Στέφανος Τηλικίδης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Στέφανος Τηλικίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Στέφανος Τηλικίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1923 |
| Θάνατος | 1995 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής θεατρικός συγγραφέας πεζογράφος |
Ο Στέφανος Τηλικίδης (1923 - 1995) ήταν Έλληνας ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος.
Η ζωή και το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Στέφανος Τηλικίδης γεννήθηκε το 1923 στο Κρεπασνόι του Καυκάσου. Σε ηλικία 6 ετών εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στο χωριό Τέρπυλος του νομού Κιλκίς. Εκεί διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα. Στη συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο του Κιλκίς. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Στα χρόνια της Κατοχής οργανώθηκε στις τάξεις του Ε.Α.Μ..
Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 1953 με την ποιητική συλλογή «Δημοτικά Μοτίβα» σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο.
Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Στη Θεσσαλονίκη έζησε μέχρι το θάνατό του το 1995.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Δημοτικά Μοτίβα», Ποίηση, 1953
- «Για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά» (τραγούδια της σκλαβιάς και της αντίστασης), Ποίηση, Α΄έκδοση 1956, Β' έκδοση 1973
- «Ζήσης Γραβιάς», Τραγωδία, 1957
- «Ποιος έκλεψε τους οικτιρμούς μας», Θέατρο πρόζας, 1966
- «Το είδωλο του Κύκλωπα», Διηγήματα, Α΄έκδοση 1967 , Β' έκδοση 1996
- «Ειρήνη πληγή μου» Ποίηση, 1972
- «Εδώ Πολυτεχνείο» Ποίηση, 1974
- «Σταλαχτίτες από δάκρυ» Ποίηση, 1979
- «Γρηγορείτε...» Ποίηση, 1982
- «Ειρηνιστικά» Ποίηση, 1985
Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν τα έργα:
- «Στ' αχνάρια του Κύκλωπα» Διηγήματα, 1996,
- «Το Είδωλο του Κύκλωπα» Διηγήματα, Β΄έκδοση 1996
- «Ισόβια στράτευση» Ποίηση, 1998
- «Το όνειρο του λοχία Μπρούνο Βάλτερ» Μονόπρακτο, 2023
- «Μνήμες… για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά» Ποίηση, 2024
Επίσης, υπάρχει ακόμη άφθονο ανέκδοτο υλικό.
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το 1963, βραβεύτηκε στον Καλοκαιρίνειο Διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" για το θεατρικό του έργο με τον τίτλο «Αυτή που δεν ξέχασε».
- Το 1983, βραβεύτηκε με το Βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί για τα ποιήματά του «Αγάλιασμα», «Ογλούμ» και «Γράμμα στον Αζίζ Νεσίν».
- Το 1994, η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Ύφεσης και Ειρήνης Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ) του απένειμε μετάλλιο για την προσφορά του στους αγώνες του φιλειρηνικού κινήματος, καθώς το σύνολο του έργου του είναι αφιερωμένο στον άνθρωπο και την Ειρήνη.
Άλλες Πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λογοτεχνική κριτική του απένειμε τον τίτλο του «Ποιητή της Ειρήνης».
Οι στίχοι του ποιήματός του «Γρηγόρης Λαμπράκης» βρίσκονται χαραγμένοι στη βάση του μνημείου προς τιμήν του Γρ. Λαμπράκη επί της οδού Ερμού στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες και συμπεριλαμβάνονται σε Ελληνικές και ξένες ποιητικές ανθολογίες.
Ποιήματά του από την συλλογή «Για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά» μελοποιήθηκαν από τον συνθέτη και τραγουδιστή Πάνο Τζαβέλα.
Η κρατική τηλεόραση ΕΤ2 παρουσίασε επανειλημμένα σε επετείους του Πολυτεχνείου το χρονικό του ποιητή «Εδώ Πολυτεχνείο», με απαγγελία ηθοποιών και μελοποίηση αποσπασμάτων από τον συνθέτη Γιώργο Γεωργιάδη.
|