Υποβρύχιο κλάσης Acciaio
Φωτογραφία του υποβρυχίου Acciaio, πρωτοπόρου πλοίου της ομώνυμης κλάσης. | |
Επισκόπηση κλάσης | |
---|---|
Κατασκευαστές: | Cantieri Riuniti dell' Adriatico (CRDA), Μονφαλκόνε (Monfalcone) Odero Terni Orlando (OTO) Μουτζιάνο (Muggiano) Cantieri navali Tosi di Taranto, Τάραντας[1][2] |
Χειριστές: | Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) |
Ολοκληρώθηκαν: | δεκατρία |
Χάθηκαν: | οκτώ |
Γενικά χαρακτηριστικά | |
Τύπος: | υποβρύχιο |
Εκτόπισμα: |
708 t (697 LT) στην επιφάνεια 864 t (850 LT) σε κατάδυση |
Μήκος: | 60,18 m |
Πλάτος: | 6,44 m |
Βύθισμα: | 4,78 m |
Ταχύτητα: |
14 kn στην επιφάνεια 7,7 kn σε κατάδυση |
Εμβέλεια: |
5000 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 8,5 kn στην επιφάνεια 80 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn σε κατάδυση |
Πλήρωμα: | 48 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
Οπλισμός: |
6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm ένα πυροβόλο των 100 mm 1-2 πυροβόλα των 20 mm ή 1-2 ζεύγη πολυβόλων των 13 mm |
Τα υποβρύχια κλάσης Acciaio[1][2] (αναφέρεται και ως κλάση Platino class[3]) ήταν τα τελευταία της λεγόμενης «Σειράς 600» και ναυπηγήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1940 για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina). Επρόκειτο για σκάφη σχεδιασμένα να επιχειρούν σε παράκτιες περιοχές. Ναυπηγήθηκαν δεκατρία σκάφη και όλα τους είχαν δράση στα νερά της Μεσογείου την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οκτώ από αυτά χάθηκαν στα χάθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα σκάφη της κλάσης Acciaio ήταν βασισμένα σχεδιαστικά στις προγενέστερες κλάσεις Adua και Perla, με ορισμένες βελτιώσεις.[2] Τα έξι από τα δεκατρία που ναυπηγήθηκαν συνολικά ολοκληρώθηκαν στις εγκαταστάσεις της Cantieri Riuniti dell' Adriatico (CRDA) στο Μονφαλκόνε (Monfalcone), τέσσερα ναυπηγήθηκαν στο Μονφαλκόνε (Monfalcone) από την OTO και τρία ακόμη από την Cantieri navali Tosi di Taranto στον Τάραντα.
Η λέξη Acciaio σημαίνει «ατσάλι» στα ιταλικά. Αντίστοιχα όλα τα υποβρύχια έφεραν ονόματα μετάλλων ή ορυκτών.
Πλοία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πλοίο | Ναυπηγείο[1] | Καθέλκυση[1] | Κατάληξη[1] |
---|---|---|---|
Acciaio | OTO | 20 Ιουλίου 1941 | Τορπιλίστηκε στις 13 Ιουλίου 1943 από το βρετανικό υποβρύχιο HMS Unruly. |
Alabastro | CRDA | 18 Δεκεμβρίου 1941 | Χτυπήθηκε από συμμαχικά αεροσκάφη και χάθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1942. |
Argento | Tosi | 22 Φεβρουαρίου 1942 | Το βύθισε το αμερικάνικο αντιτορπιλικό USS Buck στις 3 Αυγούστου 1943. |
Asteria | CRDA | 25 Ιουνίου 1941 | Το βύθισαν τα βρετανικά αντιτορπιλικά HMS ''Easton'' και HMS ''Wheatland'' στις 17 Φεβρουαρίου 1943. |
Avorio | CRDA | 6 Σεπτεμβρίου 1941 | Το βύθισε η καναδική κορβέτα HMCS Regina στις 8 Φεβρουαρίου 1943. |
Bronzo | Tosi | 28 Σεπτεμβρίου1941 | Το αιχμαλώτισαν βρετανικά αντιτορπιλικά στις 12 Ιουλίου 1943. |
Cobalto | OTO | 20 Ιουλίου 1941 | Το εμβόλισε στις 12 Αυγούστου 1942 το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Ithuriel. |
Giada | CRDA | 10 Ιουλίου 1941 | Παραδόθηκε έπειτα από την συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943. |
Granito | CRDA | 7 Αυγούστου 1941 | Το τορπίλισε το βρετανικό υποβρύχιο HMS Saracen στις 9 Νοεμβρίου 1942. |
Nichelio | OTO | 12 Απριλίου 1942 | Παραδόθηκε έπειτα από την συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943. |
Platino | OTO | 1 Ιουνίου 1941 | Παραδόθηκε έπειτα από την συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943. |
Porfido | CRDA | 23 Αυγούστου 1941 | Το τορπίλισε το βρετανικό υποβρύχιο HMS Tigris στις 6 Δεκεμβρίου 1942. |
Volframio | Tosi | 9 Νοεμβρίου 1941 | Αυτοβυθίστηκε έπειτα από την συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943. Οι Γερμανοί το ανέλκυσαν όμως χτυπήθηκε και βυθίστηκε από συμμαχικά αεροσκάφη κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής το 1944. |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6.
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.
- Dodson, Aidan· Cant, Serena (2020). Spoils of War: The Fate of Enemy Fleets after Two World Wars. Barnsley, UK: Seaforth Publishing. ISBN 978-1-5267-4198-1.
- Frampton, Viktor (2010). «Question 22/44: HMS X-2». Warship International XLVII (3): 218. ISSN 0043-0374.