Σάβα Βούκοβιτς
| Σάβα Βούκοβιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Ιουλίου 1811[1][2] Ριέκα |
| Θάνατος | 19 Νοεμβρίου 1872[1][2] Λονδίνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ουγγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Σερβικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ουγγρικά[3] Σερβικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός υπουργός[4] συγγραφέας[4] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Opposition Party |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Ουγγαρίας (1848–1849, Kisbecskerek electoral district) μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Ουγγαρίας (1867–1872, Bácstóváros electoral district)[5] Minister of Justice of Hungary (Μαΐου 1849 – Αύγουστος 1849)[6] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σάβα Βούκοβιτς (Sava Vuković, 20 Ιουλίου 1811, Ριέκα - 19 Νοεμβρίου 1872, Λονδίνο) ήταν Ουγγρός πολιτικός Σερβικής καταγωγής, ο οποίος υπηρέτησε ως Υπουργός Δικαιοσύνης το 1849 κατά τη διάρκεια της Ουγγρικής Επανάστασης του 1848.[7]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σεμπό (Σεμπάστιαν) Βούκοβιτς ντε Μπερέγκσσο γεννήθηκε σε μια Σερβική Ορθόδοξη οικογένεια γαιοκτημόνων στην κομητεία Τεμές και έμαθε να μιλάει Ουγγρικά ως δεύτερη γλώσσα στην εφηβεία του, πράγμα το οποίο αντικατοπτρίζει τη διαδικασία αφομοίωσης, που μερικές φορές έλαβε χώρα ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων, που ενσωματώθηκαν στην ουγγρική τάξη των ευγενών. [8] [9] Ως νεαρός δικηγόρος, ήταν μέλος της Κοινωνικής Εταιρείας του Λάσλο Λοβάσσι.[9]
Σε ηλικία 20 ετών σχολίασε ότι "η θρησκεία μας είναι πολύ ηλίθια θρησκεία", υποδηλώνοντας έτσι ότι προτιμούσε τον Προτεσταντισμό. Υποστήριξε επίσης την εθελοντική μεταστροφή Ρουμανών στο Προτεσταντισμό. Προστάτης του ουγγρικού φιλελευθερισμού, ο Βούκοβιτς έγινε κυβερνητικός επιτρόπος του Βανάτου, και στη συνέχεια υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Μπερταλάν Σζέμερε.[8] Ήταν ένθερμος οπαδός του Λάγιος Κόσουθ μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Βούκοβιτς θεωρείται ότι ήταν ένας ρεαλιστής πολιτικός, που κατάλαβε τις τεχνικές της γραφειοκρατίας του κράτους σε περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο. Επίσης ήξερε πώς να επιλέγει έναν άνθρωπο σε ένα αξίωμα - παρόλο που πάντα προσπαθούσε να αποφύγει τις εσωτερικές συγκρούσεις.[8]
Μετά την Επανάσταση του 1848, ο Ούγγρος διοικητής της Σερβικής εθνικότητας Στρατηγός Γιάνος Νταμιάνιτς, μαζί με αρκετούς άλλους υψηλόβαθμους αξιωματικούς, κρεμάστηκε από τους Αυστριακούς, και ο Βούκοβιτς δικαιολογημένα φοβόταν για τη ζωή του. Κρυβόταν από τις αρχές στα σπίτια των οικογενειών Μενιχέρτ Λόνιαϊ και Έρβιν Βλαντάρ αμέσως μετά την παράδοση στη Σίρια. Ο Βούκοβιτς και ο Πολωνός στρατηγός, Γιούζεφ Μπεμ, έφυγαν στην εξορία, πρώτα στη Γαλλία, όπου τους ακολούθησαν και άλλοι εξορισμένοι. Ο Βούκοβιτς καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από τις Αυστριακές αρχές.[9]
Ήταν συγγενής της Βασίλισσας Μιλένα του Μαυροβουνίου.
Το 1851 μετανάστευσε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά διατήρησε επαφή με όλους τους επαναστάτες, ιδιαίτερα με τον Κόσουθ, στους οποίους έγραψε πολλές επιστολές, περιγράφοντας δύο βασικές αρχές για το κοντινό μέλλον: την ανεξαρτησία της Ουγγαρίας και "την επίτευξη της δημοκρατικής ελευθερίας σε σχέση με την πολιτική, την εθνικότητα και τη θρησκεία". [8] Ο Βούκοβιτς υποστήριζε την ενότητα της ιστορικής Ουγγαρίας. Γι' αυτό δεν εγκατέλειψε τη Τρανσυλβανία αλλά αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Κροατίας, και αναγνώριζε τη δημιουργία του Βοεβοδάτου της Σερβίας και του Βανάτου του Τέμεσβαρ. Αντί για μια ομοσπονδία πρότεινε μια συμμαχία με τα γειτονικά κράτη του Δούναβη, έναντι της Αυστρίας. Ο Βούκοβιτς έδινε έμφαση στο ζήτημα της καθολικής ψηφοφορίας υποβαθμίζοντας το ζήτημα της ουγγρικής εθνικότητας. Οι επίσημες γλώσσες στις εθνικές υποθέσεις θα αποφασίζονταν από το κράτος, στις περιφερειακές υποθέσεις από την περιφέρεια και στις δημοτικές υποθέσεις από τη κοινότητα.[8]
Πέθανε στο Λονδίνο στις 19 Νοεμβρίου 1872.
Στο Νόβι Σαντ ο πατέρας του έκανε δωρεά για να ιδρύσει το Γυμνάσιο Γιοβάν Γιοβάνοβιτς Ζμάτζ, το οποίο χτίστηκε το 1810.
Τα απομνημονεύματα του Σάβα Βούκοβιτς γράφτηκαν ενώ ζούσε στο Λονδίνο. Εκδόθηκαν στη Βουδαπέστη από τον πολιτικό Φερένς Μπεσένι, βουλευτή, το 1894.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1076679013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) CERL Thesaurus. Consortium of European Research Libraries. cnp02130312.
- ↑ CONOR.SI. 244703075.
- ↑ 4,0 4,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1076679013. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Dániel Ballabás, József Pap, Judit Pál: «Képviselők és főrendek a dualizmus kori Magyarországon». (Ουγγρικά) d:Q115016773. d:Q115016832. 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023. σελ. 103. ISBN-13 978-963-496-144-4.
- ↑ József Bölöny, László Hubai: «Magyarország kormányai» (Ουγγρικά) Akadémiai Kiadó. 2004. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2023. σελ. 250.
- ↑ «Magyar Életrajzi Lexikon - Vukovics, Sebő». Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2012.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Romsics, Ignác, επιμ. (1998). Geopolitics in the Danube Region: Hungarian Reconciliation Efforts, 1848–1998. Central European University Press. σελίδες 122–123. ISBN 9789633864616.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 «Sebo Vukovics». arcanum.com (στα Hungarian). Hungarian Biographical Lexicon.
|