Σεκόντο Καμπίνι

Σεκόντο Καμπίνι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	28  Αυγούστου 1904 Μπολόνια
Θάνατος	7  Φεβρουαρίου 1980 Μιλάνο
Χώρα πολιτογράφησης	Ιταλία (1946–1980) Βασίλειο της Ιταλίας (1904–1946)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Μπολόνια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	d:Q10497074 εφευρέτης
Σχετικά πολυμέσα

Ο Σεκόντο Καμπίνι (Secondo Campini, 28 Αυγούστου 1904 – 7 Φεβρουαρίου 1980), γνωστός και ως «Άλντο», ήταν Ιταλός μηχανικός, ένας από τους πρωτοπόρους της αναπτύξεως του κινητήρα των αεριωθούμενων αεροπλάνων (τζετ).

Ο Καμπίνι γεννήθηκε στη Μπολόνια. Το 1928 πήρε το πτυχίο του «μηχανικού της αεροναυτικής» με άριστα και ταυτοχρόνως το χρυσό μετάλλιο του «Βραβείου Γ. Μαρκόνι». Από τότε άρχισε να ερευνά για νέες τεχνικές σχετικώς με τη βελτίωση της αποδόσεως των μηχανών των αεροσκαφών. Το 1931 ίδρυσε στο Μιλάνο την «Καμπίνι Βενάρ», την πρώτη εταιρεία στον κόσμο με αποκλειστικό έργο τους κινητήρες με αεριώθηση, και αμέσως συνέταξε μία πρόταση προς το ιταλικό Υπουργείο Αεροπορίας για την αξία της αεριωθήσεως. Οι αρμόδιες αρχές ήταν δικαιολογημένα επιφυλακτικές απέναντι στις επαναστατικές ιδέες ενός τόσο νεαρού μηχανικού, έστω και αν οι υπολογισμοί του ήταν σωστοί. Ο Καμπίνι πήρε έτσι την εξής απάντηση: «Προκειμένου να αποδείξετε το βάσιμο των απόψεών σας, αρχίστε με το να κατασκευάσετε πρώτα ένα πλοίο αεριωθούμενο. Για το αεροπλάνο θα δούμε αργότερα.» Πράγματι, το 1932 ο Καμπίνι επέδειξε στη Βενετία την επιτυχημένη λειτουργία ενός αεριωθούμενου πλοιαρίου, για το οποίο πήρε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Ακόμα και τότε, πέρασαν άλλα τρία χρόνια προτού δεχθεί το Υπουργείο Αεροπορίας να στηρίξει οικονομικά την προσπάθειά του: όταν αυτό έγινε, ο Καμπίνι συνεργάσθηκε με τον εδραιωμένο Ιταλό κατασκευαστή αεροσκαφών Caproni και ανέπτυξαν το πρότυπο μοντέλο Campini Caproni CC.2, γνωστό και ως Ν.1, που εκτέλεσε την πρώτη του πτήση στις 28 Αυγούστου 1940, ημέρα των γενεθλίων του Καμπρίνι.

Είχαν προηγηθεί μέχρι τότε δοκιμές στο εργαστήριο από τον Βρετανό Φράνκ Χουίτλ, ενώ οι πραγματικά πρώτοι σε αυτό τον τομέα ήταν ο Γάλλος Ρενέ Λορέν και ο Ρουμάνος Ανρί Κουάντα. Αλλά η πρώτη δοκιμαστική πτήση του Χουίτλ, του μοντέλου Gloster E.28/39 ή «Γκλόστερ Χουίτλ», έγινε στις 15/5/1941, εννέα μήνες μετά από αυτή του Καμπίνι. Επιπλέον, ενώ το δοκιμαστικό αεροσκάφος του Χουίτλ ήταν μονοθέσιο, το αντίστοιχο του Καμπίνι ήταν διθέσιο, οπότε ο Άλντο (όπως τον αποκαλούσαν όλοι) Καμπίνι ανέβηκε ως συγκυβερνήτης, με πιλότο τον έμπειρο πτέραρχο Μάριο ντε Μπερνάρντι. Οι πτήσεις του CC.2 πήραν μεγάλη δημοσιότητα και για πολλά χρόνια οι Ιταλοί πιστώνονταν με την κατασκευή του πρώτου αεριωθούμενου αεροσκάφους. Η πρώτη πτήση περιορίσθηκε στα περίχωρα του Μιλάνου, αλλά στις 30 Νοεμβρίου 1941 η πρώτη απευθείας πτήση αεριωθούμενου αεροπλάνου μεταξύ δύο πόλεων στην παγκόσμια ιστορία έγινε πραγματικότητα: από το Μιλάνο το δεύτερο πρωτότυπο του CC.2 ταξίδεψε στη Ρώμη, για την ακρίβεια στην αεροπορική βάση Γκουιντόνια, 40 χιλιόμετρα από τη Ρώμη, καλύπτοντας την απόσταση των 500 χιλιομέτρων σε 2 ώρες και 15 λεπτά.

Ο κινητήρας μότορτζετ ονόματι «Θερμοτζέτ» που ανέπτυξε ο Καμπίνι για το σκάφος αυτό διαφέρει ουσιωδώς από τους σημερινούς κινητήρες τζετ: χρησιμοποιούσε μία συνηθισμένη μηχανή με πιστόνια (εμβολοφόρο) υψηλών στροφών για να συμπιέζει τον αέρα, ο οποίος στη συνέχεια αναμιγνυόταν με το καύσιμο και πυροδοτείτο. Οι σύγχρονοι κινητήρες αεριωθούμενων βασίζονται στην αρχή του τουρμποτζέτ, ωστόσο ο κινητήρας του Καμπίνι ήταν ένας πραγματικός τζετ κινητήρας, καθώς ήταν η δύναμη αντιδράσεως των καυσαερίων που ωθούσε το σκάφος προς τα εμπρός. Αποτελούσε έναν άμεσο και τελειοποιημένο απόγονο του αεροπλάνου που είχε σχεδιάσει τριάντα χρόνια νωρίτερα ο Κουάντα.

Τα αποτελέσματα των δοκιμών του CC.2/Ν.1 επέδρασαν στη σκέψη του Καμπίνι. Συνάπτοντας συνεργασία με μία άλλη ιταλική εταιρεία αεροσκαφών, τη Reggiane, και με τον σχεδιαστή αεροσκαφών Ρομπέρτο Λόνγκι, άρχισε να εργάζεται πάνω σε έναν πολύ διαφορετικό σχεδιασμό. Το νέο σκάφος, γνωστό ως Reggiane Re.2007, επρόκειτο να είναι ένα ικανό για αερομαχία μαχητικό, σε αντίθεση με το καθαρώς πειραματικό CC.2.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Καμπίνι μετανάστευσε στις ΗΠΑ μετά από αίτημα του σχεδιαστή αυτοκινήτων Πρέστον Τάκερ, που ήθελε τη βοήθεια του Καμπίνι για τη νέα του επιχείρηση. Ο Τάκερ ζήτησε από τον Ιταλό μηχανικό να αναπτύξουν μαζί ένα αεριωθούμενο αυτοκίνητο, ενώ εκμεταλλεύθηκε και τη φήμη του Καμπίνι για να προσπαθήσει να πάρει ένα συμβόλαιο από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Μετά το κλείσιμο της Tucker Corporation το 1948, ο Καμπίνι εργάσθηκε σε μερικά στρατιωτικά προγράμματα, μεταξύ των οποίων και το βομβαρδιστικό αεροσκάφος χωρίς ουρά Northrop YB-49, καθώς και το Boeing B-47 Stratojet.

Ο Σεκόντο Καμπίνι απεβίωσε στο Μιλάνο σε ηλικία 75 ετών.

Πηγές

• Bertino, Serge: Εξερευνητές του ουρανού και διαστήματος, σειρά «Η εποποιία των εξερευνήσεων», εκδ. «Ελληνική παιδεία», Αθήνα 1975, σσ. 117-124

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ο Campini στο Dizionario biografico degli italiani