Το Δεκαήμερο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Δεκαήμερο
ΣυγγραφέαςΒοκάκιος
ΤίτλοςIl Decameron, cognominato Prencipe Galeotto
ΓλώσσαMedieval Italian
Ημερομηνία δημιουργίαςΔεκαετία του 1350
Μορφήnovella[1][2]
πεζός λόγος
ΧαρακτήρεςPeronella, brigata, Πάπας Βονιφάτιος Η΄, Αγιλούλφος, Τζόττο και Lisabetta
ΤόποςΦλωρεντία
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Δεκαήμερο (ιταλικά: Decameron), γνωστό και ως η Ανθρώπινη κωμωδία (l'Umana commedia) είναι μια συλλογή ιστοριών από τον Ιταλό συγγραφέα του 14ου αιώνα Βοκάκιο. Το βιβλίο περιλαμβάνει 100 ιστορίες που λέει μια ομάδα αποτελούμενη από εφτά νέες γυναίκες και τρεις νέους άντρες οι οποίοι έχουν βρει καταφύγιο σε μία απομονωμένη βίλα λίγο έξω από τη Φλωρεντία ώστε να γλυτώσουν από τον Μαύρο Θάνατο, η οποία μαστίζει την πόλη. Ο Βοκάκιος πιθανότατα συνέλαβε την ιδέα για το Δεκαήμερο λίγο μετά την επιδημία του 1348 και το είχε ολοκληρώσει το 1353. Οι διάφορες ιστορίες αγάπης που αναφέρονται στο Δεκαήμερο κυμαίνονται από ερωτικές μέχρι τραγικές. Ιστορίες χαρίσματος, αστείων και μαθημάτων ζωής συνθέτουν το μωσαϊκό του βιβλίου. Πέρα από την λογοτεχνική του αξία και την ευρεία επιρροή που άσκησε (π.χ. Οι ιστορίες του Καντέρμπουρι, του Τζέφρι Τσόσερ), το Δεκαήμερο αποτελεί παράλληλα καταγραφή της ζωής της εποχής. Είναι γραμμένο στην καθομιλουμένη φλωρεντινή γλώσσα και θεωρείται αριστούργημα του κλασικού πρώιμου ιταλικού πεζού λόγου.[3]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Decameron στο Wikimedia Commons