ελεφαντόδοντο του φαν Μποσσάουτ. Ο Όορτμαν μπορεί ακόμη και να ειχε σπουδάσει γλυπτική ελεφαντόδοντου με τον φαν Μποσσάουτ. [12]

Πορτρέτο του Nicolaes Witsen, Δημάρχου του Άμστερνταμ

Ο φαν Μποσσάουτ παρέμεινε στο Άμστερνταμ μέχρι το θάνατό του στις 22 Σεπτεμβρίου 1692. [10]

Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πλειονότητα του έργου του αποτελείται από γλυπτά σε ελεφαντόδοντο, κυρίως μικρά ανάγλυφα. [9] Δημιούργησε, επίσης, έργα σε ξύλο και τερακότα, από τα οποία διασώζονται μόνο λίγα δείγματα. [8] Τα θέματά του είναι βιβλικές ιστορίες, μυθολογικές σκηνές, ιστορικά, αλληγορίες και πορτρέτα. [10]

Ερμής, Ιώ και Άργος

Έχοντας επηρεαστεί από τη μακρά παραμονή του στην Ιταλία, το έργο του ξεχωρίζει για την άπειρη τρυφερότητα που δίνεται στα θέματα του. Δείχνει επίσης μια τάση στον κλασικισμό, πιθανότατα λόγω της επήρειάς του κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη από τις αρχαίες ιταλικές τέχνες και τους σύγχρονους γλύπτες όπως ο Φλαμανδός Φρανσουά Νυκενουά και οι Ιταλοί γλύπτες Τζάν Λορέντσο Μπερνίνι και Αλεσσάντρο Αλγκάρντι. [10] Δείχνει επίσης ότι είχε απορροφήσει τον μπαρόκ κλασικισμό των γλύπτων που δραστηριοποιούνταν στις Βερσαλλίες. Σε ορισμένα από τα έργα του, αντανακλά επίσης την επήρειά του από τη γλυπτική του φλαμανδικού μπαρόκ, όπως την ασκούσαν οι Φλαμανδοί γλύπτες Άρτους Κουελλίνους ο νεότερος (Artus Quellinus the Younger), και Ρομπάουτ Φερχούλστ (Rombout Verhulst) που δραστηριοποιήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Άμστερνταμ όπου δημιούργησαν σημαντικά έργα. Αυτή η δυναμική ευχαρίστηση μπορεί να φανεί σε έργα όπως η Αφροδίτη και ο Άδωνις . (Ρέικσμουζεουμ, Άμστερνταμ). [9]

Τα γλυπτά μικρής κλίμακας του φαν Μποσσάουτ είχαν ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αντίγραφα και παραλλαγές διάσημων αριστουργημάτων από την Αρχαιότητα έως τη Βόρεια Ευρώπη. Η Flora και η Αφροδίτη και ο Έρως, για παράδειγμα, βασίζονται σε σημαντικά κλασικά γλυπτά. [7] Τα πρώτα του ανάγλυφα που δημιουργήθηκαν στην Ιταλία, όπως ο Ερμής, η Ιώ και ο Άργος ( Liebieghaus, Φρανκφούρτη) και το κρεμαστό Το μαρτύριο του Μαρσύα (Πινακοθήκη του Οντάριο) πιθανώς δημιουργήθηκαν ενώ εργαζόταν κοντά με τον Μπαλτάζαρ Περμόζερ, ο οποίος δημιούργησε παρόμοια, αλλά λιγότερο λεπτά γλυπτά έργα περίπου την ίδια εποχή στην Ιταλία. Η απαγωγή των Σαβίνων γυναικών ( Liebieghaus, Φρανκφούρτη) έλκει την έμπευσή της από έργο με το ίδιο θέμα του Πιέτρο ντα Κορτόνα (Μουσεία του Καπιτωλίου, Ρώμη). Η κρίση του Σολομώντα είναι εμπνευσμένη από τοιχογραφία του ντα Κορτόνα στο Παλάτσο Μεττέι (Palazzo Mattei) της Ρώμης. [10] Τα μετέπειτα ανάγλυφα του, όπως η Αλληγορία της Μουσικής (Ρέικσμουζεουμ, Άμστερνταμ), που είναι τμήμα μιας σειράς αλληγοριών από τη γλυπτική και την ποίηση, σχεδιάζονται μνημειωδώς και σηματοδοτούνται από νέα νηφαλιότητα. [9]

Η σφαγή των αθώων

Τα έργα του ήταν δημοφιλή σε συλλέκτες κλασικών γλυπτών και καλλιτεχνών, που αντέγραψαν τα γλυπτά και ενσωμάτωσαν συνθέσεις και μοτίβα στους πίνακες τους. Ειδικά τα χαρακτικά των έργων του, που δημοσιεύτηκαν στο "Γραφείο της Τέχνης της Γλυπτικής" του Πόολ, σε σχέδια του Χράατ, χρησίμευσαν ως μοντέλα καλλιτεχνών μέχρι τον 18ο αιώνα. Ο Χράατ πιθανώς άρχισε να σχεδιάζει σύμφωνα με τα γλυπτά του φαν Μποσσάουτ τη δεκαετία του 1680. Φαίνεται πιθανό ότι ήταν σε άμεση επαφή με τον φαν Μποσσάουτ. Ο ζωγράφος Νικολάας Φερκόλιε (Nicolaas Verkolje) εμπνεύστηκε επίσης από τα σχέδια του Χράατ που έγιναν από έργα του φαν Μποσσάουτ και ενσωμάτωσε τα μοτίβα του φαν Μποσσάουτ σε τέσσερις πίνακες. Η απαγωγή της Περσεφόνης, για παράδειγμα, βασίζεται στο ανάγλυφο που παριστά την απαγωγή των Σαβίνων γυναικών του φαν Μποσσάουτ. Ο Ολλανδός ζωγράφος Βίλλεμ φαν Μίρις (Willem van Mieris, 1662-1747) έκανε μια σειρά σχεδίων σύμφωνα με αγάλματα του φαν Μποσσάουτ και δημιούργησε στάσεις και χειρονομίες γυναικείων μορφών στους ιστορικούς του πίνακες από τα μοτίβα του φαν Μποσσάουτ. [7] Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, στην εικόνα του Οδυσσέα στο έργο του φαν Μίρις η Κίρκη ικετεύει το έλεος του Οδυσσέα (περ. 1700, παλαιότερα στη Συλλογή Sør Rusche), η οποία μοιάζει πολύ με τη στάση, τη χειρονομία και την έκφραση με τον Άρη από τον φαν Μποσσάουτ ( Ρέικσμουζεουμ, Άμστερνταμ). [13]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Francis van Bossuit». Biografisch Portaal. 87326264.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Francis van Bossuit». (Ολλανδικά) Digital Library for Dutch Literature. boss055.
  3. ↑ «Francis Van Bossuit». (Αγγλικά) Bossuit, Francis van. 16  Δεκεμβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  5. ↑ www.getty.edu/art/collection/objects/249995/francis-van-bossuit-susanna-and-the-elders-flemish-about-1690/.
  6. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 14  Φεβρουαρίου 2013. 500082037. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Margreet van der Hut, Het Beeld-snyders Kunst-kabinet: Francis van Bossuit en het Hollands Classicisme. The Hague, autumn 2014
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Francis van Bossuit on the RKD
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Cynthia Lawrence, Bossuit, Frans van (b Brussels, 1635; d Amsterdam, Sept 22, 1692) on Grove Art Online
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Christian Theuerkauff, Zu Francis van Bossuit (1635-1692), "Beeldsnyder in Yvoor"', Wallraf-Richartz-Jahrbuch Vol. 37 (1975), Freunde des Wallraf-Richartz-Museum und des Museum Ludwig e.V., pp. 119-182
  11. ↑ Cabinet de l'art de schulpture par le fameux sculpteur Francis Van Bossuit, exécuté en yvoire ou ébauché en terre, gravées d'après les desseins de Barent Graat, par Mattys Pool, Amsterdam, 1727
  12. ↑ Francis van Bossuit, Susanna and the Elders at the Getty Center
  13. ↑ Frits Scholten, “Een ijvore Mars van Francis, de beeldsnijder Van Bossuit en de familie De la Court,” Bulletin van het Rijksmuseum 47 (1999), no. 1, pp. 26-43

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φράνσις_φαν_Μποσσάουτ&oldid=8880379"