Συζήτηση χρήστη:Διονύσιος Γ. Μπενέτος

Τα περιεχόμενα της σελίδας δεν υποστηρίζονται σε άλλες γλώσσες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Καλώς ήρθες!

Διονύσιος Γ. Μπενέτος, καλώς όρισες στη Βικιπαίδεια! Ακολουθούν μερικοί χρήσιμοι σύνδεσμοι:

Μπορείς να υπογράφεις στις σελίδες συζήτησης γράφοντας ~~~~ ή πατώντας το κουμπί της υπογραφής (). Για οποιαδήποτε βοήθεια ή απορία, μπορείς να απευθυνθείς στην Αγορά. Καλή συνέχεια! 

Το άρθρο παραμένει μη εγκυκλοπαιδικό και θα διαγραφεί, διαβάστε γιατί στους χρήσιμους συνδέσμους για την εγκυκλοπαιδικότητα πιο πάνω στον τομέα μουσική--The Elder (συζήτηση) 18:17, 16 Μαΐου 2012 (UTC). Παρακαλούμε επίσης να μην αφαιρούνται τα πρότυπα που βάζουν οι άλλοι χρήστες. Τα βάζουν για συγκεκριμένους λόγους--The Elder (συζήτηση) 18:17, 16 Μαΐου 2012 (UTC)[απάντηση]

Το κείμενο σας ως είχε στην τελευταία επεξεργασία, πιο κάτω. Το ζήτημα δεν είναι η διαφήμιση μόνον, αλλά η εγκυκλοπαιδικότητα. Παρακαλούμε ελέγξε το ζήτημα της Εγκυκλοπαιδικότητας στον τομέα μουσικοί.--The Elder (συζήτηση) 12:42, 17 Μαΐου 2012 (UTC)[απάντηση]

Ταυτότητα[επεξεργασία κώδικα]

Η Χορωδία Αγίου Αλεξάνδρου αποτελεί ανδρική πολυφωνική χορωδία που χρησιμοποιεί την πολυφωνική μουσική χωρίς οργανική συνοδεία (a capella) κυρίως για τέσσερις (TTBB) και πολύ λιγότερο για τρεις (TTB) φωνές.

Iδρύθηκε το 1943 από τον Ιωάννη Κόττορο (Αθήνα 1922-), Αρχιμουσικό του ναού του Αγίου Αλεξάνδρου μέχρι το 2006, μια πρώτη, όμως, χορωδία τοποθετείται στη δεκαετία του 1930, υπό τη διεύθυνση του Αγησίλαου Παπαντωνίου, τον οποίο διαδέχθηκε ο Ιωάννης Κόττορος. Η Χορωδία και ο τέως Διευθυντής της έχουν κατά καιρούς αποσπάσει διάφορες διακρίσεις, όπως η απονομή του Χρυσού Σταυρού του Αποστόλου Παύλου από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλο. στις 5 Φεβρουαρίου 2003.

Γενικά, η Χορωδία Αγίου Αλεξάνδρου εγγράφεται στην ευρύτερη πολυφωνική εκκλησιαστική παράδοση των Αθηνών[1] και αποτελεί μία από τις τελευταίες των χορωδιών που ανήκουν στην Αθηναϊκή Πολυφωνική Εκκλησιαστική Μουσική Σχολή (τελευταίες δεκαετίας του 19ου αι. - μεσοπόλεμος), στη Μεταπολεμική και στη Σύγχρονη Αθηναϊκή Πολυφωνική Εκκλησιαστική Σχολή.[1][2] Η λειτουργία της χορωδίας, η μουσική της προετοιμασία, οι εμφανίσεις και γενικά η όλη δραστηριότητά της οργανώνεται βάσει κανονισμού τον οποίο συντάσσει και υπογράφει ο εκάστοτε Διευθύνων.

Ρεπερτόριο[επεξεργασία κώδικα]

Η Χορωδία Αγίου Αλεξάνδρου ερμηνεύει τη μουσική την οποία συνέθεσαν Έλληνες και Ρώσοι μουσουργοί του 19ου και του 20ού αιώνα για την ορθόδοξη λατρεία όπως η Θεία Λειτουργία, οι ακολουθίες της Βάπτισης, του Γάμου, εις Κεκοιμημένους κ.ά.[3]
<br Οι μουσικές αυτές συνθέσεις χρησιμοποιούν κυρίως ομοφωνικό στυλ και λιγότερο σε αντιστικτικό. Στο ρεπερτόριο της χορωδίας συμπεριλαμβάνεται και το τροπάριο της Θ΄ Ωδής του Κανόνα του Πάσχα "Ω, Πάσχα το μέγα" του Ιερωνύμου Κυπρίου του Τραγωδιστή (c. 1560), σύνθεση η οποία μετεγράφη πρόσφατα για ανδρική χορωδία και εμφανίζει πολλά από τα αντιστικτικά χαρακτηριστικά του 16ου αι., όπως επίσης και άλλες συνθέσεις με αντιστικτική γραφή. Το ρεπερτόριο της Χορωδίας Αγίου Αλεξάνδρου ομαδοποιείται στις ακόλουθες θεματικές κατηγορίες.

Εκκλησιαστικό - λειτουργικό ρεπερτόριο[επεξεργασία κώδικα]

Περιλαμβάνει έργα συνθετών οι οποίοι ανήκουν:

α) στην Αθηναϊκή Πολυφωνική Εκκλησιαστική Σχολή, όπως οι

  • Αλέξανδρος Κατακουζηνός (Τεργέστη 1824 - Αθήνα 1892)
  • Θεμιστοκλής Πολυκράτης (Φιλιππούπολη 1863 - Αθήνα 1926)
  • Χρήστος Στρουμπούλης (Αθήνα, 1865 - 1903)
  • Πλάτων Ρούγκας (Αθήνα, 1887-1966)[2]
  • Παναγιώτης Γλυκοφρύδης (Αθήνα, 1893 - 1944)[4]
  • Παναγιώτης Γεωργίου (Αθήνα, 1915 - 1984)
  • Δημήτριος Δαπέργολας (Αθήνα, 1946-1996) κ.ά.

Από τις συνθέσεις αυτές σημαντικό το μουσικό έργο του Παναγιώτη Γεωργίου (Αθήνα, 1915-1984), Καθηγητή Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής στο Ωδείο Αθηνών, ο οποίος συνέθεσε δύο πλήρεις πολυφωνικές Θείες Λειτουργίες, εναρμόνισε τη μελωδία του Ιωάννη Σακελλαρίδη για το Τροπάριο της Κασσιανής τον Μάρτιο του 1961 σε μια πολυφωνική σύνθεση για τετράφωνη ανδρική χορωδία και solo Soprano, συνέθεσε και παρουσίασε το 1951 το μικρό Ορατόριο "Απόστολος Παύλος" (του οποίου σήμερα σώζεται μόνον η αρχή και το τελευταίο χορωδιακό μέρος), και γενικά εναρμόνισε πλήθος βυζαντινών μελωδιών κυρίως για τη Χορωδία Αγίου Αλεξάνδρου.[5]

β) σε άλλες εθνικές σχολές ορθόδοξης εκκλησιαστικής πολυφωνικής μουσικής. Τα έργα αυτής της κατηγορίας προσαρμόστηκαν -άγνωστο πότε και από ποιους- στο ελληνικό κείμενο κυρίως της Θείας Λειτουργίας ήδη από τον 19ο αιώνα. Χαρακτηριστικές είναι οι συνθέσεις των Ρώσων και Ουκρανών μουσουργών,[6] όπως οι:

  • Dmitry Bortniansky (1751-1825)
  • Pyotr Ivanovich Turchaninov (1779-1856)
  • Gavriil Yakimovich Lomakin (1812-1885) κ.ά.


Πέραν των πολυφωνικών αυτών συνθέσεων, η Χορωδία Αγίου Αλεξάνδρου χρησιμοποιεί και
γ) μεταγεγραμμένες σε ευρωπαϊκή σημειογραφία μονόφωνες (βυζαντινές) συνθέσεις με ισοκρατήματα, με έμφαση στην ορθόφωνη εκτέλεση, τη ρυθμική ακρίβεια και την τονική σταθερότητα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτήν την κατηγορία των μουσικών έργων έχει το Κοινωνικό υπό τον τίτλο "Αινείτε", του Μανουήλ Γαζή (15ος αι.), για δύο φωνές, το οποίο αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα πολυφωνικής ανατολικής εκκλησιαστικής μουσικής που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα και μετεγράφη σε ευρωπαϊκή σημειογραφία από τον Μιχάλη Αδάμη (Πειραιάς 1929-).[7]

Θρησκευτικό ρεπερτόριο[επεξεργασία κώδικα]

Περιλαμβάνει θρησκευτικά έργα συνθετών οποιασδήποτε εθνικότητας και γλώσσας και αναφέρονται σε όλες τις εποχές της δυτικής a capella μουσικής. Όλες οι μουσικές συνθέσεις αυτής της θεματικής αποτελούν συνήθως δημοφιλή μουσικά κείμενα που συνετέθησαν για a capella μικτή χορωδία, αρκετά από τα οποία έχουν μεταγραφεί για ανδρική τετράφωνη, πεντάφωνη, ακόμα και εξάφωνη χορωδία.

Κοσμικό ρεπερτόριο[επεξεργασία κώδικα]

Περιλαμβάνει όλα τα είδη κοσμικής μουσικής από την εποχή της Χρυσής Πολυφωνίας (15ος και 16ος αιώνας) ως σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των νεότερων και των σύγχρονων Ελλήνων συνθετών.

Αρχείο[επεξεργασία κώδικα]

Το αρχειακό υλικό της Χορωδίας Αγίου Αλεξάνδρου στεγάζεται στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ταξινομείται, ερευνάται και στοιχειοθετείται σε ψηφιακή μορφή. Αποτελείται από:

  • τα σωζόμενα χειρόγραφα και φωτοαντίγραφα χειρογράφων που περιλαμβάνουν τις μουσικές συνθέσεις τις οποίες ερμηνεύει η χορωδία
  • τις παρτιτούρες που χρησιμοποιούσε η Μικτή[8]και η Παιδική Χορωδία του ναού του Αγίου Αλεξάνδρου οι οποίες σίγησαν το 1994 και το 2005, αντίστοιχα.

Παραπομπές[επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 cf. Γιάννης Φιλόπουλος, Εισαγωγή στην ελληνική πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική. Νεφέλη: Αθήνα, 1990. σ. 93-97.
  2. ↑ 2,0 2,1 cf. Γιάννης Φιλόπουλος, 'Οι μουσικές σχολές της ελληνικής πολυφωνικής μουσικής και το συνθετικό έργο του Πλάτωνα Ρούγκα'. Σύγχρονα Βήματα 73 (1990). σ. 41-48.
  3. ↑ cf. Διονύσιος Γ. Μπενέτος (επιμ.), Καθεδρική Μουσική. Typis: Αθήνα, υπό έκδοση.
  4. ↑ cf. Γιάννης Φιλόπουλος, 'Ο Παναγιώτης Γλυκοφρύδης και οι πολυφωνικές εκκλησιαστικές μουσικές του συνθέσεις'. Σύγχρονα Βήματα 75 (1990). σ. 155-163.
  5. ↑ cf. Παναγιώτης Γεωργίου, Μουσική. Άπαντα τα σωζόμενα μουσικά έργα του συνθέτη και οι μελέτες για την ελληνική εκκλησιαστική πολυφωνική μουσική. Typis: Αθήνα, υπό έκδοση. σσ. 720.
  6. ↑ Για τις σχέσεις της ελληνικής εκκλησιαστικής πολυφωνίας με αντίστοιχες ρωσικές εκκλησιαστικές συνθέσεις βλ. Γιάννης Φιλόπουλος, Ρωσικές επιδράσεις στην ελληνική πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική. Νεφέλη: Αθήνα, 1990.
  7. ↑ cf. Γιάννης Φιλόπουλος, Εισαγωγή στην ελληνική πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική. Νεφέλη: Αθήνα, 1990. σ. 189-191.
  8. ↑ Στις παρτιτούρες περιλαμβάνεται και μία Θεία Λειτουργία για μικτή χορωδία, με συνθέσεις του Θεμιστοκλέους Πολυκράτη που διασκεύασε ο από το 1983 Διευθυντής της Χορωδίας του Ναού της Αγίας Σοφίας του Λονδίνου Κωνσταντίνος Μανώρας. Για τον Κωνσταντίνο Μανώρα και το έργο του cf. Γιάννης Φιλόπουλος, Η πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική στην ελληνική κοινότητα του Λονδίνου. Παρουσία: Αθήνα 1997. σ. 102-110.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Συζήτηση_χρήστη:Διονύσιος_Γ._Μπενέτος&oldid=5900826"