Σογιέν Σακού
| Σογιέν Σακού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 釈宗演 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 10 Ιανουαρίου 1860 ή 1860[1] Takahama |
| Θάνατος | 29 Οκτωβρίου 1919 ή 1919[1] Καμακούρα |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Κατοικία | Engaku-ji Τοκέι τζι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Θρησκεία | Rinzai school |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά[2] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Κέιο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μπίκου |
| Εργοδότης | Hanazono University |
Ο Σογιέν Σακού (釈 宗演, 10 Ιανουαρίου 1860 – 29 Οκτωβρίου 1919, γραμμένο στα σύγχρονα ιαπωνικά Shaku Sōen ή Kōgaku Shaku Sōen) ήταν ο πρώτος βουδιστής του Ζεν, που δίδαξε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν ρόσι της σχολής Ρινζάι και ήταν ηγούμενος και των δύο ναών Κέντσο-τζι και Ενγκάκου-τζι στην Καμακούρα της Ιαπωνίας. Ο Σογιέν Σακού ήταν μαθητής του Ιμακίτα Κόσεν.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σογιέν Σακού ήταν ένας εξαιρετικός μοναχός Ζεν. Σπούδασε για τρία χρόνια στο Πανεπιστημιο Κεϊό.[3] Στα νιάτα του, ο κύριός του, ο Κόσεν, και άλλοι τον είχαν αναγνωρίσει ως φυσικό ταλέντο. Έλαβε τη μετάδοση του Ντάρμα από τον Κόσεν σε ηλικία 25 ετών και στη συνέχεια έγινε ο ανώτερος επόπτης της θρησκευτικής διδασκαλίας στο Εκπαιδευτικό Γραφείο και πατριάρχης του ναού Ενγκάκου στην Καμακούρα.[4] Το 1887, ο Σογιέν ταξίδεψε στην Κεϋλάνη, για να μελετήσει τη γλώσσα Πάλι και τον Τεραβάντα βουδισμό και έζησε την περιπλανώμενη ζωή του μπίκκου (bhikkhu) για τρία χρόνια.[4] Μετά την επιστροφή του στην Ιαπωνία το 1890, δίδαξε στη Ναγκάτα Ζέντο. Το 1892, μετά το θάνατο του Κόσεν, ο Σογιέν έγινε δάσκαλος του Ζεν του Ενγκακού-τζι.[5]
Το 1893 ο Σογιέν Σακού ήταν ένας από τους τέσσερις ιερείς και δύο λαϊκούς, που αντιπροσώπευαν τις σχολές Ρινζάι Ζεν, Τζόντο Σίνσου, Νιτσίρεν, Τεντάι και Εσωτερικής σχολής,[6] συνθέτοντας την ιαπωνική αντιπροσωπεία, που συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κοινοβούλιο των Θρησκειών στο Σικάγο, που οργανώθηκε από τον Τζον Χένρι Μπάρροους και Πάουλ Κάρους. Είχε ετοιμάσει μια ομιλία στην Ιαπωνία και την είχε μεταφράσει στα αγγλικά από τον (νεαρό τότε και άγνωστο) μαθητή του Ν.T. Σουζούκι . Διαβάστηκε στη διάσκεψη από τον Μπάρροους. Το θέμα ήταν «Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, όπως διδάχθηκε από τον Βούδα». Στη συνέχεια, ο Σακού έκανε διάλεξη για τη "Διαιτησία αντί για πόλεμο".[7]
Σε αυτό το συνέδριο συνάντησε τον Δρ. Πάουλ Κάρους, εκδότη από την Open Court Publishing Company στο La Salle του Ιλινόις. Πριν επιστρέψει ο Σακού στην Ιαπωνία, ο Κάρους του ζήτησε να στείλει στις Ηνωμένες Πολιτείες έναν αγγλόφωνο και γνώστη του Ζεν Βουδισμού. Ο Σακού, όταν επέστρεψε στην Ιαπωνία, ζήτησε από τον μαθητή του και υπότροφο του Πανεπιστημίου του Τόκιο , Ν.T. Σουζούκι, να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου τελικά θα γινόταν ο κορυφαίος ακαδημαϊκός του Ζεν Βουδισμού στη Δύση και μεταφραστής για την εκδοτική εταιρεία του Κάρους.[8]
Ο Σογιέν υπηρέτησε ως ιερέας στον ιαπωνικό στρατό κατά τη διάρκεια του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου. Το 1904, ο Ρώσος συγγραφέας Λέων Τολστόι έγραψε στον Σακού, για να συμμετάσχει μαζί του στην καταγγελία του πολέμου. Ο Σακού αρνήθηκε, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «...μερικές φορές ο φόνος και ο πόλεμος καθίστανται απαραίτητοι για την υπεράσπιση των αξιών και της αρμονίας οποιασδήποτε αθώας χώρας, φυλής ή ατόμου». (παρατίθεται στο Victoria, 1997) Μετά τον πόλεμο, ο Σακού απέδωσε τη νίκη της Ιαπωνίας στην κουλτούρα των σαμουράι.
Το 1905, ο Σογιέν Σακού επέστρεψε στην Αμερική ως καλεσμένος του Αλεξάντερ Ράσελ και της συζύγου του. Πέρασε εννέα μήνες στο σπίτι τους έξω από το Σαν Φρανσίσκο, διδάσκοντας ζεν σε ολόκληρο το νοικοκυριό. Η Κυρία Ράσελ ήταν η πρώτη Αμερικανή, που μελέτησε τα κοάν. Λίγο μετά την άφιξή του, ενώθηκε με τον μαθητή του Νιόγκεν Σενζάκι .[9] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έδωσε επίσης διαλέξεις, μερικές σε Ιάπωνες μετανάστες και μερικές μεταφρασμένες από τον Ν.T. Σουζούκι για αγγλόφωνο κοινό, σε όλη την Καλιφόρνια.[10] Μετά από ένα ταξίδι με τρένο στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Μάρτιο του 1906, δίνοντας ομιλίες για τον Μαχαγιάνα βουδισμό σε μετάφραση του Σουζούκι, ο Σογιέν επέστρεψε στην Ιαπωνία μέσω Ευρώπης, Ινδίας και Κεϋλάνης.[11]
Ο Σογιέν Σακού πέθανε ειρηνικά στις 29 Οκτωβρίου 1919 στην Καμακούρα.
Επιλεγμένα έργα (στα αγγλικά)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κηρύγματα ενός βουδιστή ηγουμένου: Ένα κλασικό του αμερικανικού βουδισμού. Three Leaves. 2004.(ISBN 0-385-51048-9)
- Ζεν για τους Αμερικανούς. Open Court. 1989.(ISBN 0-87548-273-2)ISBN 0-87548-273-2
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 OL6807456A.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2020.
- ↑ Ford, James Ishmael (2006). Zen Master Who?. Wisdom Publications. σελ. 62. ISBN 0-86171-509-8.
- ↑ 4,0 4,1 Fields 1992, pg. 110
- ↑ Fields 1992, pg. 111
- ↑ Fields 1992, pg. 124
- ↑ Fields 1992, pp. 126-7
- ↑ Fields 1992, pg. 128
- ↑ Fields 1992, pp. 168-170
- ↑ Fields 1992, pg. 172
- ↑ Fields 1992, pp. 172-4
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φιλντς, Ρικ. How the Swans Came to the Lake: A Narrative History of Buddhism in America (1992) Εκδόσεις Shambhala.(ISBN 0-87773-631-6)ISBN 0-87773-631-6
- Μορ, Μισέλ. The Use of Traps and Snares: Shaku Sōen Revisited (2010). Στο Zen Masters, επιμ. Steven Heine και Dale Stuart Wright, 183–216. Oxford University Press.(ISBN 9780195367645)ISBN 9780195367645
- Victoria, Brian (1997). Zen at War. Weatherhill. ISBN 0-8348-0405-0.0-8348-0405-0
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σακού Σογιέν: Διαιτησία αντί για πόλεμο Σχόλια από το Παγκόσμιο Κοινοβούλιο της Θρησκείας, Σεπτέμβριος 1893
- Thompson, John M. (2005), Particular and universal: the problems posed by Shaku Soen's "Zen", http://www.thezensite.com/ZenEssays/Philosophical/Problems-posed-by-Shaku-Soens-Zen.pdf
|
