Φερντινάν Μπερτιέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φερντινάν Μπερτιέ
Γενικές πληροφορίες
Προφορά
Γέννηση28  Σεπτεμβρίου 1803[1]
Λουάν (Σον-ε-Λουάρ)
Θάνατος12  Ιουλίου 1886[1][2]
Παρίσι
ΠαρατσούκλιNapoléon des sourds-muets
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθηγητής
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζαν Φερντινάν Μπερτιέ (γαλλικά:Jean Ferdinand Berthier )[5] ήταν κορυφαία προσωπικότητα της κοινωνίας των κωφών, γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1803 στο Λουάν ( Σον-ε-Λουάρ) και πέθανε στις 13 Ιουλίου 1886 στο Παρίσι. Κοσμήτορας των καθηγητών στο Ίδρυμα των Κωφάλαλων στο Παρίσι, είναι περισσότερο γνωστός για τη δημιουργία της Κεντρικής Εταιρείας των Κωφάλαλων στο Παρίσι (Société centrale des sourds-muets de Paris), η οποία λίγα χρόνια αργότερα έγινε η Παγκόσμια Εταιρεία των Κωφάλαλων.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γέννηση και παιδική ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν Φερντινάν Μπερτιέ γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1803 στο Λουάν της Βουργουνδίας. Ο πατέρας του ήταν χειρουργός[6],[7],[8].

Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμεινε κουφός και σε ηλικία οκτώ ετών (το 1811)[9] εισήχθη στο Ινστιτούτο Κωφάλαλων του Παρισιού. Εκείνη την εποχή, στο ίδρυμα δίδαξαν οι ακούοντες εκπαιδευτικοί Λουί-Πιερ Πολμιέ και Ογκύστ Μπεμπιάν και οι κωφοί καθηγητές Λοράν Κλερκ και Ζαν Μασιέ8. Κατά τη διάρκεια της σχολικής του φοίτησης, ο Φερντινάν Μπερτιέ αποδείχθηκε λαμπρός μαθητής.

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φερντινάν Μπερτιέ ξεκίνησε τη διδακτική του καριέρα το 1829, όταν διορίστηκε μαζί με τον Αλφόνς Λενουάρ καθηγητής στο Ίδρυμα των Κωφάλαλων στο Παρίσι9. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως καθηγητής, ο Εμίλ Μερσιέ, γιος του Ευγένιου Μερσιέ, ήταν ένας από τους μαθητές του Φερθινάν Μπερτιέ10. Ολοκλήρωσε την καριέρα του εκεί ως πρύτανης των κωφών δασκάλων.

Ήταν πολύ δραστήριος στην οργάνωση της γαλλικής κοινότητας των κωφών και στην παροχή εκπαίδευσης και κατάρτισης για τους κωφούς. Έγινε μέλος της Εταιρείας των λογοτεχνών (Société des gens de lettres) και ίδρυσε το 1838 την Κεντρική Εταιρεία των κωφάλαλων του Παρισιού (Société centrale des sourds-muets de Paris). Το 1850 συνίδρυσε την Κεντρική Εταιρεία Εκπαίδευσης και Βοήθειας για τους κωφάλαλους στη Γαλλία (Société centrale d'éducation et d'assistance pour les sourds-muets en France). Το 1867, η Κεντρική Εταιρεία των κωφάλαλων του Παρισιού μετατράπηκε σε Παγκόσμια Εταιρεία των ξινομούσων.

Του δόθηκε το παρατσούκλι "Ναπολέων των κωφών"[10] από τον Βίκτωρ Ουγκώ και αργότερα από τους κωφούς[11],[12].

Δραστηριότητες και συγγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα συγγράµµατά του υπερασπίστηκε τη νοηµατική γλώσσα και τους κωφούς, τους οποίους αποκαλούσε "αδέρφια µου". Έκανε γνωστό το έργο του Abbé de l'Épée στους κωφούς και τους ακούοντες του 19ου αιώνα. Υπήρξε η κινητήρια δύναμη της νοηματικής καλλιέργειας των κωφών, διεκδικώντας διαρκώς το δικαίωμα των κωφών να είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τη νοηματική γλώσσα σε όλες τις περιστάσεις (στο σχολείο, στο δικαστήριο κ.λπ.), προκειμένου να επιτευχθεί η πολιτική ισότητα. Δημοσιοποίησε επίσης τους κωφούς καλλιτέχνες και ποιητές της εποχής του και των προηγούμενων εποχών.

Παράσημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απόσπασμα για τον Φερντινάν Μπερτιέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορά του Βίκτωρ Ουγκώ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Τι σημασία έχει αν το αυτί είναι κουφό όταν ο νους ακούει; Η μόνη κώφωση, η πραγματική κώφωση, η αθεράπευτη κώφωση, είναι εκείνη της νοημοσύνης".

- έγραφε ο Βίκτωρ Ουγκώ στον Φερντινάντ Μπερτιέ στις 25 Νοεμβρίου 1845 [14].

Τα επόμενα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μουσείο των Κωφάλαλων στο Οτέλ Ντιέ του Λουάν ιδρύθηκε από τον Αρμάν Πελετιέ (Armand Pelletier) το 2013 [15],[16]. Η πόλη επιλέχθηκε ως φόρος τιμής στη γενέτειρα του Φερντινάν Μπερτιέ και στο έργο του.

Η πόλη διαθέτει μια χάλκινη προτομή του από τον καλλιτέχνη Ζαν - Πιερ Μαλωσενά (ορατή στην πλατεία Σεν Ζαν, 1999)[17].

Στις 30 Σεπτεμβρίου 2023, ένα Google Doodle του αφιερώθηκε με αφορμή την 220ή επέτειο από τη γέννησή του[18],[19].

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα έργα αυτά, όλα στα γαλλικά, μπορούν να αναζητηθούν, μεταξύ άλλων, στην ιστορική βιβλιοθήκη του Εθνικού Ινστιτούτου για νέους κωφούς στο Παρίσι.[20]

  • Notice sur la vie et les ouvrages de Auguste Bébian, chez Ledoyen, 1839.
  • Auguste Bébian, ancien censeur des études de l'Institut royal des sourds-muets de Paris, 46 páginas.
  • Les sourds-muets avant et depuis l'abbé de l'Épée[21], chez Ledoyen", 1840.
  • Prix de la Société des sciences morales, lettres et arts de Seine-et-Oise.
  • Discours prononcés en langage mimique, Institution des Sourds-Muets de Paris, 1849.
  • Discours entre 12 août 1842 et 9 août, 1849, 28 páginas.
  • L'abbé de l'Épée, Michel Lévy frères, 1852.
  • Sa vie, son apostolat, ses travaux, sa lutte et ses succès, 413 páginas.
  • Sur l'opinion de feu le docteur Itard, Michel Lévy frères, 1852.
  • Docteur Itard, médecin en chef de l'Institution nationale des sourds-muets de Paris, relative aux facultés intellectuelles et aux qualités morales des sourds-muets, 112 páginas.
  • Le Code Napoleon, Librairie du Petit Journal, 1868.
  • Code civil de l'Empire français, mis à la portée des sourds-muets, leurs familles et des parlants en rapports journaliers avec eux, 527 páginas.
  • L'Abbé Sicard, célèbre instituteur des sourds-muets, successeur immédiat de l'Abbé de L'Épée, Charles Douniol et Cie, 1873.
  • Précis historique sur sa vie, ses travaux et ses succès, suivi de détails biographiques sur ses élèves sourds-muets les plus remarquables Jean Massieu et Laurent Clerc, et d'un appendice contenant des lettres de l'abbé Sicard au baron de Gérando, son ami et son confrère à l'institut, 259 páginas.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb15524319b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ GeneaStar. berthierf.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb15524319b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www2.culture.gouv.fr/public/mistral/leonore_fr?ACTION=CHERCHER&FIELD_1=COTE&VALUE_1=LH%2F211%2F26.
  5. ↑ The English Cyclopaedia: Division. Biography. 6v. and Suppl. Bradbury, Evans. 1872. 
  6. ↑ Il est né le 7 vendémiaire an 12 du calendrier révolutionnaire, ce qui correspond à la date de 30 septembre 1803 dans le calendrier actuel.
  7. ↑ La littérature indique parfois les dates de naissance du 28 septembre 1803 ou du 1er octobre 1803. Ces deux dates sont erronées puisque le document officiel de remise de la croix de la Légion d'honneur de Ferdinand Berthier indique une date de naissance le 30 septembre 1803.
  8. ↑ Testament de Ferdinand Berthier (1875) dans Ferdinand Berthier, ou le rêve d'une nation sourde de Fabrice Bertin, page 142 où trouve la copie de l'origine du testament
  9. ↑ Patrice Gicquel, Il était une fois... les sourds français, Books on Demand, 2011.
  10. ↑ Gimet, Philippe (13 Ιουνίου 2003). «Ferdinand Berthier, "le Napoléon des sourds-muets"». Yanous ! Le magazine francophone du handicap (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  11. ↑ «Ferdinand BERTHIER». archive.wikiwix.com. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  12. ↑ Florence, Encrevé (17 Μαρτίου 2013). «Ferdinand Berthier, le "Napoléon des sourds-muets"». La Noétomalalie Historique (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  13. ↑ «Ministere de la culture - Base Léonore». www2.culture.gouv.fr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  14. ↑ «Quand l'esprit entend « Encore un blog SEO» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  15. ↑ «Louhans. Le premier musée du genre en France a ouvert.. Les sourds ont leur musée». www.lejsl.com (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  16. ↑ «Bourgogne-Franche-Comté : actualités et infos en direct». France 3 Bourgogne-Franche-Comté (στα Γαλλικά). 6 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  17. ↑ Alain Dessertenne, « Les statues publiques en Saône-et-Loire. 1re partie : les statues aux illustres. », revue trimestrielle Images de Saône-et-Loire no 205 de mars 2021, p. 6-11.
  18. ↑ «Ferdinand Berthier's 220th Birthday Doodle - Google Doodles». doodles.google (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  19. ↑ «Ferdinand Berthier : qui est le "Napoléon des sourds", mis à l'honneur par Google ?». www.rtl.fr (στα Γαλλικά). 30 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  20. ↑ «INJS Paris». INJS Paris (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  21. ↑ Berthier, Ferdinand (3 Μαΐου 2015). L' Abbé de l'Épée. CreateSpace Independent Publishing Platform. ISBN 978-1-5120-2956-7. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φερντινάν_Μπερτιέ&oldid=10418268"