Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σιναϊτικός Κώδικας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τμήμα του Κώδικα
από το βιβλίο της Εσθήρ.

Ο Σιναϊτικός Κώδικας (Λατ. Codex Sinaiticus) είναι ένας αρχαίος χειρόγραφος κώδικας που περιέχει τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και ένα μέρος των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Συμβολίζεται με το א (άλεφ) ή το 01, ενώ φυλάσσεται στη Βρετανική Βιβλιοθήκη του Λονδίνου όπου καταγράφεται ως Add. 43725 και στη Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Λειψίας – Αλβερτίνα. Ανακαλύφθηκε από τον Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ (Constantin von Tischendorf) στο ανδρικό Ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στους πρόποδες του Όρους Σινά, στην Αίγυπτο, το 1859.

Ο κώδικας είναι γραμμένος σε κεφαλαιογράμματη τετραγωνισμένη ελληνική γραφή και χρονολογείται στα μέσα του 4ου αιώνα. Σε κάθε στίχο/γραμμή περιέχονται 12 ως 14 γράμματα, σε τέσσερις στήλες ανά σελίδα, που σημαίνει ότι ο κώδικας αποτελούνταν αρχικά από 1.460 και πλέον σελίδες. Η διάσταση της κάθε σελίδας είναι 41x36 εκατοστά. Το υλικό των φύλλων είναι εξαιρετικής ποιότητας περγαμηνή (vellum), προερχόμενη από δέρμα γαϊδουριού ή αντιλόπης. Τα φύλλα είναι δεμένα σε δεσμίδες των τεσσάρων, εκτός από δύο δεσμίδες των πέντε. Το κείμενο δεν περιέχει πνεύματα, περιέχει όμως σημεία στίξης και μάλιστα ποικίλους τύπους σημείων στίξης όπως υψηλά και μεσαία σημεία, άνω τελεία και κάτω τελεία (.) , άνω κάτω τελεία (:) , nomina sacra και αρχικό γράμμα στο περιθώριο για την υπόδειξη παραγράφων. (Peter M. Head - Cambridge University)(2008)

Ο Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ,
γύρω στο 1870.

Το κείμενο της Καινής Διαθήκης καλύπτει 148 φύλλα, είναι πλήρες και ακέραιο ενώ περιλαμβάνονται δύο βιβλία που δεν αποτέλεσαν μέρος του κανόνα της Καινής Διαθήκης: η Επιστολή Βαρνάβα και ο Ποιμένας του Ερμά. Όσον αφορά την Παλαιά Διαθήκη, περιέχεται η μετάφραση των Εβδομήκοντα στα Ελληνικά, ενώ διασώζονται μόνο κάποια τμήματά της. Συγκεκριμένα ο κώδικας περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα εξής βιβλία: Γένεση, Αριθμοί, 1 Χρονικών, 2 Έσδρας, Εσθήρ, Τωβίτ, Ιουδήθ, Α΄ Μακκαβαίων, Δ' Μακκαβαίων, Ησαΐας, Ιερεμίας, Θρήνοι, Ιωήλ, Αβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας, Ψαλμοί, Παροιμίες, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων, Σοφία Σολομώντος, Σοφία Σειράχ και Ιώβ.

Οι μελετητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τρεις ήταν οι γραμματείς που παρήγαγαν το χειρόγραφο. Ο γραμματέας που ασχολήθηκε με την Καινή Διαθήκη (ονομάζεται Γραμματέας Α') πιστεύεται ότι κατέγραψε το κείμενο αντιγράφοντας από άλλο γραπτό πρωτότυπο. Ο γραμματέας του τμήματος της Παλαιάς Διαθήκης το κατέγραψε εν μέρει μέσω υπαγόρευσης. Συνολικά υπολογίζεται ότι εννιά διορθωτές επεξεργάστηκαν το χειρόγραφο σε διάρκεια χρόνου που εκτείνεται από τον 4ο ως τον 12ο αιώνα. Ως τόπος κατασκευής έχουν προταθεί διάφορες μεγάλες πόλεις του ελληνορωμαϊκού κόσμου, όπως η Αλεξάνδρεια, η Κωνσταντινούπολη και η Καισάρεια της Παλαιστίνης.

Δημοσίευση στο Διαδίκτυο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παλαιότερη σωζόμενη Βίβλος δημοσιεύτηκε και στο Διαδίκτυο σε ψηφιακή μορφή, όπως ανακοινώθηκε τον Ιούλιο του 2009.[1]


  • Henry Barclay Swete, The Old Testament in Greek according to the Septuagint, 1909/1912.
  • Constantin von Tischendorf, Fragmentum Codicis Friderico-Augustani ex Iesaia et Ieremia in: Monumenta sacra inedita (Leipzig 1855), vol. I, pp. 211 ff.
  • Scientific Journal: The Gospel of Mark in Codex Sinaiticus: Textual and Reception-Historical Considerations - Peter M. Head - Cambridge University (2008), (For the punctuation etc...)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχετικά κύρια άρθρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Nooz.gr Αρχειοθετήθηκε 2009-07-07 στο Wayback Machine., Βίβλος 1.600 ετών στο Διαδίκτυο, 6 Ιουλίου 2009.