Τραγικές Ιστορίες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάφραση των Διηγημάτων του Ματέο Μπαντέλο

Τραγικές ιστορίες (γαλλικά: Histoires tragiques) ήταν ένα είδος γαλλικής μυθοπλασίας του 16ου-17ου αιώνα, μια μπαρόκ απόδοση του τύπου διηγημάτων του Βοκάκιου, με επίκεντρο τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, πρόδρομος του γοτθικού μυθιστορήματος.[1][2]

Εισηγητής αυτού του είδους διηγημάτων ήταν ο Πιέρ Μποεστυώ με τη μετάφραση των Διηγημάτων του Ματέο Μπαντέλο που δημοσιεύτηκε στα γαλλικά ως Τραγικές ιστορίες (1559). Ο Μποεστυώ επέλεξε από τον Μπαντέλο έξι από τις πιο σκοτεινές και αιματηρές ιστορίες και τις διασκεύασε. [3]Η μεγάλη επιτυχία τους οδήγησε τον Φρανσουά ντε Μπελφορέ να διασκευάσει 12 ακόμη ιστορίες για τη νέα έκδοση το 1570.[4]

Από αυτές τις ιστορίες σκοτεινής αισθητικής επηρεάστηκαν σύντομα συγγραφείς όπως οι Ζακ Υβέρ (Jacques Yver, Το Φθινόπωρο του Υβέρ, 1572), Βεριτέ Αμπάν (Vérité Habanc, Nέες ιστορίες τραγικές και κωμικές, 1585), Μπενίν Πουασενό ( Bénigne Poissenot, Nέες Τραγικές Ιστορίες, 1586), Αλεξάντρ Συλβαίν (Alexandre Sylvain, Επιτομή εκατό τραγικών ιστοριών, 1581) και Μπρυνώ ντε Ριβεντού ( Bruneau de Rivedoux, Αληθινή ιστορία ορισμένων επικίνδυνων και παράτολμων ταξιδιών στη θάλασσα, 1599).[5]

Ο Φρανσουά ντε Ροσέ άρχισε να δανείζεται πλοκές για τις τραγικές ιστορίες του από τα σύγχρονα χρονικά εγκλημάτων (Οι Τραγικές ιστορίες της εποχής μας, 1615) και αυτή η καινοτομία αποδείχθηκε εξαιρετικά δημοφιλής.

Ένας άλλος σημαντικός συγγραφέας είναι ο κληρικός Ζαν-Πιέρ Καμύ, ο οποίος στις τραγικές ιστορίες του πρόσθεσε κολασμένα και διαβολικά θέματα.[6]

Σχετικά άρθρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]