Φλοριάνο Πεϊσότο

Φλοριάνο Πεϊσότο
Ο Φλοριάνο Πεϊσότο το 1891.
Πρόεδρος της Βραζιλίας
Περίοδος 23 Νοεμβρίου 1891 – 15 Νοεμβρίου 1894
Προκάτοχος	Ντεοντόρο ντα Φονσέκα
Διάδοχος	Προυντέντε ντε Μοράις
Αντιπρόεδρος της Βραζιλίας
Περίοδος 26 Φεβρουαρίου 1891 – 23 Νοεμβρίου 1891
Πρόεδρος	Ντεοντόρο ντα Φονσέκα
Προκάτοχος	Κανένας
Διάδοχος	Μανουέλ Βιτορίνο
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	30 Απριλίου 1839 (1839-04-30), Μασεϊό
Θάνατος	29 Ιουλίου 1895 (56 ετών) Μπάρα Μάνσα
Εθνότητα	Βραζιλιάνος
Πολιτικό κόμμα	Ανεξάρτητος
Σύζυγος	Ζοζίνα Πεϊσότο
Υπογραφή
Στρατιωτική υπηρεσία
Πίστη	Αυτοκρατορία της Βραζιλίας Βραζιλία
Υπηρεσία/κλάδος	Στρατός Ξηράς της Βραζιλίας
Βαθμός	Στρατάρχης
Σχετικά πολυμέσα

Ο Φλοριάνο Βιέϊρα Πεϊσότο (πορτογαλικά: Floriano Vieira Peixoto) ήταν Βραζιλιάνος στρατιωτικός και πολιτικός, που κατέλαβε τη θέση του προέδρου και του αντιπροέδρου της Βραζιλίας. Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1839 στο Μασεϊό της πολιτείας Αλαγκόας και απεβίωσε σε ηλικία 56 ετών στις 29 Ιουλίου 1895 στο Μπάρα Μάνσα του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Ο Φλοριάνο Πεϊσότο υπηρετούσε ως στρατάρχης του Βραζιλιανικού Στρατού όταν εξελέγη αντιπρόεδρος της χώρας τον Φεβρουάριο του 1891. Αργότερα, τον Νοέμβριο του 1891, ανέλαβε την προεδρία μετά την παραίτηση του προέδρου, στρατάρχη Ντεοντόρο ντα Φονσέκα. Ο Πεϊσότο ανέλαβε την προεδρία σε μια δύσκολη περίοδο, όταν η χώρα βρισκόταν εν μέσω μιας γενικής πολιτικής και οικονομικής κρίσης που είχε επιδεινωθεί από τις επιπτώσεις της κατάρρευσης της οικονομικής φούσκας του Ενσιλιαμέντο.

Δρώντας ως σκληρός δικτάτορας, ο Φλοριάνο Πεϊσότο νίκησε την εξέγερση των αξιωματικών του ναυτικού εναντίον του το 1893-1894 και ένα αντάρτικο στρατιωτικό κίνημα στις Πολιτείες Ρίο Γκράντε ντο Σουλ και Σάντα Καταρίνα την ίδια περίοδο. Η κυβέρνησή του χαρακτηρίστηκε από τον αυξημένο συγκεντρωτισμό εξουσίας και εθνικισμό.

Συχνά αναφέρεται ως «Παγιωτής της Δημοκρατίας» ή «σιδηρός στρατάρχης». Έφυγε από την προεδρία στις 15 Νοεμβρίου 1894. Παρά τον αντιδημοκρατισμό του, ήταν υπεύθυνος για την εδραίωση της νέας δημοκρατικής κυβέρνησης.

Το Ντεστέρο, πρωτεύουσα της πολιτείας Σάντα Καταρίνα, μετονομάστηκε σε Φλοριανόπολις ως αναγνώριση για τη συμμετοχή του στην Ομοσπονδιακή Επανάσταση του 1894.