Το κυνηγετικό όπλο
Το κυνηγετικό όπλο (ιαπωνικά: 猟銃, λατινισμός Χέπμπορν: Ryōjū) είναι μια ιαπωνική νουβέλα γραμμένη από τον Γιασούσι Ινουέ. Το έργο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1949.[1][2][3] Με πλοκή η οποία εκτυλίσσεται από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1940, η νουβέλα αφηγείται μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε έναν παντρεμένο άντρα και την ξαδέλφη της γυναίκας του, όπως αυτή φανερώνεται μέσα από τρεις εκτενείς επιστολές.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε έναν πρόλογο, ένας ανώνυμος ποιητής, αφού δημοσίευσε ένα ποίημα που απεικονίζει έναν μοναχικό κυνηγό του οποίου η όψη τον εντυπωσίασε, έρχεται σε επαφή με έναν άντρα που ονομάζεται Μισούγκι, ο οποίος έχει αναγνωρίσει τον εαυτό του ως τον κυνηγό αυτής της περιγραφής. Ο Μισούγκι του στέλνει τρία γράμματα, το ένα από την ανιψιά του, τη Σόκο, το δεύτερο από τη σύζυγό του, τη Μιντόρι, και το τρίτο από την αγαπημένη του, τη Σάικο. Αυτές οι επιστολές καταλαμβάνουν και το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, με κάθε γυναίκα να περιγράφει τα γεγονότα του παρελθόντος από τη δική της, διαφορετική οπτική γωνία. Πρόκειται για μια τεχνική που είναι παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία του Ακίρα Κουροσάβα του 1950 με τον τίτλο Ρασομόν. [2] [4]
Ο Μισούγκι, διευθυντής σε μια εταιρεία και συλλέκτης έργων τέχνης, είναι νιόπαντρος με την πολύ νεότερη και άπειρη Μιντόρι. Η μεγαλύτερη ξαδέρφη της Μιντόρι, η Σαΐκο, είναι παντρεμένη με την γιατρό Καντότα, με τον οποίο και έχει μια κόρη, τη Σόκο. Όταν η Σαΐκο μαθαίνει για τη μοιχεία του Καντότα, τον χωρίζει. Η Σαΐκο επισκέπτεται τη Μιντόρι, κάνοντας μεγάλη εντύπωση στον Μισούγκι με την καλλιέργεια και τη μόρφωσή της. Ο Μισούγκι την ερωτεύεται και σύντομα οι δυο τους εμπλέκονται σε μια παθιασμένη σχέση. Η Σαΐκο αισθάνεται ένοχη για την προδοσία της απέναντι στη μικρότερη ξαδέρφη της και ορκίζεται ότι θα αυτοκτονήσει αν το μάθει ποτέ η Μιντόρι. Χωρίς όμως να το ξέρει, η Μιντόρι μαθαίνει για τη μοιχεία, αλλά αποφασίζει να παραμείνει ήρεμη μετά την ανακάλυψή της. Η Μιντόρι έχει σύντομες σχέσεις με άλλους άντρες ενώ ο γάμος της με τον Μισούγκι επιδεινώνεται λόγω ψυχρότητας και μοναξιάς. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην άρρωστη Σαΐκο, η Μιντόρι της λέει τελικά ότι ξέρει τα πάντα για την σχέση της ίδιας με τον Μισούγκι. Η Σαΐκο, συντετριμμένη επίσης από την είδηση ότι ο πρώην σύζυγός της έχει ξαναπαντρευτεί, ζητά από τη Σόκο να της κάψει το ημερολόγιό της και αυτοκτονεί με δηλητήριο. Αντί να το καταστρέψει όπως έχει υποσχεθεί, η Σόκο διαβάζει το ημερολόγιο της μητέρας της και απογοητεύεται με το περιεχόμενό του.
Και πάλι πίσω στο παρόν, σε έναν σύντομο επίλογο, ο ποιητής στοχάζεται πάνω στον χαρακτήρα του Μισούγκι.
Ιστορικό εκδόσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κυνηγετικό όπλο εκδόθηκε για πρώτη φορά τον Οκτωβρίου του 1949 από το περιοδικό Bungakukai. [3] Το εναρκτήριο ποίημα της νουβέλας είχε προηγουμένως εμφανιστεί με τον ίδιο τίτλο και σε ελαφρώς διαφορετική μορφή στο τεύχος του Οκτωβρίου 1948 στο περιοδικό Shibunka. [5]
Στα ελληνικά, το έργο έχει μεταφραστεί από τη Δανάη Μιτσοτάκη και κυκλοφόρησε το 1997 από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. [6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «井上靖 (Inoue Yasushi)». Kotobank (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Searls, Damion (Preface)· Inoue, Yasushi (2010). Tun-Huang. New York: New York Review Of Books. ISBN 978-1-59017362-6.
- ↑ 3,0 3,1 «井上靖／猟銃 (Yasushi Inoue / The Hunting Gun)». 西宮文学回廊 (Nishinomiya) (στα Ιαπωνικά). Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2021.
- ↑ Starling, Ariel. «Yasushi Inoue's The Hunting Gun and Life Of A Counterfeiter». Music & Literature. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Inoue, Yasushi (1982). Schaarschmidt, Siegfried, επιμ. Eroberungszüge. Berlin: Volk und Welt. σελ. 120.
- ↑ «ΤΙΤΛΟΣ – Βιβλιοnet» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2021.