Σακίρ Γκενιατούλλιν
| Σακίρ Νιγκματουλίνοβιτς Γκενιατούλλιν | |
|---|---|
| Γέννηση | 1895 Κριάζλι, Κυβερνείο Σαμάρα, Ρωσική Αυτοκρατορία, |
| Θάνατος | 1946 Μόσχα, Ρωσική ΣΟΣΔ, Σοβιετική Ένωση |
| Χώρα | .svg){kind=small} Σοβιετική Ρωσία (1918-1919)
 Σοβιετική Ένωση (1924-1946) |
| Κλάδος |  Κόκκινος Στρατός της Μπουχάρα Κόκκινος Στρατός / Σοβιετικός Στρατός |
| Εν ενεργεία | 1918 - 1946 |
| Βαθμός | Υποστράτηγος |
| Διοικήσεις | 58ος Εφεδρικός Στρατός |
| Μάχες/πόλεμοι | |
| Τιμές |
|
| δεδομένα () | |
Ο Σακίρ Νιγκματουλίνοβιτς Γκενιατούλλιν (ρωσικά: Шакир Нигматулинович Гениатуллин, 1895 - 1946) ήταν Σοβιετικός στρατιωτικός αξιωματούχος και υποστράτηγος του Κόκκινου Στρατού κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήταν εθνοτικός Τάταρος από μια αγροτική οικογένεια, και υπηρέτησε στις δυνάμεις ιππικού της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Σοβιετικής Δημοκρατίας και της υπέρ των Μπολσεβίκων Λαϊκή Σοβιετική Δημοκρατία της Μπουχάρα κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου στην Κεντρική Ασία.
Το 1931 αποφοίτησε από την Στρατιωτική Ακαδημία του Φρούνζε και το 1939 αποφοίτησε από την Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου, και ήταν αρχηγός του επιτελείου της 58ου εφεδρικού Στρατού στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και βραβεύτηκε με το παράσημο του Λένιν.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σακίρ Γκενιατούλλιν γεννήθηκε στο Κριάζλι, ένα χωριό στο Κυβερνείο Σαμάρας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σημερινή Περιφέρεια Σαμάρα, Ρωσική Ομοσπονδία). Καταγόταν από μια ταταρική οικογένεια χωρικών και φοίτησε για λίγο στο τοπικό σχολείο.[1]
Υποστηρίζοντας την ηγούμενη από τους των Μπολσεβίκους Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, κατατάχθηκε εθελοντικά στον Κόκκινο Στρατό της Σοβιετικής Ρωσίας το 1918 και σπούδασε στη Κόκκινη Σχολή Διοικητών της Τασκένδης στην Κεντρική Ασία, όπου προσχώρησε στο Κόμμα των Μπολσεβίκων το 1919. Στη συνέχεια υπηρέτησε στο ιππικό του εθνικού Κόκκινου Στρατού της Μπουχάρα μετά την ανακήρυξη της Λαϊκής Σοβιετικής Δημοκρατίας της Μπουχάρα το 1919.
Πήρε μέρος στις μάχες εναντίον του κινήματος Μπασμάτσι με τις δυνάμεις της Μπουχάρα σε διάφορες περιστάσεις κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου, και για αυτό έλαβε το Τάγμα του Κόκκινου Λάβαρου (το 1922 και 1923), το Τάγμα του Λάβαρου της Μπουχάρα 3ης τάξης της Λαϊκής Σοβιετικής Δημοκρατίας της Μπουχάρα το 1922, και το Τάγμα της Κόκκινης Ημισελήνου της Μπουχάρα 2ης τάξης το 1923.
Ο Γκενιατούλλιν μετακόμισε στη Μόσχα για να φοιτήσει στην Στρατιωτική Ακαδημία Φρούνζε το 1928. Έγινε αξιωματικός στο ιππικό μετά την αποφοίτησή του από την ακαδημία το 1931 και παρακολούθησε την Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου σε 1937-1939, όπου αποφοίτησε με διάκριση. Τιμήθηκε με το βαθμό του υποστρατήγου από το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων το 1940, όταν οι παραδοσιακές τάξεις των αξιωματικών εισήχθησαν για πρώτη φορά στο Σοβιετικό στρατό και υπηρέτησε στην Επιθεώρηση Ιππικού του κεντρικού επιτελείου του Κόκκινου Στρατού μέχρι την γερμανική εισβολή το 1941.
Στον πόλεμο, ο Γκενιατούλλιν ήταν επικεφαλής του επιτελείου στον 58ο εφεδρικό Στρατό, και στη συνέχεια υπηρέτησε στο Γενικό επιτελείο.[2] Ο Γκενιατούλλιν τιμήθηκε με το Τάγμα του Λένιν προς το τέλος της καριέρας του, το οποίο δέχτηκε προσωπικά από τον Μιχαήλ Καλίνιν, σε μια τελετή απονομής βραβείων στο Κρεμλίνο κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Πέθανε το 1946 και κηδεύτηκε στο Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι στη Μόσχα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Zaynutdinov, Minvagiz & Gulnara Rafikova (2006). "Vernyy i likhoy kavalerist".[νεκρός σύνδεσμος] Gasarlyl avazy - Ekho vekov 2006 (2). ISSN 2073-7483. (Ρωσικά)
- ↑ Parrish, Michael (2004). Sacrifice of the Generals: Soviet Senior Officer Losses, 1939-1953. Lanham, Maryland: Scarecrow Press. p. 115. (ISBN 978-0-8108-5009-5).